ایکس شبهه - اگر امام حسين (ع) مي‌دانستند که در کربلا به شهادت خواهند رسيد و خانواده‌ي ايشان و ذريه‌ي پيامبر اکرم (ع) به اسارت خواهند رفت، پس چرا آنان را به همراه بردند؟!

اگر امام حسين (ع) مي‌دانستند که در کربلا به شهادت خواهند رسيد و خانواده‌ي ايشان و ذريه‌ي پيامبر اکرم (ع) به اسارت خواهند رفت، پس چرا آنان را به همراه بردند؟!

بدیهی است که بر اساس اخباری که از زبان پیامبر اکرم (ص) و سایر اهل بیت (ع) تا امام حسین (ع) جاری شده بود و شخص امام حسین (ع) مکرر بدانها اشاره نموده بودند، نه تنها ایشان، بلکه بسیاری از مردم عادی هم می‌دانستند که اگر امام به سمت کوفه بروند، در منطقه‌ای به نام کربلا به همراه یاران به شهادت می‌رسند و خانواده‌ی ایشان به اسارت خواهد رفت و همین علم به جایگاه، ضرورت‌ها و تکالیف محوله و آثار آن ملزومات حرکت را فراهم آورد.

به همراه بردن خانواده نیز از این قاعده‌ی عمل به علم و تکلیف و آثار مترتبه مستثنیٰ نمی‌باشد. اگر چه شرکت در جنگ و رزم در میدان جنگ بر زنان واجب نیست، اما دفاع از اسلام بر هر مرد و زنی واجب است و هر کسی تکالیفی بر عهده دارد که در حفظ و نشر اسلام راستین باید نسبت به آنها عمل نماید.

برای روشن‌تر شدن حکمت‌های به همراه بردن خانواده، به چند نمونه‌ی ذیل دقت فرمایید:

- ظاهر امر این بود که مردم کوفه از امام (ع) خواسته بودند که برای حکومت که مستلزم اقامت طولانی بود، به کوفه بیایند. بدیهی است که در چنین شرایطی حاکم، خانواده و برخی از اقوام و نزدیکان را به همراه می‌برد. لذا اگر ایشان چنین نمی‌کردند، هم در آن زمان شایعه می‌کردند و هم سپس تاریخ را تحریف می‌کردند که امام حسین(ع) از همان ابتدا به قصد جنگ حرکت کردند. همین شائبه‌ها و شایعه‌ها سبب می‌شد که اذهان عمومی آن زمان و تاریخ، نتواند ظالم و مظلوم را از هم تشخیص دهد و به پیمان‌شکنی‌ها، توطئه‌ها و جنایت‌های جناح مقابل که به نام اسلام بر سرکار بود پی ببرد و حق و باطل را از هم تمیز دهد.

- امام حسین (ع)، فقط به خاطر مردم کوفه یا مسلمانان آن زمان در مقابل ظلم قیام ننمودند، بلکه برای آگاهی و روشن شدن همه‌ی اذهان عمومی در همه زمان‌ها قیام نمودند. چنان چه خود می‌فرمایند: برای نجات و اصلاح امّت جدم و احیای امر به معروف و نهی از منکر قیام نمودم.

جمله‌ی معروفی است که می‌گوید: «کربلا در کربلا می‌ماند، اگر زینب نبود». بدیهی است اگر نوزاد خردسالی چون علی اصغر یا کودکان و نوجوانانی چون حضرت قاسم ابن الحسن و عبدالله بن الحسن علیهم‌السلام در معرکه حاضر نبوده و به شهادت نمی‌رسیدند، امروز تاریخ با توجه به تحریفات، نمی‌توانست تشخیص دهد. چنان چه در میان برخی از اهل سنّت چنین رواج داده‌اند که «خلفاء و علی، همگی مؤمن و از صحابه بودند، حالا بر سر حکومت با یک‌دیگر اختلاف داشتند و ما حق نداریم که به این امور وارد شویم و قضاوت کنیم»! ... و چنان چه راجع به امام حسین (ع) نیز گفتند: چون یزید خلیفه‌ی مسلمین است، پس بر امام حسین (ع) واجب بود که با او بیعت نماید و چون تن به چنین بیعتی نداد، بر اساس احکام اسلامی (پناه بر خدا) از دین خارج شده است!

اما حضور خاندان گرامی پیامبر اکرم (ص) و رفتار سپاهیان یزید با آنان، هم حجت را برای مردم و حاضرین در کربلا تمام کرد و هم اذهان عمومی را برای همیشه‌ی تاریخ آگاه ساخت که شخصی مانند یزید نمی‌تواند خلیفه‌ی مسلمین باشد و اسلام یزیدی، همان سلطنت جائرین در لباس اسلام است.

- اگر خاندان پیامبر اکرم (ص) به اسارت نمی‌رفتند و از کربلا به شام و بارگاه یزید و از آنجا به کربلا و مدینه منتقل نمی‌شدند، با شهادت همگان، وقایع و پیام کربلا، در همان کربلا مدفون می‌شد و این آثار روشن‌گر و هدایت بخش برای بشریت را در بر نداشت.

- حضور حضرت زینب علیها‌السلام و کاروان شهداء در شام، مسلمین آن دیار را که از اسلام فقط معاویه را دیده بودند و به هنگام ورود اسراء آزین بندی و جشن و پایکوبی به راه‌انداخته بودند، چنان آگاه و بیدار نمی‌کرد که به هنگام عزیمت، چنان بیدار شوند که همگان گریه‌کنان و به سر زنان ایشان و کاروان را بدرقه کنند و مقدمات تزلزل پایه‌های حکومت یزید و اسلام یزیدی فراهم آید. و آثار آن در طول تاریخ روشنگر باشد.

- اگر زینب به اسارت به شام منتقل نمی‌شد، عظمت یزید خرد نمی‌شد و او اسلام را برای همیشه نابود می‌کرد.

- ...

البته حکمت‌ها و آثار حضور خاندان در کنار امام (ع) بسیار بیش از این است که موارد فوق برای نزدیک ذهن بیان گردید.

تعداد بازدید : 4140
28 آذر 1388
نسخه قابل چاپ
اشتراک گذاری

کلمات کلیدی: تاریخی امام حسین(محرم) کربلا

نظرات کاربران

عمل به حق سلیقه ای نیست

سید عادل میراحمدی بهنمیری24 فروردین 1392

سلام جواب هاتون خوب بود ولی خدا همین طور که قران رو از تحریف دورنگه داشت نمیشد که حادثه کربلا هم حفظ نگه داشته شود حتما باید به اسارت رفته وکشته میشدند تا منتقل میشد؟

16 آبان 1391

با سلام و تشکر نظر شما را قبول دارم و سوالی دارم که به آیات قرآن هم می شود استناد کرد و نظر شما را کامل تر کرد ممنون

امیر علی قلی پور11 اسفند 1390

جواب دوست عزیز علی: نمی شود کشته شدن در مبارزه حق علیه باطل را با خودکشی یکی دانست. حرفهای بالا به طریق ساده این را می خواهد بگوید که به طور مثال اگر تو صاحب یک کشور ضعیف باشی ( از لحاظ قدرت نظامی) و برای حفظ کشورت عقایدی را که سالها به درستی آنها را به کار بردی و نتیجه گرفتی به مردمت القاء داده باشی و عمری برای زنده نگه داشتن آن عقاید که ضامن درست زندگی کردن مردمت هستند خود و نیاکانت تلاش کرده باشید و به طور خلاصه مردمت با دستور العمل هایی که سالها زحمتش را کشیدی در صلح و آرامش در حال زندگی باشند که ناگهان دشمنی پیدا بشود که با هزار دوز و کلک بخواهد مردم تو را به سمت خود بکشد و عقایدت را برای همیشه نابود کند و تو می دانی که او قوی تر هست این لحظه چه کار می کنی؟ آیا تسلیم می شوی و از نابود شدن عقاید چندین هزار ساله نیاکانت و خودت چشم پوشی می کنی تا کشته نشوی و مردمت را به دست کسی می سپاری که می دانی غارتشان می کند. و یا با این که می دانی خواهی مرد ولی با چنگ و دندان مبارزه می کنی تا با این که تو کشته می شوی حداقل دیگران و تاریخ بگویند طرف شجاعانه برای زنده ماندن عقایدش مبارزه کرد و کشته شد قطعا تو دومین راه را برای زنده ماندن عقایدت و ترویج آن به درستی و نجات مردم آینده انتخاب می کنی(تا بیهوده و پوچ و شکست خورده و ترسو زندگی نکرده باشی و به طور عادی بمیری) و در مورد خانواده امام حسین که به همراه او به مبارزه برخواستند این قضیه را می شود از چندین دیدگاه بررسی کرد به علت ذیق وقت و همینطور با توجه به جواب بالا که کافیست از درون آن جواب این موضوع را هم پیدا کنی فقط چند سوال از تو می کنم: 1- آیا اگر تو و همسرت و بچه هایت عاشق هم باشید در گرفتاریها همدیگر را تنها می گذارید 2- برای این که تو عقاید درست را به تاریخ و دیگران بشناسونی طوری که تاریخ و دیگران بتوانند عقیده به واقع درست را از عقیده به ظاهر درست (ولی در باطن غلط) تشخیص دهند از چه راهی پیش می روی؟ جوابی کوتاه: تو قطعا از تمام نیروی خودت برای زنده نگه داشتن عقیده درست در تمام طول تاریخ استفاده می کنی) 3- آیا تو حاضری با این که می دانی کشته می شوی خانواده خود را در جایی امن قرار دهی و تنهایشان بگذاری وقتی می دانی که ممکن است در ان صورت خانواده ات اسیر شوند و مورد ظلم پنهانی دشمنت قرار بگیرند و هزاران شایعه در مورد این کار تو درست شود؟ و چندین سوال دیگر که می شود جواب را به خوبی پیدا و تحلیل کرد و فهمید. پ.ق قصد من از نوشتن این مطالب این نیست که ما می توانیم خود را به جای امام حسین (ع) قرار دهیم در واقع ما می توانیم حداقل اندکی از قدرت و تصمیمات امام حسین (ع) را در این مورد تحلیل کرده و درک کنیم تا در زندگی خود سر مشق قرار دهیم.

حامد13 آذر 1390

اگر حرف شما درست باشد که فوایدی را بر شهادت حضرت گفتید الان مثلا این که امام سجاد زهر خوردند مگر حضرت که می دانستند پس چرا خوردند؟ در ضمن اگر حرف شما درست باشد پس اگر من خودکشی کنم بعد اسلام زنده بماند کار درستی کردم!!!!!!!!

علی6 آذر 1390

ارسال نظر

سوالات و شبهات

ناظم تو میکروفون پرسید‌: کی میدونه پایتخت امریکا کجاست؟ داد زدیم‌: واشنگتن گفت یه مرگ بر امریکایی بگین که تو واشنگتن بشنون؛ ماهم یه داد زدیم که حلقمون پاره شد. دوباره پرسید: کی میدونه حرم آقا اما حسین کجاست؟ داد کشیدیم‌: کربلا؛ گفت‌: حالا یه صلوات بفرستین که آقا تو کربلا بشنون! ماهم یه فریاد کشیدیم که نزدیک بود قالب تهی کنیم! گذشت اون روزا؛ خیلی طول کشید که بفهمیم لس آنجلس تاریخ سینماست ...؛ (بقیه در متن)
از اونجایی که در آستانه ورود به ماه محرم هستیم، خواستم بدونم که معرفت و شناخت امام حسین چگونه است؟ ما چه منابعی رو مطالعه کنیم که واقعه کربلا رو بتونیم درک کنیم و بفهمیم چه برسر امام مظلوممون اومده؟ اصلا شاید این شناخت و معرفت از راه مطالعه نباشه ... . (پیش دانشگاهی)
چرا امام حسین با وجود خبر داشتن از شهادت در سرزمین کربلا، پسر عمویشان مسلم ابن عقیل را برای آگاهی از اوضاع به کوفه اعزام کردند؟ (لیسانس روابط عمومی / تهران)