درسهایی از "اخلاق و حکمت"، در محضر امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام . (12) – اتهام:
مَنْ وَضَعَ نَفْسَهُ مَواضِعَ التُّهَمَةِ فَلايَلُومَنَّ مَنْ اَساءَ بِهِ الظَّنَّ. (نهج البلاغه، حکمت 159)
«آن كه خود را در مواضع تهمت قرار دهد، نبايد بدگمان بـه خويش را سرزنـش نماید».
اگر چه سوء ظنّ به دیگران در بسیاری از موارد بد است و تهمت زدن به دیگران بدتر از آن، اما اصل اول این است که انسان خودش را در معرض اتهام قرار ندهد. چرا انسان باید با ظاهرش، با رفتارش، با گفتارش و با چگونگی آمد و شد، منش و تعاملش با دیگران، کاری کند که در معرض اتهام قرار گیرد. پس اگر خودش چنین نمود، نباید به دیگران خُرده بگیرد که چرا به او شک بردند و یا چرا متهمش کردند.
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «اخلاق و حکمت در محضر امیرالمؤمنین»