ایران پی ان – یادداشت / مجید ر.:  در حالی که نظام و کشور ما با شدیدترین مسائل در سیاست خارجی مواجه است، یک عده از تحلیل‌گران، نقادان و نظریه‌پردازان در رسانه‌ها، هیچ مشکلی به جز نحوه‌ی آرایش ریش وزیر امور خارجه (آقای ظریف) نداشته و ندارند.

یک موقع می‌گفتند: چرا او ریش را فقط روی چانه (که به ریش فرانسوی، ریش پروفسوری، ریش بُزی و ... معروف است) گذاشته است؟ هر چه می‌گفتیم: بابا جان! بالاخره این بنده‌ی خدا نزدیک به چهل سال یا بیشتر در امریکا زندگی کرده است، دیپلم تا دکترایش را آنجا اخذ کرده است، شما بودید شاید همین را هم می‌تراشیدید و اصلاً مهم نیست که ریشش را کجای صورتش گذاشته است، بلکه مهم «ریشه‌ی خودش و سیاست‌هایش» است؛ زیر بار نرفتند که نرفتند.

امروز نیز گیر داده‌اند که چطور ریشش را نتراشیده و مدل عوض کرده است؟ آیا تیغ اصلاحش را جا گذاشته یا ...؟ و هر چه می‌گوییم: هر علتی داشته باشد، مثل رعایت دوران عزاداری وفات مادر یا ...، به خودش مربوط است و خیر و ضرری برای ما ندارد، بلکه مهم این است که کجا می‌رود و چرا می‌رود؟ چه می‌گوید و چرا می‌گوید؟ با کی ارتباط دارد و چرا دارد؟ چه شروطی را تعهد و امضا می‌کند که گاه حتی از باید از مجلس هم محرمانه بماند و چرا؟    

بالاخره کار وزارت خارجه و وزیرش، تعریف مرزبندی در ارتباطات و حفاظت از آن مرزهاست و مردم همین انتظار را دارند، حال ریش‌اش چه اندازه و در کجای صورتش هست مهم نیست، این ریشه‌ها مهم است:

مقام معظم رهبری: «مرزبندى باید بكنید. مرزبندى به معناى این نیست كه ما رابطه‌مان را قطع بكنیم؛ توجه بكنید، مغالطه نكنند كه شما می‌گویید ما با همه‌ى دنیا دشمنیم؛ نه، مرزبندى كنید، مرزها مخلوط [نشود]. مثل مرز جغرافیایى؛ در مرز جغرافیایى شما بین كشور خودتان و كشورهاى اطرافتان مرز معین می‌كنید؛ معناى این مرز این نیست كه شما نمی‌روید آنجا، آنها نمى‌آیند اینجا؛ معناى این مرز این است كه هر رفت ‌و آمدى منضبط خواهد بود. معلوم باشد كِى میرویم، چه كسى می‌رود، چه‌جور می‌رود؛ چه كسى مى‌آید، كِى مى‌آید، چه‌جور مى‌آید، چرا مى‌آید؛ مرزبندى در مرزهاى جغرافیایى این‌جور است؛ در مرزهاى عقیدتى هم همین‌جور است»

پس لازم است نقادان، تحلیل‌گران، رسانه‌ها و ...، اذهان عمومی را متوجه و مشغول ریش وزیر خارجه (آقای ظریف) نکنند و به ریشه‌ها توجه کرده و توجه دهند.

و اما دولت:

این آقای علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز از روزی که از مجلس شورای اسلامی رأی اعتماد گرفت و پشت میز وزارت نشست، گویی هیچ دغدغه‌ای به جز فیس بوک «Facebook»  ندارد. و البته فیس بوک نیز در هیچ کشوری یک وکیل مدافعی که وزیر هم باشد ندارد.

گویی تمامی مشکلات فرهنگی کشور و ملت ما، در تمامی عرصه‌های گسترده‌ی آن، به ویژه در شرایط کنونی و با این تهاجمات و شبیخون‌های فرهنگی از داخل و خارج حل شده، به غیر از فیس بوک «Facebook».

امروزه مشکل بزرگ جامعه ما «Faceshoot» است، یعنی چهره‌های مادی و معنوی و نیز ارزش‌هایی که هدف شلیک قرار گرفته و حذف می‌شوند.

امروزه مشکل بزرگ جامعه ما «Faceshoot» است، یعنی چهره‌های مادی و معنوی و نیز ارزش‌هایی که هدف شلیک قرار گرفته و حذف می‌شوند.

آیا آقای جنتی می‌داند در عرصه فرهنگ کشور چه گذشته و می‌گذرد؟ می‌داند در عرصه‌ی سینما، دانشگاه، هیئت‌های علمی، رسانه‌ها، ارتباطات و ...، چه خبر است؟ می‌داند تخریب فرهنگ چگونه انجام گرفته و می‌گیرد و چه نقش و آثاری در مسائل شخصی و شئونات اجتماعی فرد و جامعه دارد؟ آیا معضلاتی چون: غرب‌زدگی، استعمار زدگی و خودزنی، غیر بزرگ‌بینی، خود کم بینی، کاهش ازدواج، ازدیاد طلاق، سیر نزولی جمعیت و آسیب‌های اقتصادی، امنیتی و حتی سیاسی آن، شیوع رشوه و رانت، قانون شکنی به نام هنجار شکنی، رواج بد اخلاقی به نام پست مدرنیته، رواج فمینیسم به نام حقوق زن و ...، از تضعیف و انحراف فرهنگی نمی‌باشد؟

آیا هدف قرار دادن حذف نیروهای متعهد، حذف اخلاقیات، حذف ارزش‌ها، حذف اهداف والا، محدود کردن یا حذف آثار فاخر و ارزشی در هر زمینه‌ای و جایگزینی آن چه ناپسند و ناروا بوده و هست و ... که در یک کلمه آن را «Faceshoot» می‌نامیم، در نظر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، مهم‌تر از «Facebook» نمی‌باشد؟

پس، تحلیل‌گران و نقادان و رسانه‌ها «ریش را رها کنند و به ریشه بچسبند» و دولت نیز فیس بوک را رها کند و مراقب فیس‌شوت (حذف)‌ها باشد.

پس، تحلیل‌گران و نقادان و رسانه‌ها «ریش را رها کنند و به ریشه بچسبند» و دولت نیز فیس بوک را رها کند و مراقب فیس‌شوت (حذف)‌ها باشد.

به نظر می‌رسد چه آن دسته از رسانه‌ها و نقادان و چه این دسته از وزرا و مسئولین، خواسته یا ناخواسته، دانسته یا نداسته، عمداً یا سهواً، مشغول منحرف کردن اذهان عمومی از اهداف اصلی و نیز واقعیات و غافل کردن آنها از آن چه می‌گذرد می‌باشند:

مقام معظم رهبری: «ما دنبال پیشرفت كشور هستیم؛ ما دنبال برجستگى علمى كشور هستیم؛ میخواهیم كشورمان در علم، در اقتصاد، در فرهنگ، در امور اجتماعى، در اخلاق، در معنویت، پیشرو و پیش‌قدم باشد؛ پیام‌هاى مثبت ایجابىِ انقلاب ما اینها است. یك پیام‌هاى سلبى هم انقلاب داشت؛ پیام سلبى انقلاب این است كه: ما تسلیم زورگویى نمی‌شویم، تسلیم باج‌خواهى نمی‌شویم، تسلیم نظام سلطه نمی‌شویم.»

مقام معظم رهبری: « امروز متأسّفانه انسان مشاهده می‌كند در برخى از فاصله‌ها و مقاطع حرف‌هايى زده می‌شود از سوى دشمنان؛ اين براى مردم ما مايه‌ى عبرت است. در همين مذاكرات گوناگونى كه در اين روزها انجام می‌گيرد، ملّت ايران اين مذاكرات را زير نظر داشته باشند؛ اظهارنظرهاى بى‌ادبانه‌ى مسئولان آمريكايى را مردم ببينند، زير نظر داشته باشند، دشمن را بشناسند.

بعضى‌ها می‌خواهند نظر مردم را از دشمنىِ دشمن منصرف كنند؛ نه، ببينيد دشمنى را، ببينيد دورويى را. مسئولين آمريكايى در جلسات خصوصى با مسئولين كشور ما يك‌جور حرف می‌زنند، بمجرّد اين كه از آنها جدا ميشوند، در بيرون يك‌جور ديگر حرف می‌زنند. مردم ايران اين دورويى دشمن و نيّات سوء و پليد دشمن ما را ببينند؛ ملّت توجّه داشته باشد. ببينند كه بايد يك كشور اقتدار درونى خود را حفظ كند؛ اين توصيه‌ى هميشه‌ى ما به مسئولين است»