ایکس – شبهه: غرایز و هواهای نفسانی [چه غریزه شهوت جنسی باشد و چه غرایز و هواهای دیگر نفسانی]، نه تنها قابل سرکوب نیستند، بلکه اصلاً نباید سرکوب شوند. چرا که هر چه در وجود ما هست را خداوند حکیم داده است و هر چه او داده لازمه و نیاز رشد طبیعی انسان می‌باشد.

و البته در رفع این نیازها یا به تعبیر دیگر ارضای غرایز، لذت نیز قرار داده است. منتهی قابل کنترل هستند.

الف – لذت رفع نیاز و نیل به کمال:

حکمت این لذت شدید نیز تنها این نیست که انگیزه و میلی برای ارضا ایجاد کند تا اقداماتی چون کار، تلاش، درآمد، روابط اجتماعی، ازدواج و ... صورت پذیرد، بلکه اساساً نهاد و فطرت بشر عاشق «کمال» است و لذت در قرب به کمال است. چه کمال معنوی و چه کمال مادی. رفع نقص و نیاز نیز عین قرب، وصال و لقای کمال است، لذا لذت دارد.

روح از رفع نیاز و نیل به کمال معنوی لذت می‌برد، عقل با تعقل، تفکر و کسب علم ارضا شده و از آن لذت می‌برد.قلب (جان آدمی) از فهم، ادراک و حبّ و بغض حقیقی لذت می‌برد، و بدن نیز با ارضای نیازهای مادی به کمال رسیده و لذت می‌برد. خوردن، خوابیدن، جماع، کسب مال و رفاه، خانواده و خویشان زیاد و ...، همه کمال هستند و کمال نیز (چه مادی و چه معنوی) زیبایی و زینت است و رسیدن به آن لذت دارد.

پس غرایز نه تنها بد نیستند، بلکه همه عطای الهی هستند و رشد و کمال نیز مستلزم ارضای صحیح آنهاست. پس نباید سرکوب شوند، بلکه باید درست، صحیح و به موقع، رفع نیاز و ارضا گردند. و رفع یک نیاز و رسیدن به یک کمال نیز نباید مزاحم یا مخرب کمالات دیگر گردد.

شهوت جنسی نیز یکی از همین نیازهای ضروری رشد جسم است که از یک سو ارضای آن لذت شدیدی دارد و از سوی دیگر سرکوب یا اِعمال ریاضت و سختی به آن، آثار سوء و تخریبی شدیدی بر جسم، روان، روح، اعصاب، اخلاق و حتی دین انسان وارد می‌کند.

عقل سالم در بدن سالم است و بدن سالم، بدنی است که نیازهایش به موقع، بر اساس برنامه هدفمند و از طریق درست برآورده شود.

نه کسی حق دارد [و نه کار درستی است] که آن قدر مشغول نماز و روزه و ذکر گردد که حیات دنیوی، بدن و نیازهایش را فراموش کند و نه کسی حق دارد [و نه کار درستی است] که آن قدر متوجه حیات دنیا و ارضای نیازهای شهوانی گردد که خودش، راهش، کمالش و آخرتش را فراموش کند. لذا فرمود:

«‌زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَ الْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ» (آل عمران، 14)

ترجمه: دوستى خواستنی‌ها[ى گوناگون] از زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سيم و اسب‏هاى نشاندار و دام‌ها و كشتزار[ها] براى مردم آراسته شده [ليكن] اين جمله مايه تمتع زندگى دنياست و [حال آنكه] فرجام نيكو نزد خداست.

ب – پس چه کنیم؟

همان طور که بیان شد، ارضای به موقع و درست غریزه شهوت از طریق ازدواج، بهتر‌ین راه و بهترین کار است. لذا فرمود دختران خود را زود شوهر دهید و برای پسران خود زود زن بگیرید.

ازدواج را خدا آسان قرار داده، پس شما سختش نکنید. اما ما (فرهنگ دست‌ساز غالب بر جامعه) همه حلقه های یک زنجیره بهم پیوسته را شکافته‌ایم، و وقتی به حلقه شهوت جنسی می‌رسیم، معطل و تحت فشار می‌ماینم و می‌گوییم: پس چکار کنیم؟!

پاسخ منطقی این است که «یا اصلاح کنید و یا عواقبش را متحمل گردید.»

کار ما (جامعه) مثل این است که کسی احساس گرسنگی کرده باشد و ضرورت رفع این نیاز که اگر باقی بماند منجر به بیماری یا حتی مرگش می‌شود را درک کرده باشد، اما برای تهیه غذا، به جای نان، برنج، گوشت، لوبیا، روغن یا ...، پاره آجر، قطعه آهن، کمی طلا و نقره، مقداری چرم و پشم گوسفند را در ظرف ریخته باشد، به آن هم اهمیت نداده تا آبش تمام شود و به قطعات داغ و بد بو منجر گردد، سپس بگوید: پس من حالا چه کنم؟ چه غذایی و چگونه بخورم؟!

بهترین و سالم‌ترین راه ارضای شهوت جنسی (چه برای زن و چه برای مرد) که سبب کمالات جسمی، روانی، روحی و معنوی گردد، همان ازدواج است. منتهی، نظم لازم برای -ازدواج به موقع- را کنار گذاشتیم، توصیه‌ها و ملاک‌های اسلام را نادیده گرفتیم و ملاک‌های شخصی، قومی، عادتی، غربی، چشم و هم چشمی و باورهای غلط را جایگزین نمودیم.

حال که دچار مشکل شده‌ایم از اسلام می‌پرسیم که پس ما چه کنیم؟!

ج – چاره‌ها و بایدها و نبایدها؟

اما در عین حال در شرایط کنونی لازم است که اولاً خود جوانان در این عرصه تحولی ایجاد کنند و این سنّت‌ها و باورهای غلط را در خود و خانواده بشکنند.

ثانیاً والدین اصرار بر این ملاک‌های غلط ننمایند و بیشتر مساعدت کنند.

ثالثاً جوانان سعی کنند که دست کم غریزه شهوت را با تحریکات کاذب، مانند: بد حجابی (چه دختر و چه پسر)، جذبه خیابانی، چشم نوازی، روابط کم یا زیاد آزاد، تماشای عکس و فیلم و ... تحریک نکنند تا فقط همان نیاز و فشار طبیعی که قابل کنترل است باقی بماند.

اگر گفته شد که هیچ کدام این کارها نمی‌شود، حالا بگویید چه کنیم؟ دیگر پاسخی ندارد. مثل این است که به

پزشک بگویند: هیچ یک از دستورالعمل‌هایت را اجرا نمی کنیم، ولی بگو چگونه بهبود یابیم؟!

معلوم است که اگر راه حلال بسته شود، راهی جز حرام باقی نمی‌ماند. اگر ازدواج (چه دائم و چه موقت) صورت نپذیرد، راهی جز الیعاذ بالله زنا، استمناء یا ریاضت، که هر سه حرام است، باقی نمی‌ماند.

جدید:

یادداشت سردبیر:  «من»، حقایق عالم هستی و وقایع جهان - «من»، عاشورا و ظهور