امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام

نهج البلاغه، نامه 31 (با استفاده از ترجمه حجت الاسلام و المسلمین، انصاریان)

اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ اللّهَ لَمْ يَقْصِمْ جَبّارِى دَهْر قَطُّ اِلاّ بَعْدَ تَمْهيل وَ رَخاء،

پس از حمد حق، خداوند سرکشان هیچ روزگاری‌ را درهم نشکست مگر پس از مهلت دادن و (قرار دادن در) آسایش،

وَ لَمْ يَجْبُرْ عَظْمَ اَحَد مِنَ الاُممِ اِلاّ بَعْدَ اَزْل وَ بَلاء، وَ فى دُونِ مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ عَتْب،

و شکستگی‌ هیچ امّتی‌ را جبران ننمود مگر بعد از تنگنایی‌ و سختی‌ و رنج، و در سختی‌هایی‌ که به سوی‌ آن می‌روید،

وَما اسْتَدْبَرْتُمْ مِنْ خَطْب مُعْتَبَرٌ.

و در حوادثی‌ که پشت سر گذاشتید عبرتهاست.

وَ ما كُلُّ ذى قَلْب بِلَبيب، وَلا كُلُّ ذى سَمْع بِسَميع، وَلا كُلُّ ذى ناظِر بِبَصيــر.

هر صاحبِ دلی‌ خردمند نیست، و هر صاحب گوشی‌ شنوا نمی‌باشد، و هر چشم داری‌ بینایی‌ (بصیرت - ژرف‌بینی) ندارد .

فَياعَجَباً ـ وَ مالِىَ لا اَعْجَبُ ـ مِنْ خَطَاِ هذِهِ الْفِرَقِ عَلَى اخْتِلافِ حُجَجِها فى دينِها؟!

عجبا! چرا در عجب نباشم از اشتباه کاریهای‌ این فرقه‌ها با اختلاف دلایلی‌ که در دینشان دارند؟!

لايَقْتَصُّونَ اَثَرَ نَبِىٍّ، وَلايَقْتَدُونَ بِعَمَلِ وَصِىٍّ،

از اثر هیچ پیامبری‌ پیروی‌ نمی‌کنند، و به عمل هیچ جانشینی‌ اقتدا نمی‌نمایند،

وَلا يُؤْمِنُونَ بِغَيْب، وَلا يَعِفُّونَ عَنْ عَيْب.

و به هیچ غیبی‌ ایمان نمی‌آورند، و از هیچ عیبی‌ عفّت نمی‌ورزند.

يَعْمَلُونَ فِى الشُّبُهاتِ، وَ يَسيرُونَ فِى الشَّهَواتِ.

به شبهات عمل می‌کنند، و در شهوات سیر می‌‌نمایند.

الْمَعْرُوفُ فيهِمْ ما عَرَفُوا، وَالْمُنْكَرُ عِنْدَهُمْ ما اَنْكَرُوا.

معروف در میان آنان چیزی‌ است که خود معروف دانند، و منکرنزدشان همان است که خود منکر می‌‌دانند.

مَفْزَعُهُمْ فِى الْمُعْضِلاتِ اِلى اَنْفُسِهِمْ،

پناهگاه‌شان در مشکلاتْ خودشان هستند،

وَ تَعْويلُهُمْ فِى الْمُبْهَماتِ عَلى آرائِهِمْ،

و اعتمادشان در امور مبهم بر رأی‌ و نظر خوشان است،

كَاَنَّ كُلَّ امْرِئ مِنْهُمْ اِمامُ نَفْسِهِ،

گویی‌ هر کدام از آنان امام خود است،

قَدْ اَخَذَ مِنْها فيما يَرى بِعُرًى ثِقات، وَ اَسْباب مُحْكَمات.

و هر شخصی‌ گمان می‌‌کند در آرائش به ریسمانهای‌ محکم و سبب‌های‌ استوار چنگ زده است.

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه   امیر المومنین