ایران‌پی‌ان – یادداشت: در همین راستا سؤالی در پایگاه «پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه) – بخش سیاسی» درج شده است که به همراه پاسخ ذیلاً ایفاد می‌گردد:

س – سابقه آقای جلیلی چیست و آیا او می‌تواند اوضاع مملکت را درست کند یا آقای قالیباف؟ بالاخره به کدام رأی دهیم؟ این سؤال را خیلی‌ها می‌پرسند.

ایکس – شبهه: به هر کدام از نامزدها که می‌خواهید رأی دهید، مهم این است که با شعور و بصیرت او را انتخاب کرده باشید و به قول مقام معظم رهبری برای انتخاب خودتان حجت داشته باشید.

نه آقای دکتر جلیلی می‌تواند با معجزه‌ای به نابسامانی‌ها پایان بخشد و نه آقای دکتر قالیباف و نه هیچ آقای دکتر دیگری؛ و هر کس هم که به این شعارها تکیه کند، مردم را احمق فرض کرده و دروغ می‌گوید.

کاستی‌ها، ضعف‌ها و مشکلات در یک مملکت نیمرو یا ماست و خیار نیست که بگوییم کدام می‌توانند سریع‌تر و بهتر درست کنند.

لازم است از آقایان وعده‌ای بپرسید: اگر به این راحتی بود، چرا تا به حال نکردید؟ چرا بخل ورزیدید؟ چرا به جای همکاری، کارشکنی کردید؟ آیا حتماً باید رییس جمهور شوید تا نبوغ‌تان را بیرون ریخته و یا کاری کنید؟

پیشنهاد اعزام برخی از نامزدها به امریکا و اروپا:

پیشنهاد ما این است که با امریکا و اروپا مذاکره‌ای شود تا بسیاری از این نامزدهای انتخاباتی را در قبال دریافت امتیاز و یا وجه کلانی به نفع ملت، برای دوره‌ای کوتاه اعزام کنند – هم آنها خوشحال می‌شوند و هم ما راحت می‌شویم. چرا که دولت‌های قَدرَی چون امریکا، آلمان، انگلیس، فرانسه، ایتالیا و ... نه تنها نتوانستند مشکلات اقتصادی خود را حل کنند، بلکه هر روز عمق و دامنه‌ی آن گسترده‌تر و مردم ناراضی‌تر می‌گردند.

آنها با آن همه سرمایه، مالکیت اقتصادی بر دنیا، سیستم‌های قدرتمند بانکی، سلطه نظامی و سیاسی بر جهان و ...، نتوانستند مشکلی از مشکلات اقتصادی خود را مرتفع کنند و هیچ کدام نیز تحت فشار تحریم اقتصادی یا تهدید نظامی و سیاسی خارجی نیستند؛ بعد  آقایان می‌آیند و شعار می‌دهند که شش ماهه، صد روزه و حتی دو ماهه همه نوسانات را تثبیت می‌کنند و دو ساله همه مشکلات را مرتفع می‌کنند؟!

و اگر از آنها بپرسید چگونه؟

می‌گویند: من برنامه دارم یا کلید توی جیب من است.

و اگر بگویید: یکی از آن برنامه‌ها را بیان دارید؟ می‌گویند: در امریکا 20 میلیون گردشگر پرنده وجود دارد، ما ده میلیون آنها را به ایران می‌آوریم و نفری یک میلیون هم از آنها گرفته و به فقرایمان می‌دهیم!!!!

با خودشان نمی‌توانند ارتباطی سالم برقرار کنند و شعار می‌دهند که ارتباط را با دشمنان خارجی برقرار می‌کنیم؟!!

ساختار نظام اقتصادی کشور، پل‌سازی نیست:

الحمدلله در این مملکت طی 34 سال گذشته، پل، تونل، سد، جاده، بزرگراه، فرودگاه و برج‌های چند طبقه کم ساخته نشده است که مردم ندیده‌ی آنها باشند، به ویژه در این هشت سال اخیر که چندین برابر مجموع دهه‌های گذشته ساخت و ساز صورت گرفته است.

رشد علمی و اقتصادی کشور طی سه دهه گذشته و به ویژه در هشت سال اخیر به حدی بوده که در برخی از صنایع جزو ده، هشت و حتی پنج کشور جهان قرار گرفته ایم.

در برخی از صنایع تک انحصاری امریکا یا یک کشور اروپایی را شکستیم و در صنایع هسته‌ای، نانو، هوا – فضا، داروسازی و ...، نیز جهانیان را مبهوت کرده ایم.

به ویژه آن که عمده این پیشرفت‌ها در اوج دشمنی‌ها، تهدیدها، ترورها و تحریم‌های خارجی و لجبازی و کارشکنی حسودهای بداخلاق داخلی صورت گرفته است.

پس، اگر مشکلاتی وجود دارد که دارد و باید مرتفع شود، سطحی و شعاری نیست که بگویند: من یک میلیون کار ایجاد می‌کنم – من جلوی تحریم را می‌گیرم – من چرخه سانتریفیوژ را از کار می‌اندازم تا چرخه بقیه کارخانجات بگردد – مملکت ما غنی و چهار فصل است – من جوانان را به کار می‌گیرم – من وام می‌هم – من یارانه می‌دهم – من خیابان و جاده می‌سازم و ... .

اینها اغلب دروغ می‌گویند و برای فریب مردم شعار خوش می‌دهند، اما یک فکور می‌فهمد که مشکلات در ساختار اقتصادی وجود دارد.

بخشی از مشکلات از ناحیه دشمنان خارجی است که با «من – من» یا لبخند زدن، یا چراغ سبز نشان دادن و ...، نه تنها حل نمی‌شود، بلکه با هر یک گام عقب‌نشینی به مراتب بدتر می‌شود تا ایران، عراق و افغانستان گردد.

برخی دیگر از مشکلات داخلی است که باید با برنامه‌ریزی ساختاری، حذف رانت‌خواری، پایان دادن به فرهنگ منحط رشوه و ربا، مخالفت جدی با ظلم و نگاه تکنوکراتی و طبقاتی ... و در نهایت همکاری کلیه قوا و نهادها و کارشناسان خبره حل شود.

سابقه اجرایی:

آنان که سابقه‌ی کاری دارند، به وقتش شعار  - نیروی جوان - می‌دهند و به وقتش می‌گویند - سابقه کار - اصل است.

کدام یک از این آقایان وقتی پست‌های کلان مملکتی را گرفتند سابقه کار داشتند؟!

و اکنون سابقه‌ی کار اجرایی کدام یک خیلی درخشان است؟!

و اساساً چه کسی گفته است که «سابقه کار اجرایی» اصل است؟!

اهل کدام اندیشه و نظریه هستند؟! اگر تابع فرهنگ اسلام هستند، کجا پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله و حضرت علی علیه‌السلام به سابقه کار اجرایی اصالت بخشیدند؟

اسامه‌ی جوان سابقه کار اجرایی داشت که پس از شصت جنگ طی ده سال و برخورداری از افراد با سابقه و کارآزموده، به فرماندهی سپاه منصوب شد؟

مالک اشتر سابقه کار داشت که به ولایت مصر منصوب شد؟

آن کشاورزی که به ولایت مدائن منصوب گردید چطور؟

سابقه کار در این فرهنگ، برخورداری از ایمان، توکل، اراده، استعداد، پشتکار، بصیرت، هوش و خلوص در کار است و نه تعداد سنوات اشتغال در پست‌های متفاوت.

اگر پیرو الگوهای غربی هستند، بگویند که سابقه کار امثال اوباما، سارکوزی، مرکل و ...، به جز عضویت در حزب خودشان چه بوده است؟

و در خاتمه بفرمایند: سابقه کار کدامشان آن قدر طولانی و درخشان است که باید در قبالش ریاست جمهوری را مطالبه کنند؟!

آقای محسن رضایی خیلی موفق و درخشان بوده یا آقای قالیباف، چه در زمان فرماندهی نیروی انتظامی و چه در دوران شهرداری که وارد بحثش نمی‌شویم؟

 آقای حسن روحانی سابقه‌ی کار درخشانی دارد؟!

یا آقای ولایتی به غیر از عرصه‌ی دیپلماسی سابقه کار اجرایی دارد و در آن عرصه چقدر موفق بوده است؟

همه محترم، همه کار کردند، اما هیچ کدام بدون مشکل و مسئله‌ی جدی نبوده و نیستند.

این شد سابقه؟!

انتخاب:

پس باید به دور از جوّزدگی و اسارت امواج تبلیغاتی و شایعات، با عقل، درایت و بصیرت و در نظر گرفتن معیارهای درست، اصلح را انتخاب کرد.

چه ضرورتی دارد که خود را فریب دهیم؟!

اگر فقط چهار معیار بیان شده توسط مقام معظم رهبری که هم بر مشکلات مملکت اشراف دارند – هم به توطئه‌های دشمنان خارجی و اذناب داخلی بصیرت دارد – هم راه حل‌ها را بهتر از این آقایان و بقیه می‌دانند و هم تمامی این نامزدها و احزاب و نیز جریان‌ها و اهداف‌شان را بسیار بهتر و عمیق‌تر می‌شناشد توجه کنیم، اصلح مشخص است:

الف - به دشمن چراغ سبز نشان ندهد، منافع دشمنان را به منافع ملت ترجیح ندهد، عزت کشور را هدف بگیرد؛

ب - از بیت‌المال برای تبلیغات خود سوء استفاده نکند؛

ج - به سرمایه‌های مشتبه به حرام دیگران متکی نباشد،

د - سیاه‌نمایی نکند، دستاوردهای این کشور را انکار ننماید

ه‍ - شعارهای دروغ و نشدنی ندهد.

دیگر از این روشن‌تر و ساده‌تر می‌شود؟!

بدیهی است هر کس در انتخابش به این چهار معیار بی‌توجهی کند، بر اساس هوای نفس عمل کرده و حجّت ندارد. لذا در مقابل خدا، مردم، کشور و نظامش، در دنیا و آخرت پاسخگو خواهد بود.