اگر میخواهیم از بندگان خاص و مورد توجه و لطف خدا باشیم " شکر " کردن را اخلاق خود قرار دهیم - 2
أدنَى الشُّكرِ رُؤيَةُ النِّعمَةِ مِنَ اللّه مِن غَيرِ عِلَّةٍ يَتَعَلَّقُ القَلبُ بِها دُونَ اللّه عَز َّوَ جَلَّ و الرِّضا بِما اُعطىَ و ألاّ تَعصيَهُ بِنِعمَتِهِ و تُخالِفَهُ بِشَىءٍ مِن أمرِهِ و نَهيِهِ بِسَبَبِ نِعمَتِهِ؛ (شرح مصباح الشریعه، ص 61)
كمترين سپاسگزارى، اين است كه انسان نعمت را (مستقيما) از خدا بداند و جز او علتى براى آن نداند و نيز به آنچه خداوند عطايش كرده، خرسند باشد و با نعمت او مرتكب گناه وى نشود و نعمت خدا را وسيله مخالفت با امر و نهى او قرار ندهد .
پس شکر، فقط به لفظ نیست. کمترین حدش را نوع نگاه و بینش گفتهاند. انسان بداند که هر چند دنبال وسایل و واسطهها میرود، اما مُنعم هر نعمتی اوست. آیا این کمترین حد شکر را به جای میآوریم؟
کلمات کلیدی:
حدیث امروز شکر