«ایکس - شبهه»: قبل از پاسخ دقت نمایید که برای طراحان اینگونه شبهات، هیچ فرقی نمی‌کند که «شهید» کیست و یا مسبب شهادتش کیست؟ بلکه فقط می‌خواهند در باورهای علاقمندان و پیروان آنها ایجاد شبهه کنند. چنان چه شاهدیم بغض آنها به اسلام و ائمه در جمله‌بندیشان نیز تبلور می‌یابد. محال است بگویند: «شهادت»، بلکه می‌گویند: «قتل»، و محال است بگویند: «امام حسین یا سیدالشهداء»، بلکه می‌گویند: «حسین بن علی» و محال است که دشمنان اصلی را محکوم کنند، بلکه همیشه خودی را مقصر می‌دانند ... و خلاصه هر موقع نوشتار آنها را بخوانید، این بغض مشهود است.

اما در خصوص مسلم بن عقیل، نیز مسئله روشن است. چرا نمی‌گویند: مسبب همان یزید است که بیعت خواست و نیروهایی برای ترور به مکه و مدینه گسیل داشت؟ یا معاویه است که حکومت را غصب کرد؟ یا کسانی هستند که فرمان پیامبر (ص) در مسئله‌ی جانشینی را به رغم بیعت اطاعت و تبعیت نکردند ...، و در بین این همه عوامل مشهود، فقط مسلم بن عقیل (ع) را مسبب می‌شناسند(؟!) به راستی امام حسین علیه‌السلام و ائمه‌ی بعدی که مکرر به مسببین فاجعه‌ی کربلا اشاره نموده‌اند، نمی‌توانستند بگویند: مسبب اصلی مسلم بن عقیل بود؟ و موضوع مانده بود تا این آقایان جریان شناسی کرده و مجرم اصلی را اینگونه شناخته و بشناسانند؟!

دقت شود که مسلم بن عقیل برای جنگ نرفته بود، بلکه مأموریت او این بود که از نزدیک دعوت کنندگان را ببیند و بر استواری دعوتشان گواهی بگیرد و امام را از شرایط حاکم بر جامعه کوفه با خبر سازد. لذا هیچ ضرورتی نداشت که کار جنگی انجام دهد.

هر چند که در اسلام «ترور» مذموم است و هیچ‌گاه عیادت کننده‌ی یک مسلمان را به صورت غفلتاً نمی‌کشند، اما اگر مسلم چنین می‌کرد، خود او آغاز کننده‌ی جنگ بود و با کشته شدن ابن زیاد نیز هیچ اتفاق خاصی برای حکومت یزید رخ نمی‌داد. او از این «زیاد»ها، زیاد داشت. بلکه بهترین بهانه و توجیه را برای او فراهم می‌کرد و می‌گفتند: این علویان و یاران حسین بودند که با انجام یک ترور ناجوانمردانه، جنگ را آغاز کردند. و همین جنگ به شکل بدتر و آن هم موجه رخ می‌داد. مضاف بر این اکنون همین آقایان امروز تحلیل و نقد می‌کردند که چرا مسلم چنین کرد؟ او که چنین مأموریتی نداشت، پس چرا بهانه به دست یزید داد؟ مگر عقلش نمی‌رسید که با کشته شدن یک نفر مشکل حل نمی‌شود، بلکه شام، حجاز و عراق، مملو از «ابن زیادها و عمر سعدها و شمر‌ها» است و دین و تشرعش را هم زیر سؤال می‌بردند که چرا «ترور» کرد، آن یک میهمان و عیادت کننده را؟!

در واقع مسبب اصلی به شهادت رسیدن امام حسین علیه‌السلام، مردم جاهل، دین فروش و دنیا طلبانی بودند که امثالشان هنوز هم زیاد هست. شایعه سازان و شبهه پراکنانی که سعی داشتند و دارند به هر طریقی که شده امام و یارانش را خارج شده از اسلام و مقصر معرفی کنند و اسلام یزیدی (امروزه آمریکایی) را جایگزین اسلام ناب محمدی (ص) کنند. منتهی آن موقع بر منابر و دهان به دهان شایعه و شبهه پخش می‌کردند و امروز با استفاده از تکنولوژی پیشرفته [مثل روزنامه، سایت، شبکه‌های اینترنتی و ...] فرافکنی می‌کنند. آنها می‌گفتند: مسبب اصلی خود امام حسین علیه‌السلام و یارانش هستند، برخی دیگر می‌گفتند: مسبب پدرش علی علیه‌السلام بود و ...، امروز نیز اینها می‌گویند: شمشیر علی (ع) سبب شد یا مقصر او و یارانش بودند که کمی تسامح و تساهل و سیاسی کاری نکردند. این حرف‌ها و شایعه‌ها، همه به خاطر عدم شناخت اسلام و امام از یک سو و بدتر از آن بغض و کینه از سوی دیگر است و مهم‌تر از همه‌ی اینها، مزدوری. (درست مانند آن زمان).

کلمات کلیدی:  تاریخی