امام خمینی رحمة الله علیه:

... از توطئه‌های مهمی که در قرن اخیر، خصوصاً در دهه‌های معاصر، و‏ ‎ ‎‏بویژه پس از پیروزی انقلاب آشکارا به چشم می‌خورد، تبلیغات دامنه‌دار با ابعاد‏ مختلف برای مأیوس نمودن ملتها و خصوص ملت فداکار ایران از اسلام است.‏‎ ‎‏

●- گاهی ناشیانه و با صراحت به اینکه احکام اسلام که 1400 سال قبل وضع شده‏‎ ‎‏است نمی‌تواند در عصر حاضر کشورها را اداره کند، یا آنکه اسلام یک دین‏‎ ‎‏ارتجاعی است و با هر نوآوری و مظاهر تمدن مخالف است، و در عصر حاضر‏‎ ‎‏نمی‌شود کشورها از تمدن جهانی و مظاهر آن کناره گیرند، و امثال این تبلیغات‏‎ ‎‏ابلهانه و گاهی موذیانه و شیطنت آمیز به گونۀ طرفداری از قداست اسلام که‏‎ ‎‏اسلام و دیگر ادیان الهی سر و کار دارند با معنویات و تهذیب نفوس و تحذیر از‏‎ ‎‏مقامات دنیایی و دعوت به ترک دنیا و اشتغال به عبادات و اذکار و ادعیه که‏‎ ‎‏انسان را به خدای تعالی نزدیک و از دنیا دور می‌کند، و حکومت و سیاست و‏‎ ‎‏سررشته داری برخلاف آن مقصد و مقصود بزرگ و معنوی است، چه اینها تمام‏‎ ‎‏برای تعمیر دنیا است و آن مخالف مسلک انبیای عظام است! و مع الأسف تبلیغ‏‎ ‎‏به وجه دوم در بعض از روحانیان و متدینان بیخبر از اسلام تأثیر گذاشته که حتی‏‎ ‎‏دخالت در حکومت و سیاست را به مثابۀ یک گناه و فسق می دانستند و شاید‏‎ ‎‏بعضی بدانند! و این فاجعۀ بزرگی است که اسلام مبتلای به آن بود. ‏

‏‏‌●- گروه اول که باید گفت از حکومت و قانون و سیاست یا اطلاع ندارند یا‏‎ ‎‏غرضمندانه خود را به بی اطلاعی می زنند. زیرا اجرای‏‎ ‎‏قوانین بر معیار قسط و‏‎ ‎‏عدل و جلوگیری از ستمگری و حکومت جائرانه و بسط عدالت فردی و‏‎ ‎‏اجتماعی و منع از فساد و فحشا و انواع کج‌رویها، و آزادی بر معیار عقل و عدل‏‎ ‎‏و استقلال و خودکفایی و جلوگیری از استعمار و استثمار و استعباد، و حدود و‏‎ ‎‏قصاص و تعزیرات‏‎ بر میزان عدل برای جلوگیری از فساد و تباهی یک‏‎ ‎‏جامعه، و سیاست و راه بردن جامعه به موازین عقل و عدل و انصاف و صدها از‏‎ ‎‏این قبیل، چیزهایی نیست که با مرور زمان در طول تاریخ بشر و زندگی اجتماعی‏‎ ‎‏کهنه شود. این دعوی به مثابۀ آن است که گفته شود قواعد عقلی و ریاضی در‏‎ ‎‏قرن حاضر باید عوض شود و به جای آن قواعد دیگر نشانده شود. اگر در صدر‏ خلقت، عدالت اجتماعی باید جاری شود و از ستمگری و چپاول و قتل باید‏‎ ‎‏جلوگیری شود، امروز چون قرن اتم است آن روش کهنه شده! و ادعای آنکه‏‎ ‎‏اسلام با نوآوردها مخالف است ـ همان‌سان که محمدرضا پهلوی مخلوع‏‎ ‎‏می‌گفت که اینان می خواهند با چهارپایان در این عصر سفر کنند ـ یک اتهام‏‎ ‎‏ابلهانه بیش نیست. زیرا اگر مراد از مظاهر تمدن و نوآوردها، اختراعات و‏‎ ‎‏ابتکارات و صنعتهای پیشرفته که در پیشرفت و تمدن بشر دخالت دارد، هیچ گاه‏‎ ‎‏اسلام و هیچ مذهب توحیدی با آن مخالفت نکرده و نخواهد کرد بلکه علم و‏‎ ‎‏صنعت مورد تأکید اسلام و قرآن مجید است. و اگر مراد از تجدد و تمدن به آن‏‎ ‎‏معنی است که بعضی روشنفکران حرفه ای می‌گویند که آزادی در تمام منکرات‏‎ ‎‏و فحشا حتی همجنس بازی و از این قبیل، تمام ادیان آسمانی و دانشمندان و‏‎ ‎‏عقلا با آن مخالفند، گرچه غرب و شرقزدگان به تقلید کورکورانه آن را ترویج‏‎ ‎‏می کنند. ‏

‏‏‌●- و اما طایفۀ دوم که نقشۀ موذیانه دارند و اسلام را از حکومت و سیاست جدا‏‎ ‎‏می‌دانند. باید به این نادانان گفت که قرآن کریم و سنت رسول اللّه ـ صلی اللّه علیه‏‎ ‎‏و آله ـ آنقدر که در حکومت و سیاست احکام دارند در سایر چیزها ندارند؛‏‎ ‎‏بلکه بسیار از احکام عبادی اسلام، عبادی ـ سیاسی است که غفلت از آنها این‏‎ ‎‏مصیبت‌ها را به بار آورده. پیغمبر اسلام (ص) تشکیل حکومت داد مثل سایر‏‎ ‎‏حکومتهای جهان لکن با انگیزۀ بسط عدالت اجتماعی. و خلفای اول اسلامی‏‎ ‎‏حکومتهای وسیع داشته‌اند و حکومت علی بن ابیطالب ـ علیه السلام ـ نیز با همان‏‎ ‎‏انگیزه، به طور وسیع‌تر و گسترده‌تر از واضحات تاریخ است. و پس از آن‏‎ ‎‏بتدریج حکومت به اسم اسلام بوده؛ و اکنون نیز مدعیان حکومت اسلامی به‏‎ ‎‏پیروی از اسلام و رسول اکرم ـ صلی اللّه علیه و آله ـ بسیارند.‏

‏‌●- اینجانب در این وصیتنامه با اشاره می‌گذرم، ولی امید آن دارم که نویسندگان‏‎ ‎‏و جامعه شناسان و تاریخ نویسان، مسلمانان را از این اشتباه بیرون آورند. و آنچه‏ گفته شده و می‌شود که انبیا ـ علیهم السلام ـ به معنویات کار دارند و حکومت و‏‎ ‎‏سررشته داری دنیایی مطرود است و انبیا و اولیا و بزرگان از آن احتراز می‌کردند‏‎ ‎‏و ما نیز باید چنین کنیم، اشتباه تأسف آوری است که نتایج آن به تباهی کشیدن‏‎ ‎‏ملتهای اسلامی و باز کردن راه برای استعمارگران خونخوار است، زیرا آنچه‏‎ ‎‏مردود است حکومتهای شیطانی و دیکتاتوری و ستمگری است که برای‏‎ ‎‏سلطه جویی و انگیزه‌های منحرف و دنیایی که از آن تحذیر نموده‌اند؛‏‎ ‎‏جمع آوری ثروت و مال و قدرت طلبی و طاغوت‌گرایی است و بالاخره دنیایی‏‎ ‎‏است که انسان را از حق تعالی غافل کند. و اما حکومت حق برای نفع مستضعفان‏‎ ‎‏و جلوگیری از ظلم و جور و اقامۀ عدالت اجتماعی، همان است که مثل سلیمان‏‎ ‎‏بن داوود و پیامبر عظیم الشأن اسلام ـ صلی اللّه علیه و آله ـ و اوصیای‏‎ ‎‏بزرگوارش‏‎ ‎‏برای آن کوشش می‌کردند؛ از بزرگترین واجبات و اقامۀ آن از والاترین عبادات‏‎ ‎‏است، چنانچه سیاست سالم که در این حکومتها بوده از امور لازمه است. باید‏‎ ‎‏ملت بیدار و هوشیار ایران با دید اسلامی این توطئه ها را خنثی نمایند. و‏‎ ‎‏گویندگان و نویسندگان متعهد به کمک ملت برخیزند و دست شیاطین توطئه گر را‏‎ ‎‏قطع نمایند.‏

مبنع:

وصیت‌نامۀ سیاسی الهی امام

 

 

کلمات کلیدی:  در محضر استاد