روانشناسی انسان از قرآن مجید (2)
«كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى * أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى»
- چنين نيست (كه شما مىپنداريد، بلکه) به يقين انسان طغيان مىكند * از اينكه خود را بىنياز ببيند!
طغیان
●- چه بسا آدمی، طغیان دیگران را متوجه شود، اما طغیان خودش را نبیند و نفهمد!
●- نه تنها انسان، بلکه هیچ موجودی هیچگاه غنی و بینیاز نبوده، نیست و نخواهد بود؛ چرا که در اصل وجودش مخلوق است و دیگری به او حیات بخشیده و میبخشد؛ لذا فرمود: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ - اى مردم! شما به خدا نيازمنديد و خداست كه بىنياز ستوده است / فاطر، 15»
از اینرو، نفرمود: «وقتی انسان غنی میشود طغیان میکند»، چون کسی غنی (بینیاز) نمیشود؛ بلکه فرمود: «وقتی خود را غنی میبیند»، چرا که انسان جاهل و متکبر، با برخورداری از کمی علم، ثروت، شهرت و قدرت، گمان میکند که دیگر به هیچ کسی و حتی خداوند سبحان، نیازی ندارد؛ چنین انسانی، یقیناً طغیان میکند!
"طغیان"، یعنی: «سرکِشی»، مانند آب رودخانه که طغیان میکند و از مسیر خود بیرون میزند و همه چیز را تخریب مینماید.
●- بنابراین، ریشه و علت طغیان هر آدمی [کم یا زیاد]، همان بینیاز دیدن خود میباشد، به ویژه از بندگی خداوند سبحان!
www.x-shobhe.ir
www.x-shobhe.com
www.313110.ir
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «انسان در بیان آفریدگار»