تهج البلاغه، نامه 31 [نصایح و تذکراتی به فرزند]

وَ اِيّاكَ اَنْ تَغْتَرَّ بِما تَرى مِنْ اِخْلادِ اَهْلِ الدُّنْيا اِلَيْها، وَ تَكالُبِهِمْ عَلَيْها،

از اینکه رغبت دنیاپرستان به دنیا، و حرصشان بر متاع اندک آن تو را فریفته کند برحذر باش،

فَقَدْ نَبَّاَكَ اللّهُ عَنْها، وَ نَعَتْ هِىَ لَكَ نَفْسَها، وَ تَكَشَّفَتْ لَكَ عَنْ مَساويها،

که خداوندت از اوضاع دنیا خبر داده، و دنیا هم با احوالاتش تو را از زوال خود آگاه نموده، و زشتی‌هایش را به تو نشان داده،

فَاِنَّما اَهْلُها كِلابٌ عاوِيَةٌ، وَ سِباغٌ ضارِيَةٌ، يَهِرُّ بَعْضُها بَعْضاً،

زیرا دنیاپرستان سگانى فریادزننده، و درندگانى شکارکننده هستند، یکدیگر را مى‌گزند،

وَ يَأْكُلُ عَزيزُها ذَليلَها، وَ يَقْهَرُ كَبيرُها صَغيرَها.

زورمندش ضعیفش را مى‌خورد، و بزرگش به کوچکش به قهر و غلبه حمله مى‌کند.

نَعَمٌ مُعَقَّلَةٌ، وَ اُخْرى مُهْمَلَةٌ، قَدْ اَضَلَّتْ عُقُولَها، وَ رَكِبَتْ مَجْهُولَها،

گروهى از دنیاداران چهارپایانى مهار شده، و دسته‌اى حیوان رها شده‌اند، عقول خود را از دست داده، و به راه نامعلوم قدم نهاده‌اند،

سُرُوحُ عاهَة بِواد وَعْث، لَيْسَ لَها راع يُقيمُها، وَ لا مُسيمٌ يُسيمُها،

حیوانى چند که در چراگاه آفت که قدم درآنجا قرارى ندارد سُر داده شده اند، نه چوپانى که از آنان نگهدارى نماید، و نه چراننده‌اى که آنها را بچراند،

سَلَكَتْ بِهِمُ الدُّنْيا طَريقَ الْعَمى، وَ اَخَذَتْ بِاَبْصارِهِمْ عَنْ مَنارِ الْهُدى، فَتاهُوا فى حَيْرَتِها،

دنیا آنان را به راه کورى و ضلالت برده، و دیدگانشان را از دیدن علائم هدایت فرو بسته، در وادى حیرت دنیا سرگردان،

وَ غَرِقُوا فى نِعْمَتِها، وَ اتَّخَذُوها رَبّاً،

و در نعمتهایش غرق، و آن را به عنوان ربّ برگزیده‌اند،

فَلَعِبَتْ بِهِمْ وَ لَعِبُوا بِها، وَ نَسُوا ما وَراءَها .

از این رو دنیا با آنان و آنان با دنیا به بازى پرداخته‌اند، و آنچه را به دنبال آن است [مرگ، برزخ وقیامت] فراموش کرده‌اند.

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه