انسان - تغاقل و خودزنی
وَلاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ تَفَرَّقُواْ وَاخْتَلَفُواْ مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَأُوْلَـئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ
و شما مانند آنانی (یهود نصاری) نباشيد كه بعد از آن كه آيات روشن به سويشان آمد اختلاف كردند و دسته دسته شدند و آنان عذابى عظيم خواهند داشت.
انسانها گاهی نمیدانند و به خاطر جهلشان دچار اختلاف و ضعف و پراکندگی میشوند و دشمن درون (نفس با وسوسه شیطان) و دشمن برون، قدرتهای استکتباری، از این پراکندگی آنها بهره برده و بر آنان مسلط میگردند؛ اما در بسیاری از موارد میدانند، ولی خود را به نادانی و ناآگاهی میزنند – مطلع هستند، ولی خود را به غفلت (تغافل) میزنند – حق و حقیقت برایشان روشن است، اما روی خود را بر میگردانند – ظلم آشکار در مقابل دیدگانشان هست، اما چشم بصیرت خود را میبندند – دشمن از هر سو به آنان یورش آورده، اما خودشان نیز به جای مقابله با دشمن، خودزنی میکنند! پس بدانیم که چه در امور شخصی و چه اجتماعی، هر گاه انسان خود را به غفلت زند و با دیدن حق روی بگرداند و خودزنی کند، حتماً و یقیناً (چه در امور دنیویاش و چه در آخرت) دچار عذاب عظیم خواهد شد.
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «انسان»