پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): از لحن سؤال، بغض و عداوت نیز میبارد، چنان چه به جای کعبه میگویند «عربستان»! تا حسّ ملی مخاطب را نیز تحریک کنند.
پاسخ این است که چون نه خدا را میشناسند و نه اسلام را و در ضمن بغض هم دارند، گمان میکنند که ما به هنگام حج یا عمره، در کنار کعبه به دنبال خدا میگردیم! کفار، مشرکین و منافین، همیشه به دنبال ظنّ و گمان خود هستند و از آنها تبعیت میکنند، نه از حقایق:
«وَمَا يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلاَّ ظَنًّا إَنَّ الظَّنَّ لاَ يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا إِنَّ اللّهَ عَلَيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ» (یونس، 36)
ترجمه: و بيشتر آنها (در اعتقاداتشان) جز از ظنّ و گمان پيروى نمىكنند، با آنكه بىترديد (ظنّ و) گمان از هيچ حقّى بىنياز نمىسازد، همانا خداوند به آنچه مىكنند داناست.
همگان بدون استنثاء معبود یا معبودهایی دارند که به آنها وابسته و دلبستهاند و از شوق وصال او به حرکت در میآیند و به سویش شتابان میروند، خواه «إله» حقیقی باشد یا کاذب. لذا فرمود: إلهی جز او نیست «لا إله الاّ الله».
بدیهی است که خدای ما [که خدای حقیقی است]، مانند خدایان آنها [که همه کاذب هستند]، محدود به فضا و مکان نیست و گم شده نیز نمیباشد که ما به دنبالش بگردیم. این خدایانی چون پول، قدرت، شهوت، لذت، بت، هوای نفس و ... میباشند که از سویی محدود و فانی هستند و از سوی دیگر گمشدهای هستند که بندگانشان عمری به دنبال آنها میگردند و اگر لحظهای دستیابند، لحظهای دیگر از دست میدهند.
پس، ما به دنبال خدا نمیگردیم. نه در حج و نه در نماز و نه در هیچ کجای دیگر. بلکه خداوند را عبادت و پرستش میکنیم در هر کجا. چنان چه آنان نیز خدایان خود را عبادت، بندگی و پرستش میکنند.
به هنگام نماز، در هر جایی که شرایط را داشته باشد و به وقتش اقامه نماز میکنیم – ذکر و یاد او را به هیچ زمان یا مکان خاصی محدود نمینماییم – روزه را در ماه مبارک رمضان میگیریم و مراسم عبادی و سیاسی حج را در کنار کعبه انجام میدهیم و...، نه این که در این عبادات به دنبال او بگردیم. هر کجا باشیم او با ماست، و مثل خدایان آنها، دوردست، غریب، دست نیافتنی، بیخاصیت و تأثیر و فانی نمیباشد. چنان چه فرمود:
«... وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ» (الحدید، 4)
ترجمه: ... و هر كجا باشيد او با شماست و خدا به هر چه مىكنيد بيناست.
و فرمود:
«وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ» (البقره، 186)
ترجمه: و چون بندگان من از تو درباره من بپرسند (بگو كه) من حتما (به همه) نزديكم، دعاى دعاكننده را هنگامى كه مرا بخواند اجابت مىكنم، پس دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان آورند، شايد كه راه يابند.
و اگر کسی خدا را نمیشناسد و گمان میکند که او را نیافته و لازم است دنبالش بگردد، باید در عقل و فطرت خود به دنبال او بگردد، نه در مکانها، فضاها و زمانها:
«وَهُوَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ وَلَهُ اخْتِلَافُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ» (المؤمنون، 80)
ترجمه: و اوست كه (هر موجود مستعد حيات را) زنده مىكند و (هر موجود مستعد مرگ را) مىميراند و رفت و آمد شب و روز از آن او (و به دست او) است، پس آيا نمىانديشيد؟
«لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ» (الأنبیاء، 10)
ترجمه: هر آينه به سوى شما كتابى فروفرستاديم كه در آن يادكرد شماست. آيا خرد را كار نمىبنديد؟
کلمات کلیدی:
توحید