پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

«وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ»(لقمان، 6)

ترجمه: و بعضى از مردم سخنان بيهوده را مى‌خرند (مشتری حرف مفت هستند) تا مردم را از روى نادانى، از راه خدا گمراه سازند و آيات الهى را به استهزا گيرند؛ براى آنان عذابى خواركننده است!

اصول پاسخگویی:

هرگز مترصد نباشید که حتماً به هر حرف مفتی که معاندان در فضای مجازی یا ... فرافکنی می‌کنند، پاسخ دهید! همیشه دنبال این نباشید ببینید کافران و جاهلان چه می‌گویند و شما به آنها پاسخ بدهید، آن هم یک پاسخ مستدل و محکم! آنها خود پاسخ را به خوبی می‌دانند و اصلاً دنبال پاسخ نیستند! لذا اگر چنین کنید، در واقع بازی خورده‌اید و همیشه در حالت دفاعی و منفعل قرار می‌گیرید؛ و اصل مسخره کردن همین است، که سخنی جاهلانه بگویند و شما نیز به تکاپو بیفتید که پاسخ دهید. پاسخ هم که بدهید، یک جمله جاهلانه‌ی دیگری خواهند گفت. لذا خداوند که کتاب خلقت و کتاب وحی را به روی ما گشوده و این همه دلیل و بینه برای توحید و نبوت اقامه نموده، نسبت به برخورد با جاهلان (بی‌خردان، نه نادانان) می‌فرماید:

«وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا» (الفرقان، 63)

ترجمه: بندگان (خاص خداوند) رحمان، كسانى هستند كه با آرامش و بى‌تكبّر بر زمين راه مى‌روند؛ و هنگامى كه جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گويند)، به آنها سلام مى‌گويند (یعنی با بى‌اعتنايى و بزرگوارى از آنها مى‌گذرند).

بنابراین، آنها و سر و صداهایشان را رها کنید. خداوند متعال، حتی به پیامبرش که مأمور به تعلیم، رشد و هدایت بندگانش فرستاده شده بود، فرمود: «وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا - و مرا با تكذيب كنندگان صاحب نعمت (کمی توانگر شده) واگذار، و آنها را كمى مهلت ده / المزمل، 11»، یعنی: آنها را به من حواله بده، خودم پاسخ آنها را در دنیا و آخرت می‌دهم.

پاسخ شما:

●- اما، جهت اطلاع و معلومات خودتان [نه بازی خوردن و پاسخ به آنان] به نکات ذیل دقت نمایید:

الف – بی‌تردید انسان عاقل باید کسی را بپرستد، بخواند و حاجتش را به درگاهش ببرد که می‌تواند بشنود، پاسخ دهد، اجابت کند و قدرت لایزال، علیم و حکیم می‌باشد؛ و بدیهی است او به جز خالق عالم هستی کسی نیست. لذا خداوند متعال خود استدلال نموده و متذکر می‌شود که:

«وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لَا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ وَلَا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُورًا» (الفرقان، 3)

ترجمه: و به جاى خدا معبودهايى گرفتند كه چيزى را نمى‌آفرينند و خود آفريده مى‌شوند و براى خودشان [نیز] مالك زيان و سودى نيستند، و تسلّطى بر مرگ و حيات و برانگيختن پس از مرگ ندارند.

حضرت ابراهیم علیه السلام نیز همین استدلال را آورد و به عمویش گفت: « لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِي عَنْكَ شَيْئًا - چرا چيزى را می‌پرستی كه نمى‌شنود و نمى‌‏بيند و از تو چيزى را دور نمى‌كند؟! / مریم علیها السلام، 36‌»

●- اما خداوند سبحان، هم زنده است «هُوَ الْحَيُّ» - هم زندگی و مرگ را او خلق کرده است «الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ» - هم می‌شنود و علیم است «إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» - هم می‌بیند «إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ» - و هم نزدیک است، پاسخ می‌دهد و اجابت می‌نماید: «إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُجِيبٌ».

ب - بحث از خوردن نیامده است، اینها در اینستا یا ...، خودشان به خودشان آیه نازل می‌کنند و سپس به آن می‌تازند! حضرت ابراهیم علیه السلام به آنها نفرمود که «خدای شما چیزی نمی‌خورد» تا آنها متقابلاً بگویند: «خدای تو هم نمی‌خورد». چه بسا کفار و مشرکان، خدایانی را می‌پرسیدند و می‌پرستند که اتفاقاً خیلی هم پُرخور هستند. مانند کسانی که طواغیت و فراعنه‌ی زمان خود را می‌پرستند و یا کسانی که گاو، گوساله و ... را  می‌پرستند.

ج – اما بحث "کلام" متفاوت است. خدایان آنها، یا بی‌جان هستند و اصلاً گوش، زبان و کلام ندارند، با جاندارند، گوش دارند، ولی فقط اصوات را دریافت می‌کنند و از حال پرستندگان خود خبر ندارند و اگر احیاناً مطلبی را نیز درک کنند؛ زبان دارند، اما فقط حرف مُفت می‌زنند، و قدرت رهنمود، پاسخگویی و اجابت ندارند، چه این خدایان دروغین از نوع انسان باشند و یا حیوان؛ چنان که فرمود:

«إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءَكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ» (فاطر، 14)

ترجمه: اگر آنها را بخوانيد صداى شما را نمى شنوند، و اگر بشنوند به شما پاسخ نمى‌گويند؛ و روز قيامت، شرك (و پرستش) شما را منكر مى‌شوند، و هيچ كس مانند (خداوند آگاه و) خبير تو را (از حقايق) با خبر نمى‌سازد!

کلام الله:

اما، مقوله‌ی کلام، با خوردن، آشامیدن و یا حتی شنیدن و ... متفاوت است. خداوند سبحان، هم علیم و حکیم است – هم سمیع و بصیر است – هم خبیر (با خبر از احوال مخلوقات خود) می‌باشد و هم "کلام" دارد؛ منتهی مانند مخلوقاتش، با ابزاری چون دست و پا، چشم، گوش و زبان کار نمی‌کند، او از این نیازها و توصیفات "سبحان" است. بلکه او کلام را خلق می‌کند و به سمع مخاطبش می‌رساند و یا به قلب او وحی می‌نماید، چنان که به تمامی انبیاء و رسولانش وحی فرستاد و با حضرت موسی علیه السلام تکلم نمود.

«قَالَ يَا مُوسَى إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ» (الأعراف، 144)

ترجمه: (خداوند) فرمود: «اى موسى! من تو را با رسالت‌هاى خويش، و با سخن گفتنم (با تو)، بر مردم برترى دادم و برگزيدم؛ پس آنچه را به تو داده‌ام بگير و از شكرگزاران باش!»

●- حتی چنین نیست که فقط بندگان مؤمن، کلام خدا را بشنوند، بلکه همگان و حتی کفار نیز می‌شنوند، اما از روی عناد و لجاج، ایمان نمی‌آورند و کفر می‌ورزند:

«أَفَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ» (البقره، 75)

ترجمه: آيا انتظار داريد به (آئين) شما ايمان بياورند، با اينكه عده‌اى از آنان، سخنان خدا را مى‌شنيدند و پس از فهميدن، آن را تحريف مى‌كردند، در حالى كه علم و اطلاع داشتند؟!

●- خداوند سبحان، در قیامت نیز با تمامی بندگانش سخن می‌فرماید، اما چون کلام او حتی اگر توبیخی باشد، رحمت و تزکیه است، پس از پایان محاکمات، با اهل جهنم، که در دنیا کلام او را نشنیدند و یا کتمان کردند و یا به مسخره گرفتند، قهر می‌کند و دیگر با آنان سخن نمی‌فرماید:

«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ» (البقره، 174)

ترجمه: كسانى كه كتمان مى‌كنند آنچه را خدا از كتاب نازل كرده، و آن را به بهاى كمى مى‌فروشند، آنها جز آتش چيزى نمى‌خورند؛ (و هدايا و اموالى كه از اين رهگذر به دست مى‌آورند، در حقيقت آتش سوزانى است که به وجود خود می‌ریزند) و خداوند، روز قيامت، با آنها سخن نمى‌گويد؛ و آنان را پاكيزه نمى‌گرداند؛ و براى آنها عذاب دردناكى است.

●- بنابراین، حتی همین کسانی که در اینستا یا سایر شبکه‌های اجتماعی و ...، مردم را به کفر و شرک دعوت می‌کنند، حق را انکار و تکذیب می‌کنند، دین را مسخره می‌کنند و ...، به خوبی کلام خدا شنیده‌ و می‌شوند، اما خودشان را به کَری و نافهمی می‌زنند:

«وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا وَلَّى مُسْتَكْبِرًا كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْهَا كَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْرًا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ» (لقمان، 7)

ترجمه: و هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مى‌شود، مستكبرانه روى برمى گرداند، گويى آن را نشنيده است؛ گويى اصلاً گوش‌هايش سنگين است! او را به عذابى دردناك بشارت ده!

----

«أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ» (الحج، 46)

ترجمه: آيا آنان در زمين سير نكردند، تا دلهايى داشته باشند كه حقيقت را با آن درك كنند؛ يا گوش‌هاى شنوايى كه با آن (نداى حق را) بشنوند؟! چرا كه چشم‌هاى ظاهر نابينا نمى‌شود، بلكه دل‌هايى كه در سينه‌هاست كور مى‌شود.

مشارکت و هم‌افزایی (پرسش و نشانی لینک سایت، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

در اینستاگرام مسخره کرده که حضرت ابراهیم (ع) به کفار گفت که خدای شما حرف نمی‌زند و آنها نیز گفتند: «خدای تو  نیز حرف نمی‌زند و نمی‌خورد»! پاسخ چیست؟!

پاسخ (نشانی لینک):

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10750.html

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

   

  

 

      

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   توحید