امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام

نهج البلاغه، خطبه 215 - در ترجمه حجت الاسلام و المسلمین انصاریان:

اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهى بِالْيَسارِ، وَ لاتَبْذُلْ جاهى بِالاِقْتارِ،

بار خدایا، آبرویم را به بی‌ نیازی‌ حفظ فرما، و حرمتم را به تنگدستی‌ نشکن،

فَاَسْتَرْزِقَ طالِبى رِزْقِكَ، وَ اَسْتَعْطِفَ شِرارَ خَلْقِكَ،

تا از آنان که روزی‌ تو را خواهند روزی‌ خواهم، و از شرار مردم خواستار عطوفت باشم،

وَ اُبْتَلى بِحَمْدِ مَنْ اَعْطانى،

و به ثنای‌ کسی‌ که به من ببخشاید دچار آیم،

وَ اُفْتَتَنَ بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنى،

و به بدگویی‌ آن که از بخشیدن به من دریغ ورزد مبتلا گردم،

وَ اَنْتَ مِنْ وَراءِ ذلِكَ كُلِّهِ وَلِىُّ الاِعْطاءِ وَ الْمَنْع ِ «اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْء قَديرٌ».

و تو ماورای‌ این همه، اختیاردار بخشش و منعی‌، چـه اینکه بر هر چیز توانایی‌.

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه   توحید