امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام؛

نهج البلاغه، نامه 31:

وَ اعْلَمْ اَنَّ الَّذى بِيَدِهِ خَزائِنُ السَّمواتِ وَ الأرْضِ قَدْ اَذِنَ لَكَ فِى الدُّعاءِ،

آگاه باش آن که خزائن آسمانها و زمین در اختیار اوست به تو اجازه دعا [خواندن او خواستن از خودش] را داده است؛

وَ تَكَفَّلَ لَكَ بِالإجابَةِ، وَ اَمَرَكَ اَنْ تَسْاَلَهُ لِيُعْطِيَكَ،

و اجابت آن را خود متکفل شده است، و به تو دستور داده از او بخواهی‌ تا ببخشد (به تو عطا کند)؛

وَ تَسْتَرْحِمَهُ لِيَرْحَمَكَ، وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُهُ عَنْكَ

و رحمتش را بطلبی‌ تا رحمت آرد، و بین خودش و تو کسی‌ را حاجب قرار نداده

وَ لَمْ يُلْجِئْكَ اِلى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ اِلَيْهِ،

و تو را مجبور به شفاعت [دو یا چندتایی بودن] به سوی خودش ننموده است،

وَ لَمْ يَمْنَعْكَ اِنْ اَسَأْتَ مِنَ التَّوْبَةِ، وَ لَمْ يُعاجِلْكَ بِالنِّقْمَةِ، وَ لَمْ يُعَيِّرْكَ بِالإنابَةِ،

نشده، و در عقوبتت عجله نکرده، و به بازگشتت سرزنشت ننموده،

وَ لَمْ يَفْضَحْكَ حَيْثُ الْفَضيحَةُ بِكَ اَوْلى، وَ لَمْ يُشَدِّدْ عَلَيْكَ فى قَبُولِ الإنابَةِ،

و از آنجاهایی که سزاوار رسوا شدنی‌، رسوایت نساخته، در پذیرش توبه بر تو سخت گیری‌ روا نداشته است،

وَ لَمْ يُناقِشْكَ بِالْجَريمَةِ، وَ لَمْ يُؤْيِسْكَ مِنَ الرَّحْمَةِ

و به حسابرسی‌ و جریمه (مجازات) گناهانت اقدام ننموده، و از رحمتش ناامیدت ننموده است،

بَلْ جَعَلَ نُزُوعَكَ عَنِ الذَّنْبِ حَسَنَةً، وَ حَسَبَ سَيِّئَتَكَ واحِدَةً، وَ حَسَبَ حَسَنَتَكَ عَشْراً،

بلکه برایت حسنه قرار داده، و یک گناهت را یک گناه، و یک خوبیت را ده برابر به شمار آورده است؛

وَ فَتَحَ لَكَ بابَ الْمَتابِ وَ بابَ الإسْتيعابِ،

باب توبه و باب خشنودیش را به رویت گشوده،

فَاِذا نادَيْتَهُ سَمِعَ نِداءَكَ، وَ اِذا ناجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْواكَ،

هرگاه او را بخوانی‌ صدایت را بشنود، چون با او به راز و نیاز برخیزی،‌ رازت را بداند،

فَاَفْضَيْتَ اِلَيْهِ بِحاجَتِكَ، وَ اَبْثَثْتَهُ ذاتَ نَفْسِكَ، وَ شَكَوْتَ اِلَيْهِ هُمُومَكَ، وَاسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ،

پس نیاز به سوی‌ او می‌ بری‌، و راز دل با او در میان می‌‌گذاری‌، از ناراحتی‌‌هایت به او شکایت می‌بری‌، و چاره گرفتاریهایت را از او می‌ خواهی‌،

وَاسْتَعَنْتَهُ عَلى اُمُورِكَ، وَ سَاَلْتَهُ مِنْ خَزائِنِ رَحْمَتِهِ ما لايَقْدِرُ عَلى اِعْطائِهِ غَيْرُهُ،

بر امورت از حضرتش یاری‌ می‌طلبی‌، از خزائن رحمتش چیزهایی‌ را می‌‌خواهی‌ که غیر او را بر عطاکـردنش قـدرت نیست،

مِنْ زِيادَةِ الأعْمارِ، وَ صِحَّةِ الأبْدانِ، وَ سَعَةِ الأرْزاقِ.

از قبیل زیـاد شدن عمرها، سلامت بدنها، و گشایش (وسعت) روزی‌ها .

ثُمَّ جَعَلَ فى يَدَيْكَ مَفاتيحَ خَزائِنِهِ بِما اَذِنَ لَكَ فيهِ مِنْ مَسْاَلَتِهِ،

و خداوند کلیدهای‌ خزائن خود را در اختیار تو گذاشته به دلیل آنکه به تو اجازه درخواست از خودش را داده است؛

فَمَتى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعاءِ اَبْوابَ نِعْمَتِهِ، واسْتَمْطَرْتَ شَآبيبَ رَحْمَتِهِ،

پس هرگاه بخواهی‌ می‌توانی‌ درهای‌ نعمتش را با دعا باز کنی‌، و باران رحمتش را بخواهی‌.

فَلايُقْنِطَنَّكَ اِبْطاءُ اِجابَتِهِ، فَاِنَّ الْعَطِيَّةَ عَلى قَدْرِ النِّيَّةِ،

پس تأخیر در اجابت دعا ناامیدت نکند، زیرا عطا و بخشش به اندازه نیّت است،

وَ رُبَّما اُخِّرَتْ عَنْكَ الإجابَةُ لِيَكُونَ ذلِكَ اَعْظَمَ لِاجْر السَّائِلِ، وَ اَجْزَلَ لِعَطاءِ الاْمِلِ. وَ رُبَّما سَاَلْتَ الشَّىْءَ فَلاتُؤْتاهُ

چه بسا که اجابت دعایت به تأخیر افتد تا پاداش دعاکننده بیشتر، و عطای‌ امیدوار فراوان‌تر گردد.

مشارکت و هم‌افزایی – موضوع و نشانی لینک متن، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

موضوع:

امیرالمؤمنین علیه السلام: خداوند کلیدهای‌ خزائن خود را در اختیار تو گذاشته به دلیل آنکه به تو اجازه درخواست از خودش [دعا] را داده است.

متن (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/nahgh/11132.html

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه   دعا   استجابت