امیرالمؤمنین، حضرت امام علی علیه السلام:

«أَلَا حُرٌّ يَدَعُ هَذِهِ اللُّمَاظَةَ لِأَهْلِهَا؟ إِنَّهُ لَيْسَ لِأَنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةَ، فَلَا تَبِيعُوهَا إِلَّا بِهَا» (نهج البلاغه، حکمت 45)

- آيا آزادمردى پيدا نمى‌شود كه اين ته مانده غذا در دهان را به اهلش واگذارد؟ بدانيد وجود شما بهايى جز بهشت ندارد، آن را به چيزى جز بهشت نفروشيد  .

●- مقصود از "دنیا"، زمین و آسمان و کهکشان‌ها نیست، بلکه متاع دنیاست.

از "دنیا" به "ته ماندۀ غذا در دهان" تعبیر نمود، چرا که اولاً ما وارث پیشینیانی هستیم که در همین دنیا زندگی و ارتزاق می‌کردند، و ثانیاً انسان نمی‌تواند تمام دنیا را مالک شود و بهره ببرد، بلکه هر کسی به اندازۀ خودش بهره‌ای می‌برد؛ و ثالثاً اگر ده‌ها سال دیگر نیز زنده باشی، چیزی به آخر عمر نمانده است؛ لذا متاع دنیا فقط به درد "اهل دنیا" می‌خورد، ولی تو در این دنیا نیز اهل آخرت باش.

اما، هر چیزی ارزش و قیمتی دارد و باید بدانم که "ارزش من" چقدر است؟ فرمود: «ارزش تو بهشت است».

 

 

www.x-shobhe.com

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   «خود را بهتر و بیشتر بشناسیم»