- ماهی که در آن شما را به مهمانی خدا دعوت کردهاند و شما در آن از اهل کرامت خدا شدهاید. نفسهای شما در آن تسبیح و ذکر خداست و خواب شما در آن عبادت است. اعمال شما در آن پذیرفته است و دعاهای شما مستجاب میباشد؛ پس، از پروردگار خویش با نیتهای راستین و دلهای پاک، بخواهید که توفیق روزه این ماه و تلاوت قرآن در آن را به شما عنایت فرماید.
شرحی مختصر
1- اولین نکتهای که باید به آن توجه نماییم، این است که از سوی خداوند سبحان، دعوت شدهایم، اما به چه؟! به «میهمانی خدا»؛ و فرق است بین دعوت به توحید و معاد، دعوت به اسلام، دعوت به بندگی، دعوت به جهاد ...، با دعوت به میهمانی!
2- دعوت کننده، خداوند منّان میباشد که کریمترین «اکرم» است، این ماه را نیز «کریم» گردانید و البته که میهمانان خود در این ماه مبارک را «مکرم - گرامی و بزرگوار» میگرداند.
انسان، به خودی خود، مکرم نیست، چه بسا حیوان و بلکه پستتر گردد، اما اتصال و مجالست با مکرمها (بزرگوارها)، او را نیز مکرم میسازد، چنان که در زیارت عاشورا، طلب کرامت نمینماییم، بلکه به صورت قاطع و مطمئن میگوییم: «خداوند مرا به کرامت شما، مکرم نمود»:
- و درخواست کنم از خدائی که مرا به واسطۀ (به خاطر) معرفت شما و معرفت دوستانتان و بیزاری از دشمنان شما، مکرم داشت.
بنابراین، خداوند متعال، هر کسی که دعوتش را اجابت نماید و وارد میهمانی کریمانۀ او در رمضان کریم گردد، مکرم میگرداند.
3- نفسهای وارد شوندگان به این میهمانی، تسبح و خواب آنها عبادت میشود، اما چرا؟!
پذیرندۀ دعوتش، به او و به معادش، به اسلام و به خودش توجه مینماید - خودش را برای او خالص مینماید - عقل و وحی را بر هوای نفسش حاکم میگرداند - مهار هوای نفس را در اختیار خود میگیرد و خودش را در اختیار خدا قرار میدهد - احکام إلهی را رعایت میکند - از گناه اجتناب میورزد - آیات قرآن مجید را تلاوت مینماید - با رب العالمین، مناجات میکند و فقط او را بندگی مینماید؛ چنین بندهای، ملکوتی میشود؛ هر نفسی که میکشد، تسبح اوست و هر گاه میخوابد نیز در حال عبادت است.
4- خداوند سبحان، اعمال بندهای که او را مکرم داشته و او به امر خدا و برای جلب رضایت او عمل میکند، میپذیرد، چرا که برای او به انجام رسانده است - با اخلاص در بندگی از این سو و بخشش گناهان از آن سو، تمامی موانع استجابت دعا، برداشته میشود؛ مضافاً بر این که او میهمان خداوند کریم است و صاحب ضیافت، خواستههای میهمان خود را کریمانه به استجابت میرساند.
5- اما، باید به این مهم توجه شود که هیچ کسی نمیتواند خودش را از ظلمات به سوی نور خارج سازد؛ بلکه هدایت کننده اوست - مالک و ربّ و رازق اوست - هر حول و قوهای از اوست - عفو، مغفرت و اجابت از اوست؛ پس باید توفیق بندگی و میهمان شدن را از خودش مسئلت نمود که مرهون تلاوت آیات قرآن مجید و تأمل و تفکر در آن و ایمان و عمل میباشد.