پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): آن چه بیشتر از ارتباط تلفنی یا چت و ... گناه محسوب می‌گردد، این است که انسان بخواهد خود و [العیاذ بالله] خداوند علیم و خبیر را فریب بدهد.

بدیهی است که هیچ کس خطایی را چون خطاست انجام نمی‌دهد، بلکه چون دوست دارد آن کار را انجام بدهد و نیز می‌داند که خطاست، برای تطهیر خود و خطایش به دنبال توجیه می‌گردد و توجه ندارد که بفرض فریب دادن خودش، به قول امام حسین علیه السلام: «خداوند راجع به بهشتش گول نمی‌خورد».

خوب است که دقت شود:

یک: ما چه نیازی داریم که حتماً ما با یک غریبه‌ی نامحرم آشنا شویم و سپس به او شماره تلفن بدهیم و سپس به بهانه‌ی شناخت بیشتر به مکالمات تلفنی با یک دیگر بپردازیم؟ یا در فضای اینترنتی که هیچ اعتمادی به طرف مقابل نیست، با یک نامحرم آشنا و چه بسا دوست شویم؟

دو: آیا واقعاً مطمئن شدیم که او خواستگار ماست و قصد ازدواج دارد؟ از کجا فهمیدیم؟ آیا به خواستگاری آمده؟ آیا خودش گفته؟ یا حتی او چنین ادعایی نداشته، بلکه ما (بیشتر دختران) برای خود یک اوهام و البته یک توجیه و امید دور دست ساخته‌ایم؟

سه: فرض کنیم که او یک خواستگار است و یا دست کم مورد خوبی برای ازدواج می‌باشد و احیاناً اعلام کرده که قصد ازدواج دارد؛ آیا در مکالمات پیاپی تلفنی، فقط سؤالاتی که موجب شناخت بیشتر می‌گردد مطرح می‌شود؟ این گونه سؤالات با چند تلفن مرتفع می‌گردد؟ آیا بیش از یک یا دو بار مکالمه‌ی چند دقیقه‌ای خواهد بود؟ آیا در مکالمه تلفنی بیش از این شناختی حاصل می‌شود و آیا به پاسخ‌های تلفنی می‌شود اعتماد کرد؟ چقدر؟

چهار: آیا نقش‌های نمایش‌نامه‌ای که پسر برای جذب پشت تلفن یا چت ایفا می‌کند یا عشوه‌های دیالوگی، لحنی و صوتی که دختر برای جذب پشت تلفن یا چت بروز می‌دهد، لازمه‌ی شناخت بیشتر است؟ (البته اگر یک مرد 50 ساله بی‌کار، پشت چت نگوید: اسم من میترا است و 23 دارم)

پنج: اگر قصد و هدف واقعاً شناخت بیشتر است، باید با خود فکر کنیم که اصلاً این شناخت را برای چه می‌خواهیم و اگر هدفی جز ازدواج مدّ نظر باشد، چه معنا و مفهومی دارد؟ و اگر هدف ازدواج است، چرا پسر به خواستگاری نمی‌آید که پس از پیشنهاد اولیه، حصول شناخت‌های کلّی و ...، چند جلسه‌ی شناختی با یک دیگر داشته باشند و اگر پیشرفتی حاصل شد، چند جلسه مکالمه‌ی تلفنی یا ارتباط با چت نیز داشته باشند تا شناخت بیشتری حاصل شود و به نتیجه‌ی عقلانی‌تر و منطقی‌تری برسند؟

نتیجه:

پس، معلوم می‌شود که غالباً «مکالمه تلفنی، ارتباط چتی، دیدار حضوری در بیرون و ... برای شناخت بیشتر» که پیش از هر گونه پیشنهاد، خواستگاری، شناخت‌های اولیه و ... حاصل می‌شود، فقط یک توجیه برای تطهیر کاری است که خودمان ناصحیح بودن آن را به خوبی می‌دانیم. چرا که خداوند متعال به همه عقل، شعور و منطق داده است - وحی، پیامبر (ص)، کتاب و امامی برای الگوپذیری نیز داده است و اضافه بر همه اینها، بد و خوب هر کسی را به خودش نیز الهام می‌نماید. در سوره الشمس، یازده قسم یاد نمود که بفرماید: بدی و خوبی هر کسی به خودش الهام می‌شود:

«فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا * قََدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا * وَ َقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا» (الشمس، 8 تا 10)

ترجمه: سپس پليدكارى و پرهيزگارى‏اش را به آن الهام كرد * كه به يقين رستگار شد كسى كه نفس را (در كمالات اعتقادى و اخلاقى) رشد داد و (از پليدى‏هاى فكرى و نفسانى) پاكيزه داشت * و بى‏ترديد محروم و زيانكار شد كسى كه آن (الهامات) را به پليدى‏ها آلود و زير پرده‏هاى جهل و كفر و فسق پنهان كرد.

پس، انسان عاقل و منطقی خودش بهتر از هر کس دیگری می‌داند که مخاطبش کیست و برای چه با او ارتباط تلفنی یا چت برقرار کرده است و در این ارتباط چه می‌گوید و چه می‌شنود و چگونه و بالاخره وقت ارتباط چه احساسی در او ایجاد می‌گردد؟

البته دقت شود که چت کردن با گفتگوی تلفنی کاملاً متفاوت است، حتی به لحاظ احکام.

نظر مراجع: ارتباط با چت یا پیامک و ...، ممکن است برای انجام کاری یا پاسخ و پرسشی یا هر کار حلال یا مباح دیگری باشد، بدیهی است که اسلام هر نوع ارتباطی را حرام ننموده است. لذا فرموده‌اند: چت كردن و صحبت با نامحرم اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشكال ندارد. (امام، استفتاءات، ج 3، نظر، س 52؛ بهجت، توضيح المسائل، م 1936؛ مكارم، استفتاءات، ج 1، س 819؛ تبريزى، استفتاءات، 1622؛ صافى، جامع الاحكام، ج 2، ص 1673؛ نورى، استفتاءات، ج 2، س 656؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 1718؛ خامنه‏اى، اجوبةالاستفتاءات، س 1145؛ دفتر وحيد.)

اما چنان چه بیان شد، غالب اینگونه ارتباطات برای انجام امور ضروری و مباح نیست و معمولاً زمینه‌ساز فساد نیز  هست. لذا فرموده‌اند:

سؤال: نظر جنابعالى در مورد چت‌كردن دختر و پسر چيست؟

ج – مقام معظم رهبری: با توجه به مفاسدى كه غالباً بر آن مترتب است، جايز نيست.

سؤال: من در برنامه‌ای چت با يک دختر دوست هستم و با هم چت می‌کنيم واصلاً حرف بد يا زشتی نمی‌زنيم آيا اين دوستی و چت کردن اشکال شرعی دارد؟

ج – آیت الله العظمی سیستانی‌: چون خوف وقوع در حرام هست جايزنيست.

سؤال: آیا چت کردن با دختر اشکال شرعی دارد؟

ج – مقام معظم رهبری: به صورت یک حکم کلی، چت کردن همانند دیگر صورت ‌های صحبت کردن زن و مرد یا دختر و پسر نا محرم، اگر مفسده‏اى نداشته باشد و خوف وقوع در حرام نباشد و از روى شهوت صورت نگیرد، اشکالى ندارد. (‌توضیح المسائل مراجع , ج ۱ ،مسئله 889)

بنابر این، گفتگو از طریق اینترنت یا تلفن اگر مفسده‌ای نداشته باشد، اشکالی ندارد. ولی اگر حرف‌های شهوی مطرح شود‌، یا از گفتگو و چت کردن شهوت‌، تهییج شود ،جایز نیست و باید از آن پرهیز شود و نباید خود را فریب داد.