پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): 

    ●- ابتدا دقت نماییم که معنای "صواب"، کار نیک است و معنای "ثواب"، پاداش می‌باشد؛ و البته مقصود از "ثواب = پاداش"، این نیست که در بهشت به او سیب، انار، قصر و حور بیشتری داده می‌شود! وقتی می‌فرماید: برای مؤمنان در بهشت، هر چه بخواهند و اشتها کنند فراهم می‌شود، دیگر بیشتری و کمتری کمّی مصداقی ندارد. بلکه مقصود از "ثواب"، این است که چون مراتب و مقامات وجودی‌اش بالاتر می‌رود، مقرب‌تر می‌گردد و در جایگاه رفیع‌تری قرار می‌گیرد که ویژگی‌هایش متفاوت است. بهشت نیز طبقات و درجات دارد. 

●- نکتۀ دوم آن که وقتی رقمی چون: هفتاد، هزار و دو هزار بیان می‌گردد، مقصود این نیست که مثلاً نهصد و یا هزار و صد و یا بیشتر و کمتر نیست، بلکه یعنی "بی‌شمار" و یا همان "بِغَیر حِساب".

●- و نکتۀ سوم آن که، آیا کسی می‌داند که "ثواب" دو رکعت نماز مقبول که فرمود: «بهشت را واجب می‌کند»، یا "ثواب" یک سجده، یک روزه، یک کلامی که بیدار و هوشیار می‌کند و یا یک حج مقبول و آن هم در خدمت رسول اعظم صلوات الله علیه و آله، و یا یک لبخند به گرفتار یا یتیم و ...  چیست، که بتواند ثواب هزار یا دو هزار حج و یا جهاد را بداند؟!

زیارت خداوند سبحان:

زیارت قبور شریف اهل عصمت علیهم السلام کجا و زیارت خداوند سبحان؟!

وقتی امیرالمؤمنین علیه السلام،می‌فرمایند: «اگر کسی، بدون در نظر داشتن درخواستی، به دیدن برادر مؤمنش برود، در زمرۀ زیارت کنندگان خداوند در می‌آید (جامع الأخبار / ترجمه خویدکی،  ج ۱، ص ۹۶)؛ قدر (اندازه و ارزش) زیارت سید الشهداء و یا سایر امامان علیهم السلام که هم امام هستند، هم سرآمد مؤمنان، هم پدر و برادر امّت، روشن می‌گردد. دو هزار حج، یا هزار حسنه که چیزی نیست؛ بلکه برای درک بیشتر عظمت آن ثواب بیان شده است. چنان که امامان فرموده‌اند:

«مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ عَارِفاً بِحَقِّهِ کَانَ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِهِ» (بحارالانوار، ج 98، ص 77، ح 31 و ص 76»

ترجمه: کسى که قبر حسین بن علی (ع) را در روز عاشورا زیارت کند، در حالى که به حق آن حضرت معرفت و آگاهی داشته باشد، مانند کسى است که خدا را در عرش او زیارت نموده است. و در برخی روایات، «فوق عرشه» آمده، یعنی زیارت خدا در درجاتی بالاتر از عرش او.

زیارت، "وصل" است:

مسئله، مسئلۀ "انفصال یا اتصال" است و زیارت "وصل" است.

آدمی چیزی نیست و از خود چیزی ندارد، لذا دائماً و هر لحظه در حال "اتصال" به کسی یا چیزی است که او (آن) را بی‌واسطه و یا با واسطه، برخوردار از هستی (کمالات) می‌داند؛ و البته هر "اتصالی" مستلزم انقطاع و انفصال از بقیه می‌باشد. کسی نمی‌تواند در یک لحظه و یک حالت، روی دو نقطه بایستد و یا به دو دیوار تکیه زند.

آدمی مانند یک قطرۀ ناچیز آب است؛ اگر به باتلاق و گندآب وصل شود، خودش نیز گندآب می‌شود و اگر به دریا و اقیانوس وصل شود، خودش دریا و اقیانوس می‌شود.

خداوند متعال، از این جهت، بندگانش را به دو دستۀ کلی تقسیم می‌نماید:

یک – گروهی که به آن چه خداوند سبحان، امر به اتصال آنها کرده، وصل می‌شوند، تا بدین واسطه به رحمت واسعۀ الهی وصل گردند:

«وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ» (الرّعد، 21)

ترجمه: و آنها كه پيوندهايى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده، برقرار مي‌دارند؛ و از پروردگارشان مى‌ترسند؛ و از بدى حساب (روز قيامت) بيم دارند.

دو – گروهی که از هر چه خداوند متعال، امر به اتصال‌شان نموده است، قطع می‌کنند و بالتبع به فساد (تباه کردن) مشغول می‌گردند:

«وَالَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ» (الرعد، 25)

ترجمه: آنها كه عهد الهى را پس از محكم كردن مى‌شكنند، و پيوندهايى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده قطع مى‌كنند، و در روى زمين فساد مى‌نمايند، لعنت براى آنهاست؛ و بدى (و مجازات) سراى آخرت!

زیارت اهل عصمت و اولیاء الله علیهم السلام، چه زیارت مستقم خودشان و چه غیر مستقیم و از طریق زیارت قبورشان – چه از نزدیک و چه از دور  و حتی با یک سلام دادن؛ همان "اتصالی" است که خداوند متعال امر نموده است، و همان اتصالِ قطره به دریا و اقیانوس می‌باشد.

توجه و تأمل به چند فراز از زیارت عاشورا

برای شناخت بیشتر از قدر، منزلت و ثواب زائر سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام، از راه دور یا نزدیک در حرم، یا کنار شط و یا در منزل و از راه دور، کافیست که به آن چه در زیارت عاشورا می‌گوییم دقت بیشتری نماییم و ببینیم که ما خودمان را به جهت توفیق این زیارت، در چه مقام و جایگاه، و لایق چه ثواب‌هایی [که وعده داده شده] می‌دانیم – به این دو فراز توجه نمایید:

●- فَأَسْأَلُ اللّٰهَ الَّذِي أَكْرَمَنِي بِمَعْرِفَتِكُمْ، وَمَعْرِفَةِ أَوْلِيَائِكُمْ، وَرَزَقَنِي الْبَراءَةَ مِنْ أَعْدائِكُمْ، أَنْ يَجْعَلَنِي مَعَكُمْ فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ، وَأَنْ يُثَبِّتَ لِي عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ، وَأَسْأَلُهُ أَنْ يُبَلِّغَنِي الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللّٰهِ، وَأَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثارِي مَعَ إِمامٍ هُدىً ظَاهِرٍ نَاطِقٍ بِالْحَقِّ مِنْكُمْ؛

ترجمه: پس درخواست می‌کنم از خدا که مرا به معرفت شما و دوستان شما گرامی داشت و بیزاری از دشمنان شما را نصیب من کرد، اینکه مرا در دنیا و آخرت با شما قرار دهد و جایگاهم را نزد شما با پیشینه‌ای نیک استوار بدارد و از او می‌خواهم که مرا برساند به مقام ستوده‌ای که برای شما نزد خداست و روزی کند خون‌خواهی‌ام را به همراه امام هدایت‌گر آشکار و گویای به حق از خاندان شما (امام عصر در هر زمان)؛

●- اللّٰهُمَّ اجْعَلْنِي فِي مَقَامِي هٰذَا مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْكَ صَلَواتٌ وَرَحْمَةٌ وَمَغْفِرَةٌ، اللّٰهُمَّ اجْعَلْ مَحْيايَ مَحْيا مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَمَماتِي مَماتَ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ؛

ترجمه: خداوندا! مرا در این جایگاه، از کسانی قرار ده که از سوی تو به آنان درود و رحمت و آمرزش می‌رسد، خدایا حیاتم را حیات [آمیخته به عشق] محمّد و خاندان محمّد و مرگم را مرگ [در حال شیفتگی به] محمّد و خاندان محمّد قرار ده.

*- حال، ثواب دو هزار حج و عمرۀ مقبول بالاتر و بیشتر است، یا هم نشینی با اهل بیت علیهم السلام و رسیدن به "مقام محمود" که جایگاه پیامبر اکرم و اهل بیت ایشان صلوات الله علیهم اجمعین می‌باشد؟

*- ثواب کدام جهادی بالاتر از پیوستن به یاران امام حسین علیه السلام، آن هم در کربلا و عاشوراست؟

*- ثواب کدام حج و جهادی، با ثواب یاری و سربازی امام زمان علیه السلام برابری می‌کند؟!

*- مگر زائر سیدالشهداء و یا سایر اهل عصمت علیهم السلام، در چه مقام، مرتب و جایگاهی قرار می‌گیرد که به او اجازه داده می‌شود تا از خداوند متعال، زندگی و مرگ محمد و آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین را برای خود مسئلت دارد؟!

●- پس "زیارت"، "وصل" است و به کسی یا گروهی وصل شدی، خودت هم از همان‌ها می‌شوی و به همان مقامات می‌رسی. روز محشر، هر کسی یا هر گروهی را با امامی که در دنیا به او وصل بود می‌خوانند، حال چه امام و پیشوای حق باشد و چه باطل؛ و بالتبع به همانجایی می‌رود که امامش می‌رود:

«يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا» (الإسراء، 71)

ترجمه: (به ياد آوريد) روزى را كه هر گروهى را با پيشوايشان [امام‌شان] مى‌خوانيم! كسانى كه نامۀ عملشان به دست راستشان داده شود، آن را (با شادى و سرور) مى‌خوانند؛ و بقدر رشتۀ شكاف هستۀ خرمايى به آنان ستم نمى‌شود!

پیشنهاد:

پیشنهاد می‌شود که حتماً مباحث مطروحه راجع به "زیارت عاشورا" را در بخشی صوتی -که هر جلسه‌اش فقط چند دقیقۀ کوتاه می‌باشد- حتماً از ابتدا تا انتها گوش کنید:

نشانی لینک جلسه اول:

زیارت عاشورا/ قسمت اول - 3:32 دقیقه

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

در احادیث برای خواندن زیارت عاشورا، ثواب‌هایی چون: دو هزار حج و عمره در رکاب پیامبر اکرم (ص)، چندین جهاد و ... بیان شده است – آیا واقعاً چنین است، سبب این فضایل و ثواب‌ها چیست؟

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10837.html

  

 

کلمات کلیدی:  قرآن   امام حسین(محرم)   زیارت   حج