پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

هیچ واژه‌ای به غیر از "اسماء الله" و نام‌های ائمۀ اطهار علیهم السلام، آن هم وقتی مقصود ایشان باشند، مقدس نمی‌باشد. به عنوان مثال: نام‌های علی و فاطمه که در شناسنامه و کارت ملی میلیون‌ها نفر درج شده است، مقدس نیستند، اما اگر مقصود شخص معصومین باشند، بدون طهارت و وضو نمی‌شود به آنها دست زد.

اسم فعل (نوعی کار)، که "جهاد" یکی از آنها می‌باشد، نه مقدس است و نه می‌تواند باشد. مانند خوردن و یا راه رفتن است، اما خود فعل (کار) به تناسب هدفش محترم می‌شود، مانند: خوردن افطار در ماه مبارک – راه رفتن در طواف کعبه، و یا در زیارت، و یا برای صله ارحام، یا برای کسب علم، یا برای خدمت به مردم و ... . و هم چنین ضد ارزش و مستوجب عقاب و عذاب می‌گردد اگر خوردن مال حرام باشد و یا قدم برداشتن برای ظلم و فساد!

"جهاد" را «تلاش و کوشش» معنا کرده‌اند که غلط نیست، اما نارساست، چرا که معادل عربی "تلاش"، کلمۀ "سعی" می‌باشد که در قرآن کریم نیز به همین معنا به کار رفته است: «وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى – و این که برای انسان، چیزی جز حاصل کوشش او نیست / النّجم، 9».

اما "جهاد" به تعبیر امام خامنه‌ای، یعنی: «تلاش دشمن‌ستیز»؛ حال خواه در جبهه علمی باشد، یا فرهنگی، یا اجتماعی، یا اقتصادی و ... .

"جهاد"، یک کلمه عام است و تمامی اقسامش را در برمی گیرد، و "جنگ = پیکار" که در قرآن کریم با واژۀ "قتال" به آن اشاره شده نیز از اقسام جهاد می‌باشد.

●- حال دو جبهه را در نظر بگیرید که مقابل هم صف‌آرایی کرده‌اند و فرض کنید که یکی جبهۀ حق است و دیگری جبهۀ باطل؛ هر دو تلاش می‌کنند – هر دو جهاد می‌کنند و در جنگ میدانی، هر دو وارد "قتال" می‌شوند؛ پس این واژگان به هر دو صدق می‌کند و آن چه که ارزش یا ضد ارزش است، محترم و مقدس و یا باطل و ظلم شمرده می‌شود، "اهداف" هر کدام می‌باشد.

●- به همین دلیل، در قرآن مجید، هر کجا که به واژه "جهاد" اشاره شده، حتماً به "فی سبیل الله" بودن آن تصریح شده است، چرا که "جهاد فی سبیل الطاغوت" نیز وجود دارد، چنان که هر کجا تقابلی صورت می‌گیرد، اگر هر دو بر باطل نباشند، یک گروه در جبهه حق قرار می‌گیرند و یک گروه در جبهۀ باطل.

●- واژۀ "قتال = جنگ" نیز همین‌طور است، لذا در قرآن کریم، به قتال در دو جبهه، با دو هدف تصریح نموده است:

«الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُوا أَوْلِيَاءَ الشَّيْطَانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا» (النساء، 76)

ترجمه: كسانى كه ايمان آورده‌اند، در راه خدا پيكار مى‌كنند؛ و آنها كه كافرند، در راه طاغوت [بت‌ها و افراد طغيانگر] پیکار می‌کنند، پس شما با ياران شيطان، پيكار كنيد! (و از آنها نهراسيد!) زيرا كه نقشۀ شيطان، (همانند قدرتش) ضعيف است.

●- از جمله این اسم‌ها و واژه‌ها، کلمه "شیعه" می‌باشد که به خودی خود هیچ تقدسی ندارد؛ چرا که "شیعه" یعنی "پیرو و طرفدار"، لذا مهم این است که آدمی طرفدار و پیرو چه اشخاصی و یا چه جریان‌هایی باشد، لذا در زیارت عاشورا، به پیروان شیاطین ظالم و فاسد نیز "شیعه" اطلاق شده است [اشیاعِهِم – شیعیان آنها]؛ و البته به طرفداران و پیروان امام حق نیز "شیعه" اطلاق می‌گردد. در قرآن کریم نیز به "شیعیانِ" افراد سرکِش و یا "شیعیان" تجزیه کنندۀ دین، تصریح شده است.

●- پس، واژۀ "جهاد" به خودی خود هیچ تقدسی ندارد، بلکه هدف از جهاد است که اگر "فی سبیل الله" باشد، مقدس است و به آن جهاد تقدس می‌بخشد.

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان.

پرسش:

مگر "جهاد" واژه مقدسی نیست، پس چرا در زیارت عاشورا آن را در باره طرف مقابل بکار برده است؟

پاسخ (نشانی لینک):

 

www.x-shobhe.com/shortanswer/11208.html

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   جنگ و جهاد