انسان شناسی از قرآن مجید - 13

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا * إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا   * إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا * (الإنسان، 1 تا 3)

آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟! * ما انسان را از نطفۀ مختلطى آفريديم، و او را مى‌آزماييم؛ (بدين جهت) او را شنوا و بينا قرار داديم * ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا ناسپاس!

●- چگونه انسانی که چون سایر حیوانات، از نطفه‌ای بی‌ارزش خلق شده، به انسانی فهیم و با قابلیت خلیفة اللّهی مبدل می‌گردد؟ با روح الهی، عقل و قلبی که خداوند منّان به او موهبت نموده و البته گیرایی آنها با "سمع و بصر= بینایی  و شنوایی" ظاهری و باطنی می‌باشد.

پس چون او را از این کمالات برخوردار نمود، تنها نیازش این است که نقشۀ راه را نیز به او بدهند تا هدایت شود؛ و چون تمامی اسباب رشد و کمال فراهم شد، دیگر هیچ دلیلی به "جبر" نمی‌ماند؛ لذا فرمود: «ما به راه خودمان هدایتش کردیم، خواه شاکر باشد و بپذیرد یا کفر ورزد و  نپذیرد».

یعنی به او اختیار و اراده نیز داده‌ایم. نیرویی الهی که وجه امتیاز او با سایر مخلوقات می‌باشد.

 

www.x-shobhe.com

 

 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   «انسان‌شناسی از قرآن»