حاج اسماعیل دولابی رحمة الله علیه:

بسم الله الرحمن الرحیم

... شب‌های ماه رمضان است، اغلب شما جوان هستید. وضو بگیرید. نماز بخوانید. کم حرف بزنید. کم قصه بگویید. این چیزهایی که در تلویزیون نشان می‌دهند برای تفریح است یا برای بچه‌ها. شما که روزه دارید کمتر این و آن را گوش دهید. کمی به کارهایتان برسید.

نیم ساعت یا یک ساعت بعد از نماز در سجاده بنشینید و خدا را یاد کنید. افطار که کردید، بدنتان که آرام گرفت، به دعایی، به ثنایی یک دقیقه خدا را یاد کنید. با خودتان خلوت کنید. به قرآن نگاه کنید. با اینکه اصلا ساکت بنشینید. این خیلی قیمتی است. آدم افطار حقیقی را با خدا می‌کند. افطار حقیقی که خوردن نیست. « أُبْعَثُ حَيًّا »، آن افطار است.

نماز پیامبر(ص) است. روزه علی(ع) است. افطار خداست. از افطار بالاتر هم چیزی نیست.

علی (علیه السلام) روزه است؛ یعنی هر که علی (ع) را قبول کند، در دنیا کم حرف می‌زند، آلوده نمی‌شود. ذکر دنیا را کم می‌کند، ادعایش از بین می‌رود.

هر که پیغمبر را نگاه کند نماز خوانده است. ذکر خدا می‌گوید، دعا می‌کند، صلوات می‌فرستد . همینطور می‌آید جلو تا خدا را ملاقات می‌کند و می‌گوید "اَشهدُ"، خدا را دیدم. « اَشهدُ انْ لا اِلٰهَ الا الله » می‌گوید و بالا می‌رود.

نگویمت که همه ساله مِی پرستی کن / سه ماه می خور و نه ماه پارسا می‌باش

تفسیر این بیت حافظ این است که سه ماه رجب و شعبان و رمضان، فصول اهل محبت است . سه ماه کافی است تا نه ماه دیگر را شراب صافی:

یَا مَنْ یَكْفِی مِنْ كُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ لَا یَكْفِی مِنْهُ شَیْ‏ءٌ اكْفِنِی مَا أَهَمَّنِی مِمَّا أَنَا فِیهِ (من امر الدنیا و الآخره)

[دعای امام جواد علیه السلام: «ای خدایی که از هر چیزی بی نیازی و همه به تو نیازمندند، در مورد آنچه برایم مهم شده (و نگران کرده است – از امر دنیا و آخرت)، یاری ام فرما.»

آنچه نادیدنی است برایت به تماشا بگذارد .

اولیای خدا چه چیزی برداشت کردند که وقتی به این ماه می‌رسیدند، مثال بارز « وَ أَشْتَاقَ إِلَی قُرْبِکَ فِی الْمُشْتَاقِینَ » بودند . بی‌شک به خدا اطمینان داشتند و در هر حال رضا بودند‌.

آدم‌ها برایشان فرقی نمی‌کرد و همه را به دید الهی می‌دیدند‌. مریضی و بی پولی و مرگ و غم و غصه و حتی شادی‌ها برای آنها نشانه است از سلطان السلاطین.

چرا ما به خدا اعتماد و اتکا نمی‌کنیم، در صورتی که می‌دانیم کسی ما را اندازه او دوست ندارد و به فکر ما نیست و توکل بر غیر او خسران دنیا و عقباست .

«خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَيْرِكَ وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلا لَكَ» [كسى كه بر غير تو وارد شود محروم است و آنكه به غير تو رو كند زيانكار است]. (در دعای رجبیه از امام صادق علیه السلام)

یک راهنمایی برای آنهایی که دلشان در حال تپش است :

عارف فانی سید هاشم حداد (رحمة الله علیه) می‌فرمایند:

همت عالی دار، به چیزهای کوچک قانع مشو ، اینقدر دور خود نگرد ، به او بسپار و جلو برو. مرد باید عالی همت باشد. حیف است کسی که می‌خواهد به محضر سلطان السلاطین حضور یابد در راه مثلا از گدای سر گذر چیزی بخواهد.

هر جا غصّه دار شدی استغفار کن. استغفار امان انسان است. به این کاری نداشته باش که چرا محزون شده‌ای ، اذیّتت کرده‌اند ؟ گناهی کرده‌ای؟ بعضی وجود خودشان را گناه می‌دانند. شما می‌گویی چرا من درست کار نمی‌کنم‌، او خودش را گناه می‌داند. محزون که شدی استغفار کن.

چه غم خود را داشته باشی و چه غم مؤمنین را‌، استغفار غم‌ها را از بین می‌برد. همان طور که وقتی خطا می‌کنی همه صدمه می‌خورند‌، مثلاً وقتی چند نفر کفران نعمت می‌کنند به همه ضرر می‌رسد ؛ استغفار هم که می‌کنی، به همه ماسوای خودت نفع می‌رسانی.

در حدیث است که هشت چیز شما دست خداست : موت و حیات، مرض و صحت، فقر و غنا، خواب و بیداری؛ چه چیزی می‌ماند که دست خودمان باشد؟

 

رحمة الله علیه.

 

کلمات کلیدی:  در محضر استاد