ایران‌پی‌ان – یادداشت/ مجتبی ف.: روزها خبر برگزاری مناظره‌ای بزرگ بین 8 نامزد ریاست جمهوری و البته بدون بداخلاقی‌های مناظرات قبلی (که البته به جز مواردی، زیاد هم بد نبود) تبلیغ شد و جمع کثیری از مردم کلیه‌ی برنامه‌های خود در روز جمعه از ساعت 16 به بعد را منتفی کردند تا نظاره‌گر این مناظره باشند.

تشریفات طبق معمول خوب بود، دکوراسیون صحنه نیز نسبتاً قابل قبول بود، مجری هم مسلط و نامزدها نیز آماده‌ی معرفی نقطه‌نظرات خود به مردم و احتمالاً به چالش کشیدن نظرات یک دیگر – مثل همه مناظره‌های انتخاباتی در جهان - بودند.

آیه کریمه‌ی « ... فَبَشِّرْ عِبَادِ * الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ...»، بالای سر نامزدها و در مقابل چشم همه بینندگان، با خطاطی زیبا جلوه می‌کرد، یعنی این مناظره یکی از مصادیق عملی مفهوم بلند این آیه است و مجری نیز مکرر متذکر می‌شد که مردم این مناظره را می‌بینند و نسبت به نامزدها نظر می‌دهند.

اما حتی چند دقیقه‌ای از پایان این نمایش مسخره نگذشته بود که سیل انتقادات جدی و حتی در قالب جوک در تلفن‌ها، پیامک‌ها، وبلاگ‌ها و سایت‌های داخلی و خارجی از دوست و دشمن جاری شد.

در پیامکی خواندم: برنامه بعدی با حضور عمو پورنگ و بازی‌های شاد برگزاری خواهد شد – دیگری نوشته بود: کم مانده بود یک صندلی وسط بگذارند و بگویند نامزدها دور آن بچرخند و با صوت مجری هر کس روی صندلی نشست، او برنده است – و دیگری نوشته بود: برنامه بعدی با اتل متل به پایان خواهد رسید و ... .

قطعاً صدا و سیمایی‌ها خواهند گفت اینها حرف‌های ضد انقلاب و دشمنان است، شما چرا بازگویی می‌کنید؟! اما چنین نیست و انتقاد دوستان (اذهان عمومی خودی‌ها) به مراتب بیشتر است و این گله‌مندی‌های جدی یا طنز، بازخورد عمومی بود، در هر حال از این مقوله می‌گذریم.

نحوه‌ی برگزاری این مناظره که مورد انتقاد و اعتراض شدید همه نامزدها و البته اکثریت قریب به اتفاق مخاطبین، یعنی بیش از 50 میلیون ایرانی در داخل و خارج بود، در واقع «تحقیر نامزدها و تحمیق [احمق انگاشتن] مردم» بود. خدا رحمت کند مرحوم منوچهر نوذری را که با دیدن این دکوراسیون و نحوه اجرا، اذهان را به یاد مسابقه‌ی «از کی بپرسم» می‌انداخت.

نحوه‌ی طرح سؤال، محتوای سؤال و شرایط وضع شده برای پاسخ به گونه‌ای بود که نامزدها را تحقیر می‌کرد، به غیر از آن که به هیچ وجه منطقی نبود.

نحوه‌ی طرح سؤال، محتوای سؤال و شرایط وضع شده برای پاسخ به گونه‌ای بود که نامزدها را تحقیر می‌کرد، به غیر از آن که به هیچ وجه منطقی نبود.

مگر می‌شود یک نامزد ریاست جمهوری، ظرف مدت سه دقیقه، برنامه‌ی خود جهت اشتغال، مسکن یا مهار تورم را بیان کند؟ اگر این مسائل با یک برنامه‌ای که بتوان ظرف سه دقیقه آن را بیان داشت، قابل حل بود، پس چرا طی قرون و به ویژه این 34 سال اخیر حل نشده است؟

سپس هر نامزد به مدت 90 ثانیه باید نظر دیگری را نقد می‌کرد و یا نقطه نظرات خود را بیان می‌داشت. یعنی 7 نفر ظرف مدت 10.5 دقیقه می‌توانستند انتقاد کنند و سپس نامزد 2.5 دقیقه وقت دفاع از نظرات خود را داشت؟! لذا اصلاً کسی هم به دیگری انتقادی نکرد، چرا که اساساً موضوع یا برنامه‌ای بیان نشد که نقدی بر آن وارد شود. همه مجبور شدند به چند شعار وعده‌ای بسنده کنند.

از همه سخیف‌تر بخش‌های بعدی تحت عنوان سؤال‌های تستی و نشان دادن نقاشی بود. روشی که معمولاً برای ارزیابی هوش بچه‌ها جهت ثبت نام در مهد کودک یا کلاس اول دبستان و احیاناً پیش‌فعال‌ها و عقب‌افتاده‌های ذهنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از همه سخیف‌تر بخش‌های بعدی تحت عنوان سؤال‌های تستی و نشان دادن نقاشی بود. روشی که معمولاً برای ارزیابی هوش بچه‌ها جهت ثبت نام در مهد کودک یا کلاس اول دبستان و احیاناً پیش‌فعال‌ها و عقب‌افتاده‌های ذهنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بی‌تردید نامزدهای ریاست جمهوری بسیار محترم، متین و مردمی بودند که در همان ابتدا، این جلسه‌ی مضحک و تحقیرآمیز را ترک نکردند و به رغم بیان اعتراض خود – و البته توجیهات غیر منطقی مجری – هم چنان تا آخر جلسه تحمل کردند و به سؤال‌های مجری این شوی تلویزیونی که سطح آن حتی پایین‌تر از مسابقات جدولی و ... تلویزیونی بود پاسخ دادند.

نحوه برگزاری این به اصطلاح مناظره، که به همه چیز شبیه بود به جز مناظره، به گونه‌ای بود که شرکت کنندگان را تحقیر می‌کرد. اگر انیشتاین یا ملاصدرا را بیاورند و از آنها سؤال کنند 2  2x   چند می‌شود و یا یک عکس نشان دهند و بگویند برداشتت را بگو، و او نیز به ملاحظاتی مجبور باشد پاسخ دهد، تحقیر آنها و البته مخاطبین است و به هیچ وجه بیانگر سطح علمی آنان نمی‌باشد.

اهانتی به شخصیت همه نامزدها بود که می‌تواند به صورت مستقیم در استقبال کلی مردم از انتخابات و کاهش تعداد رأی اثر منفی بگذارد.

بدیهی است چنین برنامه‌ی سبکی نه تنها معرف نامزدها و دیدگاه‌ها و برنامه‌هایشان در مهم‌ترین مسائل کشور نبود و هیچ امکانی برای تشخیص برتری یک برنامه نسبت به برنامه‌ی دیگر نداشت، بلکه اهانتی به شخصیت همه نامزدها بود که می‌تواند به صورت مستقیم در استقبال کلی مردم از انتخابات و کاهش تعداد رأی اثر منفی بگذارد. لذا لازم است حتماً آقای ضرغامی از نامزدها و مردم عذرخواهی کنند.