پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

اگر دقت کنید، سؤال به گونه‌ای مطرح شده که گویی می‌پرسد: العیاذ بالله،«چگونه خدایی را که این همه مشکلات برای ما ایجاد کرده است دوست داشته باشیم؟!» و این یک القای خطا، در قالب پرسش می‌باشد! و حال آن که باید بپرسید: «چگونه خداوند سبحان، ما را به رغم این همه جهل، تکبر، غفلت، خطا و گناه، همچنان دوست دارد و مورد لطف خود قرار می‌دهد؟!»

حال به فرض که کسی او را نشناسد و دوست نداشته باشد، چه جایگزینی برای نصرت، گشایش و رفع مشکلاتش پیدا می‌کند؟!

●- هم اکنون نیز با خدا دوست هستید که جویای محبتش می‌باشید؛ اما "محبت" و تداوم آن یک رابطۀ دو طرفه است؛ اگر چه از یک سو آغاز می‌شود و در طرف دیگر متجلی می‌گردد.

در رابطه با خداوند متعال، ابتدای محبت از سوی او بوده و هر لحظه چنین هست - چنان که ما را خلق کرد و نیکو آفرید - نعمات بسیار مادی و معنوی به ما موهبت نموده و می‌نماید - برای هدایت، رشد و کمال، به ما عقل داد که حجت درونی است، پیامبر، وحی و امام داد که حجج بیرونی هستند – زمین و آسمان و هر چه در آنهاست را برای شناخت و راه‌یابی مسخر (رام) ما نمود – عالم هستی و ما را ربوبیّت می‌کند – نعمات بسیاری را بدون این که نیازمان را بدانیم و بخواهیم به ما داده و می‌دهد – گناهان بسیاری را بدون این که متوجه شویم و استغفار و توبه‌ای بنماییم، بر ما می‌بخشاید – فرشتگان بسیاری را مأمور حفاظت و امور ما کرده است و فرشتگان بسیاری را مأمور استغفار و دعا برای ما نموده است و .... چنان که در آیه‌ای تصریح نموده که فرشتگانی برای مؤمنان استغفار و دعا می‌کنند، و در آیۀ دیگری تصریح نموده که فرشتگانی برای تمامی اهل زمین استغفار و دعا می‌کنند [چرا که همگان، بندگان اویند]:

«الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ» (غافر، 7)

ترجمه: فرشتگانى كه حاملان عرشند و آنها كه گرداگرد آن (طواف مى كنند) تسبيح و حمد پروردگارشان را مى گويند و به او ايمان دارند و براى مؤمنان استغفار مى كنند (و مى گويند:) پروردگارا! رحمت و علم تو همه چيز را فراگرفته است؛ پس كسانى را كه توبه كرده و راه تو را پيروى مى كنند بيامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار!

«تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» (الشوری، 5)

ترجمه: نزديك است آسمانها (بخاطر نسبتهاى نارواى مشركان) از بالا بشکافند شوند و فرشتگان پيوسته تسبيح و حمد پروردگارشان را بجا مى‌آورند و براى كسانى كه در زمين هستند استغفار مى‌كنند؛ آگاه باشيد خداوند آمرزنده و مهربان است.

●- نظام علیّ و معلولی، مسبب و اسباب و واسطه و ...، را همه جا حاکم گردانیده است، لذا این همه کفر، شرک، عصیان، فساد و ظلم، مستوجب عذاب‌های سنگین زمینی و آسمانی است و از علل متوقف شدن آنها و مهلت دادن، همین استغفار فرشتگان برای تمامی اهل زمین می‌باشد.

محبت به خدا:

پس، محبت خداوند سبحان به مخلوقاتش و به ویژه انسان، با رحمت، مغفرت، عفو، مهلت، نعمت و ... ثابت شده و قابل شناخت و حتی شهود می‌باشد، می‌ماند محبت بندگان به او.

●- بدیهی است که گام نخست، "شناخت" است؛ تا آدمی کسی یا چیزی را نشناسد، نه او را دوست می‌دارد و نسبت به او بغض و دشمنی دارد، بلکه هر چقدر که بیشتر بشناسد، محبت و یا بغضش ایجاد و افزون می‌گردد.

خدایی که بسیاری از مردم می‌شناسند، فقط یک لفظ "خدا" و اسمی است که به موجود ذهنی، خیالی و واهی خود نسبت داده‌اند، نه خدای حقیقی! از این‌رو، به خود اجازه می‌دهند که هر توصیفی را به او نسبت دهند، مقابلش متکبر و طلبکار باشند، و حتی خود را "سبحان" و مبرا از هر گونه خطا و گناه بشمارند و او را متهم و ‌محکوم نمایند!

پس، باید خداوند سبحان را آنگونه که خودش را در کتاب خلقت و کتاب وحی معرفی نموده، با عقلی که به نور علم می‌بیند و فطرت پوشیده نشیده‌ای که نور او و عشق به او را در وجود تجلی می‌دهد شناخت، و با قلب (جان) فهم نمود و ایمان آورد.

●- هر مُحبی، از محبوب خود می‌پرسد که تو چه ویژگی‌ها، چه کارها،چه چیزها و چه کسانی را دوست داری؛ و از چه کسانی یا چه کارهایی بدت می‌آید و اهلش را دوست نمی‌داری؟ چرا که می‌خواهد متقابلاً محبوب او شده و دوست داشته شود؛ و خداوند متعال بدون پرسش ما، پاسخ داده است: «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ – خداوند محسنین (برخوردار از حسنات) را دوست دارد» - «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ – خداوند اهل تقوا را دوست دارد» - «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ – خداوند اهل قسط و عدالت را دوست دارد» - «وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ – خداوند پاکان را دوست دارد» ... و یا متقابلاً: «إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْخَائِنِينَ – خداوند خائنان را دوست ندارد» - «وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ – خداوند ظالمان را دوست ندارد» - «إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ – خداوند مستکبران را دوست ندارد» و ... .

بنابراین، هر کسی باید بکوشد که بیشتر و بیشتر محبوب خدا شود، تا محبت خداوند سبحان، بیشتر در قلبش تجلی کند و بدرخشد و او را عاشق کند و به سوی معشوق بکشاند.

اتصال و ارتباط

بقا، تداوم و تشدید محبت نیز مسلتزم دوام و استحکام اتصال و ارتباط می‌باشد. اگر اتصال و ارتباط سُست یا قطع شود، محبت نیز کم‌رنگ و قطع می‌‌شود و چه بسا حتی به بغض و دشمنی نیز مبدل گردد:

«وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ» (الرعد، 21)

ترجمه: و آنها كه پيوندهايى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده، برقرار می‌دارند؛ و از پروردگارشان مى‌ترسند؛ و از بدى حساب (روز قيامت) بيم دارند. 

مشکلات:

یک – دقت فرمایید که نه تنها دنیا بهشت نیست که در آن مشکلی وجود نداشته باشد و اهلش حزن و ترسی نداشته باشند، بلکه محل پدیداری موجودات و مهد رشد است و هیچ رشدی آسان و بدون مشکل حاصل نمی‌گردد. حتی نفس کشیدن هم مشکلات خودش را دارد – یک جرعه آبی که می‌نوشیم، حاصل میلیاردها سرمایه‌گذاری برای سدسازی، تصفیه، لوله کشی ... و کار روزمرۀ هزاران نفر می‌باشد – رشد نوزاد تا کودکی، نوجوانی و جوانی و نیز رسیدن به پیری خیلی سخت است – چنان که کسب علم نیز بسیار مشکل است و رسیدن به فضایل اخلاقی و حفظ دین و ایمان، از همه مشکل‌تر است؛ و خلاصه آن که "رشد و کمال"، با بروز مشکلات و گذر موفق از آنها حاصل می‌گردد.

فرمود: در دنیا رفاه آفریده نشده و کسی هم در آن به رفاه و امنیت کامل نمی‌رسد، پس چیزی که آفریده نشده را نخواهید. (لینک)

دو – این اخلاق ابلیسی است که آدمی، خطا کند و وقتی با عواقبش مواجه شد، خدا را مقصر بخواند! چنان که ابلیس پس از تکبر، نافرمانی و توجیهات غیر قابل قبولش گفت: «خدایا! تو مرا اغوا کردی - قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي»!

قرار نیست که زندگی فردی و اجتماعیِ عاقلانه، عالمانه، متفکرانه، هدفمند، برنامه‌ریزی شده، مؤمنانه، متقیانه و متمدانه، با زندگی خودبینانه [اومانیستی]، جاهلانه، متکبرانه و تابع هوای نفس حیوانی خود و دیگران، یک نتیجه بدهد و یقیناً مشکلات روحی، روانی، اخلاقی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگی فردی و اجتماعی فراوانی را ایجاد و تحمیل می‌کند. «وَمَا يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ – و هرگز کور و بینا یکسان نیستند / فاطر، 19»

●●●- وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ - و نعمتهاى پروردگارت را بازگو كن (الضّحی، 11)

بنابراین، اگر خداوند سبحان، رحمان و رحیم را بشناسیم و لحظه‌ای به او توجه کنیم، نعمات کثیرش بر خود را بشماریم [اگر چه حتی بخش کوچکی از آنها قابل شمارش نیست]، شاکر باشیم، به حبل الله متصل گردیم، ارتباط صمیمانه و ذکر (یاد) و گفتگو با او را حفظ کرده و تداوم بخشیم؛ آن وقت متوجه می‌شویم که او چقدر ما را دوست دارد و ما نیز محبوب‌تر از او نداریم و هر چه را دوست داریم نیز در راستای محبت به اوست « وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ – شدت محبت (محبوب غایی) مؤمنان، الله است / البقره، 165»؛ لذا مبحت، امید به رحمت، مغفرت و لقاءاش را در خود می‌یابیم.

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان.

پرسش:

چگونه با خدا دوست شویم، و چگونه خدا را به رغم تمامی سختی‌ها و مشکلات دوست بداریم؟

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/belief/11280.html 

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   توحید