«ایکس - شبهه»: خوب است قبل از پاسخی مستقیم، به ابعاد و جنبههای متفاوت این شبههای که به ویژه پس از شکست فتنه 88 بسیار در سایتها و اذهان عمومی شایع کرده و میکنند بپردازیم:
الف – اولین و مهمترین نکته، ضرورت رفع اتهام سادگی و بیبصیرتی از اهل عصمت (ع) است. شبههافکنان عادت بر این دارند که ابتدا حکم غلطی را صادر میکنند و سپس بر اساس آن دست به قیاس میزنند و دیگران را محکوم میکنند و یا صورت مسئلهی غلطی را طرح کرده و سپس بر اساس همان غلط اسلام را محکوم میکنند.
چه کسی گفته است که آنها [العیاذ بالله] این قدر سطحی بین و سادهنگر بودند که تا برق شمشیر دشمن را مقابل چشمشان نمیدیدند، خطر آن و ضرورت مبارزه فیزیکی یا غیر فیزیکی علیه آن را درک نمیکردند؟ این اتهام بسیار سنگینی است و ما نباید ندانسته چنین حکمی صادر نموده و آن را شایع کنیم.
خداوند متعال در کلام وحی [قرآن کریم] ضمن آن که فرمان میدهد آنان که با شما میجنگند را هر کجا یافتید بکشید، تذکار میدهد که «فتنه شدید تر از قتل است»، تا مردم دچار این سادگی نگردیده و فتنهگران نیز نتوانند در امنیت کامل دمار از روزگار مردم درآورند و فتنه و تفرقه و آشوبی به پا کنند که زمینه برای جنگ و پیروزی راحت فراهم گردد:
«وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَ أَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَ الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا تُقاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ حَتَّى يُقاتِلُوكُمْ فيهِ فَإِنْ قاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذلِكَ جَزاءُ الْكافِرينَ» (البقره، 191)
ترجمه: و ايشان را هر جا كه دست يافتيد به قتل برسانيد و از ديارشان مكه بيرون كنيد همانطور كه شما را از مكه بيرون كردند و فتنه آنان از اين كشتار شما شديدتر بود ولى در خود شهر مكه كه خانه امن است با ايشان نجنگيد مگر اينكه ايشان در آنجا با شما جنگ بياغازند كه اگر خود آنان حرمت مسجد الحرام را رعايت ننموده جنگ را با شما آغاز كردند شما هم بجنگيد كه سزاى كافران همين است.
هم چنین در آیهی دیگری که حرمت جنگ سخت در ماههای حرام را اعلام میدارد، تصریح مینماید که ایجاد اعوجاج و انحراف و مانع شدن از رفتن مردم در راه خدا «صَدٌّ عَنْ سَبيلِ اللَّه» - اخراج ملتها از وطنها و خانههایشان و فتنه – که همگی از مصادیق جنگ نرم است – بسیار بدتر از جنگ است و تأکید مینماید که «فتنه از جنگ بزرگتر است». یعنی سادگی نکنید و بفهمید که ضرورت مقابلهی شدیدتر، در هر زمان و هر کجا (اگر چه مسجدالحرام) با فتنه اجتناب ناپذیر است و منتظر نمانید که به روی شما سلاح بکشند:
«يَسْئَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ قِتالٍ فيهِ قُلْ قِتالٌ فيهِ كَبيرٌ وَ صَدٌّ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ وَ كُفْرٌ بِهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ إِخْراجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِنْدَ اللَّهِ وَ الْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا يَزالُونَ يُقاتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دينِكُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا وَ مَنْ يَرْتَدِدْ مِنْكُمْ عَنْ دينِهِ فَيَمُتْ وَ هُوَ كافِرٌ فَأُولئِكَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ» (البقره، 217)
ترجمه: از تو از ماه حرام و قتال در آن مىپرسند بگو قتال در ماه حرام گناهى بزرگ است ولى جلوگيرى مشركين از راه خدا و كفر به آن و جلوگيريشان از رفتن شما به مسجد الحرام و بيرون كردنشان مؤمنين را از آنجا نزد خدا گناه بزرگترى است چون فتنه است و فتنه جرمش از قتل بزرگتر است و اين مشركين لا يزال با شما قتال مىكنند به اين اميد كه اگر بتوانند شما را از دينتان برگردانند و هر كس از شما از دين خود برگردد و در حال كفر بميرد اينگونه افراد اعمال نيكشان بىاجر شده در دنيا و آخرت از آن بهرهمند نمىشوند و آنان اهل جهنم و در آن جاويدانند.
ب – مثالهای بسیاری در تاریخ صدر اسلام وجود دارد که پیامبر اکرم (ص) و حضرت علی (ع) نیز در حالی که شاید بسیاری از جنگاوران دشمن و حتی فرماندههان آنان را [فتح مکه] بخشیدند، با قوای جنگ نرم برخورد فیزیکی نموده و هیچ در مقابل آنان کوتاه نیامده و اغماض نکردند. به عنوان مثال:
ب/1: در فتح مکه پیامبر اکرم (ص) دستور دادند که هیچ کس در مکه درگیر نشود، مگر با کسانی که قصد جنگ داشته باشند، اما فرمود: به استثنای کسانی که به مجازات اعدام محکوم شدهاند و در میان آنان نه ابوسفیان بود و نه فرماندهها جنگی، بلکه سران جنگ تبلیغاتی مثل برخی از شعراء که دائم با هجویات خود اسلام، پیامبر (ص) و مسلمانان را مسخره میکردند وجود داشتند.
قریبه، یک کنیز آوازه خوان از ابن خطل بود که اشعاری در جهت تخریب شخصیت پیامبر وهجو پیامبر میخواند وی در روز فتح مکه کشته شد. (تاریخ پیامبر اسلام، آیتی، محمد ابراهیم،ص563)
از جمله مابقی سران فتنه و فرماندهان جنگ نرم در آن زمان: «عبد الله بن سعد ابی سرح، عبد الله بن هلال خطل ادرمی، حوریث بن نقید بن وهب بن عبد بن قصی، عکرمةبن ابی جهل،هبار بن اسود بن مطلب بن اسد بن عبد العزی، هند دختر عتبة بن ربیعه، وحشی قاتل حمزه سید الشهداء، سهیل بن عمرو،هبیرةبن ابی وهب مخزومی، عبد الله بن زبعری سهمی، حویطب بن عبد العزی، صفوان بن امیةبن خلف جمحی ،عتبه و معتب پسران ابولهب» بودند که برخی کشته شدند و بعضی امان گرفتند و برخی اسلام آوردند و برخی دیگر گریختند. (همان مدرک)
ب/2: شاید از بهترین مصادیق در دوران حضرت علی علیهالسلام همان جنگ صفین با لشکریان معاویه باشد که نه تنها به هنگام احساس شکست کامل (از روی نفاق) شمشیرها را غلاف کردند، بلکه قرآنها را بر سر نهادند و خود را اهل اسلام و قرآن و صلح و برادری و ... خواندند، اما امیرالمؤمنین (ع) فرمود که فریب نخورید، با آنها بجنگید و همگی را بکشید، قرآن خود من هستم و ...، اما سپاهیان ابله امام، فریب این جنگ نرم را خورده و گفتند آنها شمشیر و جنگ را کنار گذاشتهاند و در پناه قرآن رفتهاند و ما با قرآن نمیجنگیم. همین روش را امروز مافقین و فتنهگران دارند و ما نباید بلاهت و سفاهت آنها را پیشه کنیم. اگر سپاهیان حضرت امر او را اطاعت میکردند، معاویه کشته شده بود و کربلایی نیز پیش نمیآمد.
ب/3: هم چنین حضرت علی (ع) امیرالمومنین در جنگ جمل وقتی پرچم را به دست محمد بن حنفیه داد، فرمودند: دو كار را انجام بده، اول پایت را مثل میخ به زمین بكوب تا متزلزل نشود، دوم نگاه كن كه دشمن تا كجا صف كشیده و تا كجا صف كشیده و اتاق جنگش تا كجاست. دقت كنید كه اتاق جنگ در شام است و ما داریم در كوفه میجنگیم و در اتاق جنگ مسیحی و كافر هستند اما ما مسلمانها داریم با هم جنگ میكنیم . (آيت الله جوادی آملی – خطبه نماز جمعه در قم).
ج – اما از نکتههای قابل توجه دیگر در این شبههی رایج شده، اذعان منافقین و فتنهگران به نفاق و فسق و دشمنیشان با اسلام و قیاس خود با فتنهگران صدر اسلام است. یعنی خود میدانند که به چه اسلافی تأسی کرده و چه روشی از آنان را پیش گرفتهاند. حدود ده سال پیش، قبل از آن که فتنه بدین شکل بروز داشته باشد، یک نفر در تظاهرات 22 بهمن به یکی از همین سران فتنه که روحانی معروفی نیز بود گفت: من هر وقت شما را میبینم به یاد تاریخ صدر اسلام و روشهای سقیفهای و معاویهای میافتم که مو به مو تقلید تکرار میکنید.
د – اما نکتهی آخر آن که با طرح این شبهه چه انتظاری را مطرح میکنند؟ آیا انتظار دارند که به راحتی هر فتنهای را سازماندهی کنند و جناح مقابل آنقدر ابله باشد که تا سلاح در دست آنان ندیده است، هیچ جنگی را درک نکند و بگذارد آنها در زیر سایهی امنیت نظام جمهوری اسلامی ایران هر فتنهای را برای براندازی همین نظام سازماندهی کنند؟! آیا اگر چنین شود خودشان به چنین بلاهت و سفاهتی نمیخندند؟! به راستی «ناتو» که یک تشکیلات نظامی است، چرا بخش فرهنگی ایجاد کرده و ناتوی فرهنگی چیست و آیا مقابله فیزیکی و غیر فیزیکی با آن ضرورت دارد یا خیر؟
و نکته پایانی آن که مگر سلاح فقط ژ3، کلاش، نارنجک، خمپاره و ... است، ریختن به خیابانها در بعد از ظهر عاشورا، به آتش کشاندن ساختمانها، مساجد، بانکها، خودروهای عمومی و خصوصی...، پول دادن به ارازل و اوباش و قمهکشها برای ایجاد آشوب، ضرب و شتم و حتی سربریدن یا شلیک به نیروها، بسیجیها و مردم، دست به اسلحه بردن نیست؟
باید بصیر بود.
کلمات کلیدی:
سیاسی جنگ و جهاد