پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): حالا از کجا فهمیدند که اسامی و تاریخ این روزها را آخوندها، جور کرده‌اند؟ و از کجا ندانسته می‌گوید که برای "کارگر"، کسی را جور نکرده‌اند؟! در هر حال، هر شخص یا مجموعه‌ای که چنین بصیرتی برای الگوسازی و بزرگداشت داشته‌ است، دستش درد نکند، ما را از غرب‌زدگی و کارگری و مزدوری برای اجانب نجات دادند.

اگر چه این قبیل سؤال‌ها، فقط جنبه‌ی شعاری در ضد تبلیغ دارد و سراسر مملو از حرص، بغض و کینه می‌باشد و اصلاً نباید پاسخ داد تا در همین جهل و بغض بمانند و بمیرند، اما جهت احترام به ارسال کننده و نیز روشن شدن اذهان، پاسخی ایفاد می‌گردد.

الف – در همه‌ی دنیا، روز زن، روز پدر، روز مادر، روز دوستی (والنتاین)، روز پرستار، روز کارگر و ...، وجود دارد، منتهی تفاوت در نگاه و تعریف و نیز سمبل‌ها و نمادهایی است که معرفی می‌کنند و یا با تبلیغات گسترده به مردم القا می‌کنند. 

روز پدر - به عنوان مثال در غرب 21 ژوئن را روز پدر معرفی کرده‌اند، البته بدون الگوی مستقیم و با القای تبلیغاتی در «پدر قوی، پدر پولدار، پدر مرفه، پدر به اصطلاح جنتلمن و ...». خب حق هم دارند، چرا که برای آنان پدری معصوم، پدری علیم و حکیم، پدری فاضل، پدری بصیر، پدری حامل قرآن کریم و مصداق عینی کلام الله، پدری که فرزندانی چون امام حسن، امام حسین، حضرت زینب و حضرت عباس علیهم السلام را تربیت کند، وجود ندارد و نمی‌خواهند هم که چنین الگویی داشته باشد. اگر چنین پدری، الگو و اسوه‌ی مردان باشد که دیگر حاکمان، سیاستمداران، زورگویان، ثروتمندان با عروسک‌های خیمه‌شب بازی‌شان چون هنرپیشگان، خوانندگان و ... که نمی‌توانند خودشان "الگو" باشند.

روز مادر – در غرب و بالتبع بسیاری از کشورهای جهان، دومین شنبه ماه می، روز مادر است. اما در جوامع به اصطلاح مدرنی که مملو از مادران بی‌همسر و فرزندان بی‌پدر و نسل‌های مجهول الهویه می‌باشد – در جامعه‌ای که حیا و عفت، باور و اخلاقی فاناتیک قلمداد می‌گردد – در جامعه‌ای که به برکت «فمینیسم»، ارزش زنانش ابتدا به بدن (سکس) و سپس به کارگری دوشادوش مردان، ولی ارزان‌تر و البته کارآتر می‌باشد ... و آخوندهای درباری‌ و کراواتی‌شان، یعنی صاحبنظران، نظریه‌پردازان و فرهنگ‌سازان مزدور اربابانش همین را می‌خواهند، کدام الگو، نماد یا سمبلی را معرفی کنند؟!

آنها در تاریخ خود، مادری چون فاطمه‌ی زهراء سلام الله علیها نداشته و ندیده‌اند که خیر کثیر (کوثر) در وجود او باشد، وسعت خانه‌ی کوچکش، به بزرگی دنیای حال و آینده‌ی همسرش امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام باشد و حسنین و زینب علیه السلام را برای جهان بشریت تربیت کند و خودش ام الائمه باشد.

روز پرستار:    روز دوازدهم ماه می را "روز پرستار" نامیدند و سمبلش را "فلورانس نایتینگل" معرفی کردند و گفتند: او کودکی در کالسکه پیدا کرد و او را برد و از او پرستاری کرد؛ همین.

بزرگداشت این روز در غرب، با بیرون آمدن مادران کالسکه به دست، در حالی است که سالانه صدها کودک را در آغوش مادران‌شان می‌کُشند. معنای عمومی پرستار نیز برای آنان، جز کسی که در مراحل درمان، دستیار پزشک است نمی‌باشد. افراد زحمت‌کشی که با جسم افراد کار دارند و اگر نوبت به روح و روان و اعصاب نیز برسد، به دندانپزشکان توصیه می‌کنند که به خاطر زیادتی درد دندان و درمان آن، از پرستاران زیبا بهره ببرید تا حواس بیمار به شکل و بدن آنان برود و کمتر درد را متوجه شود! یعنی برده‌داری مدرن.

پرستاری از امامان امت [چون امام علی، امام حسن و امام حسین و امام سجاد و امام باقر علیهم السلام]، به ویژه به هنگام جراحت از زخم مستکبران و ظالمان، پرستاری از کودکان و یتیمان زخم خورده و آواره در بیابان و در اسارت ددمنشان، برای آنها معنا و مفهومی ندارد که حضرت زینبی هم داشته باشند و او را سمبل "پرستاری" قرار دهند. مگر می‌شود هم زینب علیهاالسلام را به عنوان یک الگو معرفی نمود و هم این همه ظلم و جنایت روا داشت؟!

روز کارگر:

در جهان سرمایه‌داری، برده‌داری مدرن و سنتی و در عصر شدت و کثرت به بیگاری کشاندن انسان‌ها تحت عنوان «کارگر»، در نشست کارفرمایان و سیاستمداران امریکایی و فرانسوی در پاریس، روز اول ماه می‌ را «روز جهانی کارگر» نامیدند که البته شأن نزولش شورش کارگران آمریکائی در اول ماه مه ۱۸۸۶ در شیکاگو بود که خود حاکی از ظلم به کارگران می‌باشد.

کارگر از نظر آنان همین است و روزش هم همان یک روز در سال است. اما از نظر اسلام عزیز، همه کارگر هستند و تمامی روزها و حتی لحظه‌های روز کارگر است. پس نگویند: برای کارگر چیزی پیدا نکردند!

آخوند بزرگ، رهبر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، حضرت آیت الله العظمی خمینی رحمة الله علیه که خار چشم زورمداران و زیاده خواهان در عرصه‌های قدرت، ثروت و حاکمیت می‌باشد، به مناسبت روز کارگر، بیانات بسیار ژرف، روشنگر و هدایت کننده‌ای دارند که مبین و گویای نگاه اسلام و آخوندش به «کار و گارگر» می‌باشد. مانند:

*- « اختصاص یک روز به کارگران شاید به لحاظ تشریفات و تعظیم باشد والّا هر روز، روز کارگرى است و کارگران است؛ بلکه عالم از کار و کارگر تشکیل شده است. اینکه ما یک روز اختصاص بدهیم به کارگر، مثل این است که یک روز را اختصاص بدهیم به نور، یک روز را اختصاص بدهیم به خورشید! هر روز نور هست و روز نور است، هر روزْ روز خورشید است؛ لکن شاید این براى یک تشریفات و تعظیمى باشد، از این جهت مضایقه نیست، لکن اگر واقع بینى باشد، کار و کارگر در تمام عوالم ماقبل طبیعت و عالم طبیعت و عوالم مابعدالطبیعه، کار و کارگر همه جاست و تمام موجودات عالم، چه موجودات قبل از طبیعت باشد و چه موجودات طبیعى باشد و چه موجودات بعد از طبیعت، همه از کارگر پیدا شده است، و کارْ نظیر «وجود» است که در همه شئون عالم دخالت دارد .»

*- « روز کارگر را به ملت‌هاى زحمتکش و (به) خصوص کارگران به واژه اعم، تبریک عرض مى‏کنم. کارگران از ارزشمندترین طبقه و سودمندترین گروه در جامعه‏ها هستند. چرخ عظیم جوامع بشرى با دست تواناى کارگران در حرکت و چرخش است. حیات یک ملت، مرهون کار و کارگر است.

کار خلاصه نمى‏شود به جنبش مخصوص و کارگر، خلاصه نمى‏شود به گروهى خاص؛ و به این انگیزه، روز کارگر، روز همه ملت است نه بخش خاصى از آن. از این عموم استثنا مى‏شود کارهاى تخریبى و کارگران مخرب؛ هم آنان که به اسم طرفدارى از کارگران از کار آنان جلوگیرى مى‏کنند و پشت نقاب طرفدارى از دهقانان، خرمن‌هاى آنان را که حاصل دسترنج یکساله آنان است به آتش مى‏کشند، و زیر ماسک خدمت براى کارگران در کارخانه‏ها با تمام توان اخلال مى‏کنند؛ این روز از آنان نیست و از دشمنان آنان است. آنان که در نقاب خدمت به خلق، مسلحانه بر ضد خلق قیام مى‏کنند و ناجوانمردانه دست به انفجار در مجامع عمومى، که اکثراً خلق زحمتکش و کارگر مستمند در آنجا حضور دارند  مى‏زنند ...»

*- «روز کارگر روز دفن سلطه ابرقدرت‌هاست که با کار با واژه اعم، استقلال در همه ابعادش به مستضعفین جهان برمى‏گردد و ابرقدرت‌هاى آدمخوار و عالمخوار خلع سلاح مى‏شوند...

ملت شریف ما اگر در این انقلاب بخواهد پیروز شود باید دست از آستین برآرد و به کار بپردازد. از متن دانشگاه‌ها تا بازارها و کارخانه‏ها و مزارع و باغستان‌ها تا آنجا که خودکفا شود و روى پاى خود بایستد...»

خدا هم کارگر است:

«عالم موجود شده است از فعالیت خدا، اجزاى عالم موجود شده است از فعالیت‌هایى که بعضِ موجودات دارند. هیچ موجودى را شما نمى‏توانید سراغ کنید الّا اینکه کارگر و کار در او موجود است و خودش کار است. کارگرها هم کارند، از کار پیدا شده‌‏اند.

ذرات موجودات در عالم - در عالم طبیعت - فعال هستند براى ایجاد همه موجوداتى‏که در این عالم است؛ حتى جمادات، حتى اشجار، همه زنده‏اند، همه کارگرند، کار احاطه دارد بر همه عوالم. از اول با کار عالم موجود شده است و کارگر مبدأ همه موجودات است. حق تعالى‏ مبدأ کارگرى است و کارگر است، فعال است. » (بیانات ایشان در اردیبهشت 1358 – مندرج در صحیفه امام، ج 12)

***- حال آیا این نگاه را با نگاه امپریالیستی به کار و کارگر و روز کارگر می‌توان مقایسه نمود؟!

کار آخوند:

نیازی به توضیح و مثال نیست که بگوییم: کار آخوند اگر فقط علمی هم باشد، برابر با کار علمی یک فیلسوف، یک حقوقدان، یک جامعه‌شناس و ... با هم می‌باشد، چرا که اسلام جامعیت دارد. بلکه می‌گوییم: اگر کار آخوند فقط همین باشد، که چنین خودسازی کرده باشد که بتواند مردمان جهان را از خواب غفلت بیدار کند، جماعتی را از یوق بندگی و بردگی برهاند، کشوری را به استقلال برساند، جوانان یک ملت را در صف جنود الهی قرار دهد ... و بینی دشمنان داخلی و خارجی را به خاک بمالد، کاری است که از عهده‌ی هر کسی بر نمی‌آید.

دشمنان ما که کفار، مستکبران و ستمگران هستند، قبل از آن که کارخانجات ما را بمباران کنند، کارگرانی چون: شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید مفتح، شهید دستغیب، شهید مدنی و ... را هدف گرفتند و ترور کردند، چون می‌دانستند که "کار" آنها (این آخوندها) چیست و محصول کارشان چه خواهد بود.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

*- روز کارگر – آخوندها برای هر روزی (پدر، مادر، جوان، معلم، پرستار) سمبلی جور کردند، اما برای کارگر نتوانستند چون ...

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7498.html

 

https://telegram.me/x_shobhe

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   مادر   جوان