«ایکس – شبهه»: علمای بسیاری که بیش از ما دغدغه‌ی جلوگیری از هر گونه شایعه، دروغ، خرافه‌گرایی و به ویژه نسبت‌های ناروا به اهل بیت (ع) و به ویژه حضرت حجت علیه‌السلام را دارند، سندیت مسجد جمکران و بنای آن به امر حضرت را تأیید و تصدیق کرده‌اند.

اما نکته‌ای که مهم‌تر است و عزیزان باید بدان توجه داشته باشند، علت اصلی هجمه ضد تبلیغ علیه مسجد جمکران است(؟!) وگرنه دست کم این است که هیچ نیازی به مدرک و اثبات نیست. چرا که اولاً هر مسجدی مقدس است – ثانیاً همه‌ی عالم و از جمله هر کجا که انسان عبادت پروردگار عالم را به جای می‌آورد در محضر و منظر امام زمان (عج) است، خواه مسجد جمکران باشد و خواه مسجد سر کوچه. ثالثاً لزومی ندارد که حتماً ایشان وارد مسجدی شوند و دو رکعت نمازی نیز به جای آورند تا حضورشان به اثبات رسد، بلکه هر کجای این عالم که عده‌ای از شیعیان حضرت به عشق ایشان جمع شوند، عبادت خداوند متعال را به جای آورند، اشکی بریزند، توبه‌ای بکنند، با محبوب خود راز و نیازی کنند، توسلی داشته باشند، دعا برای فرج بکنند، ابراز ارادت و عشق و علاقه نمایند و ...، حتماً مورد نظر و توجه است، چه رسد به مسجد جمکران که دست کم این است که یک مسجدی است که به عنوان پایگاهی ویژه برای این تجمع بنا شده است.

حضرت در بیانات نورانی خود به شیعاینشان می‌فرمایند:

«انا غير مهملين لمراعاتكم ولا ناسين لذكر كم و لولا ذلك، لنزل بكم اللاوا و اصطلمكم الاعداء» غيبة الطوسى، ص 292

ترجمه: ما در رسیدگی به شما (هیچ) کوتاهی نکنیم و یاد شما (هرگز) فراموش ننماییم که اگر غیر از این بود سختی‌های شدیدی بر شما وارد می‌شد و دشمن شما را از پای در می‌آورد.

حال مگر ممکن است که عده‌ای عاشق در یک نقطه‌ای، یک مسجدی، یک هیئتی، یک حرمی و یا ... جمع شوند و ابراز عشق و محبت کنند و دست کم سلام‌شان بی جواب ماند. چه رسد به مکانی پاک، یا مسجدی طاهر مانند جمکران.

پس، علت اصلی همه‌ی این تشکیک‌ها و شبهه‌هایی که مطرح می‌کنند، حرص و بغض به این توجه شیعیان به امام زمانشان است و نه «مکان و بنا»ی یک مسجد. و الا اتفاق عجیب و غریبی نیست که اگر یک امامی دستور دهد که در مکانی مسجدی بنا شود.

کسانی که این گونه تشکیک کرده و یا شک‌ها و شبهه‌های از این قبیل را رواج می‌دهند، اگر بغض خاصی نداشته باشند، دست کم شناخت‌شان راجع به حضرت مهدی (عج) بسیار اندک و ناچیز و چه بسا غلط است. آنها در ناخودآگاه خود گمان دارند که «غیبت» یعنی ایشان روی این زمین و به حالت عادی زندگی نمی‌کنند و یا هیچ کاری نمی‌کنند تا ظهور برسد. اما این گمان غلطی است. حضرت مهدی (عج) نیز مانند سایر اماممان یک زندگی طبیعی دارند و به همه‌ی امور امامتشان می‌پردازند تا امر «حکومت» نیز واقع شود. مانند حضرت علی (ع) در دوران سکوت یا سایر امامان که امکان حکومت نیافتند. و غیب ایشان فقط غیبت از شناسایی دیگران است، مگر آن که خودشان بخواهند. لذا ممکن است نه تنها در هر حرم یا مسجدی، بلکه در هر خیابان یا تجمعی و یا جبهه‌ی جنگی و ... حضور فیزیکی نیز داشته باشند و به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، به کسی امری نمایند. پس دستور به بنا کردن مسجد جمکران (به ویژه با توجه به تأیید علما و مراجعی که بسیار حساس و دقیق هستند) و یا توجه ویژه به مشتاقانی که در آن محل تجمع می‌کنند، و یا رفتن به آن مسجد و توقف در آن و یا حتی گفتگوی شناخته‌ شدن با دیگران، هیچ اتفاق عجیب و بعیدی نیست.

کلمات کلیدی:  تاریخی