ایران پی ان – یادداشت/ محتبی م.:

بسمه تعالی

تاریخچه «اخراجی‌ها»، به زمان خلقت حضرت آدم علیه‌السلام بر می‌گردد. ابتدا همه معراجی بودند، حتی ابلیس نیز در صف ملائک قرار داشت؛ تا این که آدم خلق شد و مقام خلیفة‌الهی‌اش، آن هم با استقرار در زمین، سبب تعجب ملائک و حسادت شیطان متکبر قرار گرفت.

پس از فرمانی الهی و نافرمانی ابلیس و خلاصه تلاش و شیطنت او برای فریب آدم و همسرش حوا(ع)، دو گروه از صف معراجی‌ها، اخراج شدند. یکی شیطان بود و دیگری فریب خورده‌ی شیطان.

این قصه هم چنان ادامه دارد:

هر دو گروه به زمین هبوط یافتند. کار شیطان مشخص بود، چون به عزت خدا قسم خورده بود که آدم(ع) و نسل او را اغوا کند تا شیطانی شوند.

کار آدم و نسلش نیز مشخص بود؛ بندگی - اطاعت - خدا را بکنند تا خلیفة‌الله شوند، که البته مستلزم دشمن‌شناسی و مراقبت بود.

این قصه تمام نشده و هم چنان ادامه داشته و دارد. خداوند کریم به همه اولاد آدم گفت: مراقب باشید شیطان فریب‌تان ندهد تا مثل پدر بزرگ و مادر بزرگ‌تان، عیب‌های‌تان بیرون بریزد و از بهشت اخراج شوید:

« يَا بَنِي آدَمَ لاَ يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ يَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْءَاتِهِمَا إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لاَ تَرَوْنَهُمْ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاء لِلَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ » (الأعراف، 27)

ترجمه: اى فرزندان آدم زنهار تا شيطان شما را به فتنه نيندازد چنانكه پدر و مادر شما را از بهشت بيرون راند و لباسشان را از ايشان بركند تا عورت‌هايشان را بر آنان نمايان كند در حقيقت او و قبيله‏اش شما را از آنجا كه آنها را نمى‏بينيد مى‏بينند ما شياطين را دوستان كسانى قرار داديم كه ايمان نمى‏آورند.

این جمله دو معنا دارد، یا به دو فصل اشاره دارد. یکی آن که اگر فریب فتنه‌های شیطان را خوردید، دیگر به بهشت جاوید وارد نخواهید شد، یکی دیگر این که همگان، بر اساس فطرت، معراجی آفریده شده‌اند و باید مراقب باشند که اخراجی نگردند.

راه معراجی شدن:

خدا برای تمامی اخراجی‌ها و حتی شخص ابلیس راه بازگشت گذاشت. در حکایات آمده که روزی ابلیس به حضرت موسی علیه‌السلام گفت: تو که می‌روی با خدایت صحبت می‌کنی، بگو اگر ارحم الراحمین است، مرا ببخشد.

موسی (ع) برگشت و گفت: خدای می‌فرماید: برو سر قبر آدم، فرمانم را اطاعت کن و به او سجده کن.

ابلیس متکبر هم گفت: اگر می‌خواستم این کار را بکنم، همان اول می‌کردم.

به آدم و اولاد آدم نیز فرمود: که راه معراجی شدن تو این است که اولاً بفهمی بنده خدا هستی و خدای تو منزه (سبحان) است و ثانیاً بفهمی و باور کنی که به خودت ظلم کردی و ثالثاً به این باورها اقرار کنی.

« لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ » - این ذکر یونسیه، ذکر تعلیم شده به حضرت آدم (ع) و همه انسان‌هاست، حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام که معراجی بود نیز مکرر «ظلمتُ نَفسی» می‌گفت.

اخراج و معراج سیاسیون:

سیاسیون بیشتر از عامه‌ی مردم، اخراجی هستند و نیاز به معراجی شدن دارند و اگر این دسته از «اخراجی‌ها» به سرعت «معراجی‌ها» نشوند، دنیا و آخرت خود را باخته‌اند. و بدجوری نگه‌شان می‌دارند: «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ – بازداشت‌شان دارید، آنها مسئولند – الصافات، 24»

علت مخالفت ابلیس با خدا، فقط و فقط تکبر بود – سیاست نیز قدرت و ثروت می‌آورد و انسان را دچار تکبر می‌کند.

با سیاست‌ها و قدرت‌های شیطانی غرب و شرق که اغلب قریب به اتفاق، عمّال تشکیلات شیطان‌پرستی فراماسون هستند و حتی به آن اذعان دارند، کاری نداریم؛ اما در همین نظام الهی جمهوری اسلامی ایران، چه «معراجی‌‌ها» بسیاری دیدیم که با یک تکبر ساده، یا فتنه‌ی اندک نوچه‌های دست چندم شیطان بزرگ، یا طمع خام در جیفه‌ی ناچیز و فانی دنیا «اخراجی» شدند.

فرق ندارد در چه لباسی یا چه پُست و مقامی باشند. هر کس که تکبر دارد و «من، من» می‌‌گوید - هر کس که مثل امریکا فکر می‌کند که مردم آدم نیستند – یا مثل شاه فکر می‌کند که مردم هیچ نبودند و او آدم‌شان کرده است – هر کس که فکر می‌کند خودش و خاندانش محق‌ترین و برترین هستند – هر کس که گمان می‌کند می‌تواند و باید که با گفتار و کردارش مردم را در جهت قدرت و منافع خودش فریب دهد – هر کس برای طمع‌های خود (مثل سلف انگلیسی) فتنه راه می‌اندازد – هر کس که برای جلب نظر اذهان عمومی، علیه اسلام شعار می‌دهد، یا به نفع شیطان گام بر می‌دارد و یا دست کم به قول مقام معظم رهبری، خطوط و مرزهای معین بین انسان و دشمن (شیاطین انس و جن) را کمرنگ می‌کند – هر کس که این نظام و این ملت و این شهدا و این بیداری را دشمن شاد می‌کند و ...، شیطان است و اخراجی.

خوشحال نباشید – پایان نزدیک است:

اول خوب و با دقت . تأمل تمام این آیه را تلاوت کنیم، تا وارد بحث مصداقی‌اش شویم:

« مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ * وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ » (الرّوم، 33)

ترجمه: از كسانى كه دين خود را قطعه قطعه كردند و فرقه فرقه شدند، هر حزبى بدانچه پيش آنهاست دلخوش شدند * و چون مردم را زيانى رسد پروردگار خود را در حالى كه به درگاه او توبه مى‏كنند مى‏خوانند و آنگاه كه از جانب خود رحمتى به آنان چشانيد بناگاه دسته‏اى از ايشان به پروردگارشان شرك مى‏آورند.

ابلیس یا سایر شیاطن انس و جنّ، یعنی همان «اخراجی‌ها»، گاهی در زمین فرصت جولان می‌یابند. حتی بسیاری که از نظر مردم نیز «اخراجی» بودند، فرصتی پیدا می‌کنند که با ایجاد تفرقه در دین و بین مردم دیندار، به قدرتی برسند. شیوه‌ی آنها ثابت است، هر کجا گرفتاری شد، میان مردم آمده و دم از خدا و دین و آخرت می‌زنند، اما همین که به قدرت و شوکت و امکانی رسیدند، باز هم خدای‌شان همان نفس شیطانی خودشان و شیاطین بیرونی است.

لعنتی‌ها:

لعنتی‌ها همان اخراجی‌هایی هستند که در هیچ شرایطی قصد بازگشت (توبه) و معراجی شدن ندارند. اینها اهل کفر هستند. یعنی اهل پوشاندن حقایق و ضایع کردن نعمات الهی.

هم خدا را کافرند و هم معاد را و اصلاً نگران حساب و کتاب نیستند - اینها آیات الهی را می‌پوشانند و آیات شیطانی (اهداف و آمال شیطان بزرگ)، برای‌شان رجحان دارد – توکل‌شان به غرب و یا گاهی شرق است – کمال خود را نه در رضای الهی (رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً)، بلکه در رضایت طواغیت و فراعنه می‌بینند و مایلند مرضی طاغوت باشند تا او نیز رضایت اندک آنها را جلب کند ... – جهل و تکبر آن قدر در این دسته از «اخراجی‌ها» نهادینه شده است که به همین وضعیت عمر بی‌فایده و بلکه مضر خود را ادامه می‌دهند تا بمیرند و مورد لعنت خدا، ملائکه و همه انسان‌ها قرار گیرند.

«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللّهِ وَالْمَلآئِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ» (البقره، 161)

ترجمه: كسانى كه كافر شدند و در حال كفر مردند، بر آنهاست لعنت‏خدا و فرشتگان و تمام مردم.

نه خدا از آنان راضی است، نه ملائک و نه مردم.

پس، «اخراجی‌ها» توجه داشته باشند که هم عمرِ قدرت و ثروت کوتاه است و هم عمر پست و مقام. لذا فرصت‌سوزی نکنند که به ضرر دنیای مردم و آخرت خودشان تمامی می‌شود و سریعاً در فکر چاره برای «معراجی» شدن باشند.