28 صفر، سالروز رحلت پیامبر اعظم و شهادت امام حسن مجتبی صلوات الله علی محمد و آل محمد
وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ أَفَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ
و ما براى هيچ بشرى پيش از تو (در دنيا) جاودانگى قرار نداديم، پس آيا اگر تو بميرى اينان جاودان خواهند ماند؟!
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ
هر انسانى طعم مرگ را مىچشد! و شما را با بدیها و خوبیها آزمايش مىكنيم؛ و سرانجام بسوى ما بازگردانده مىشويد!
(الأنبیاء، 34 و 35)
●- انسانی که از یاد خدا و معاد غافل میشود، مرگ را نیز فراموش میکند، در حالی که قطعیت، عمومیت و گریز ناپذیری آن را به چشم میبیند!
او به دنیایی که هر لحظه گذر آن را تجربه میکند و شاهد مرگ سالها، روزها و دقایق گذشتۀ خود در آن است دل میبندد، و به آیندهای که تضمینی برای رسیدن به آن ندارد، امیدوار میشود؛ اما مرگی را که هر لحظه ممکن است فرا برسد و بالاخره فرا میرسد، فراموش میکند!
دنیا برای حیات ابدی خلق نشده است، پس هیچ مخلوقی در آن جاودانگی نخواهد یافت. اگر قرار بود کسی مبتنی بر قابلیتها و ارزشهایش در این دنیا جاودانه بماند، پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله که اشرف، اکمل و احبّ مخلوقات میباشد، حیات جاودانه مییافت؛ لذا فرمود: «آیا وقتی تو میمیری، دیگران زنده بمانند؟!»
www.x-shobhe.ir
www.x-shobhe.com
www.313110.ir
کلمات کلیدی:
حدیث امروز