نهج البلاغه، خطبه 49 (با استفاده در ترجمه حجت الاسلام انصاریان)

الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى بَطَنَ خَفيّاتِ االاُمُورِ، وَدَلَّتْ عَلَيْهِ اَعْلامُ الظُّهُورِ،

سپاس خداوندى را که به همه امور پنهانى داناست، و نشانه‌هاى آشکار بر وجودش دلالت دارد،

وَ امْتَنَعَ عَلى عَيْنِ الْبَصيرِ. فَلاعَيْنُ مَنْ لَمْ يَرَهُ تُنْكِرُهُ،

و به دیده بینا درنیاید. چشمى که او را ندیده انکارش نمى‌کند،

وَ لا قَلْبُ مَنْ اَثْبَتَهُ يُبْصِرُهُ؛

و دل کسى که وجودش را باور کرده به کُنه ذاتش نمى‌رسد.

سَبَقَ فِى الْعُلُوِّ فَلا شَىْءَ اَعْلى مِنْهُ،

در برترى از همه چیز پیشى گرفته و چیزى از او برتر نیست،

وَ قَرُبَ فِى الدُّنُوِّ فَلا شَىْءَ اَقْرَبُ مِنْهُ.

به هر چیزى نزدیک است و چیزى نزدیک تر از او نیست.

فَلاَ اسْتِعْلاؤُهُ باعَدَهُ عَنْ شَىْء مِنْ خَلْقِهِ،

نه برترى مقامش او را از مخلوقات دور نموده،

وَ لا قُرْبُهُ ساواهُمْ فِى الْمَكانِ بِهِ.

و نه نزدیکى او به موجودات موجب مساوى بودنش با آنها در مکان گشته.

لَمْ يُطْلِعِ الْعُقُولَ عَلى تَحْديدِ صِفَتِهِ، وَلَمْ يَحْجُبْها عَنْ واجِبِ مَعْرِفَتِهِ  .

عقلها را بر بیان حدود صفتش آگاه نکرده، و آنها را از معرفت لازم درباره وجودش باز نداشته.

فَهُوَ الَّذى تَشْهَدُ لَهُ اَعْلامُ الْوُجُودِ عَلى اِقْرارِ قَلْبِ ذِى الْجُحُودِ.

او خداوندى است که آثار هستى اقرار قلبى منکرش را گواهى مى‌دهد.

تَعالَى اللّهُ عَمّا يَقُولُ الْمُشَبِّهُونَ بِهِ وَالْجاحِدُونَ لَهُ عُلُوّاً كَبيراً.

خداوند از آنچه تشبیه کنندگانش به موجودات مى گویند و از اوهام منکرانش بسى بالاتر است.

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه   ولایت (امام علی)   توحید