پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

زمان‌بندی شدن شبهه‌پراکنی و شایعه‌سازی در فضای مجازی، خود دلیل بر عملیات سازماندهی شده می‌باشد؛ چون "هفتۀ وحدت" رسیده، علیه "وحدت" ضدتبلیغ می‌کنند، هر چند با استناد به سخن یک پیرزن عوام و متعصب!  

مقولۀ "وحدت مسلمانان" و ضرورت تحقق آن که امریکا، انگلیس، اسرائیل و سایر متحدان امریکا بسیار از آن وحشت دارند؛ بسیار فراتر و عمیق‌تر از این خرافه‌ها و فرافکنی آنها در فضای مجازی می‌باشد! یقین بدانید بیشتر آنان که [به ویژه در فضای مجازی] بر طبل اختلاف و دشمنی دو طرف می‌کوبند، نه تنها شیعه یا سنّی نیستند، بلکه اصلاً مسلمان نیستند؛ بلکه کافر، بهایی، معاند با خدا و هر دینی می‌باشند و به اربابان خود خدمت می‌کنند.

آیا انسان عاقل و مسلمان، این همه آیه، حدیث، تاریخ و نیز عقلانیت را رها می‌کند و می‌گوید: «یک پیرزنی چنین گفت»؟!

اگر چه بیشتر این اخبار، قصه‌های دروغین می‌باشد، اما تردیدی نیست که در میان هر امت و ملتی، عوام‌النّاس متعصب نیز بسیارند، حتی در میان شیعیان. و البته شیاطینی چون امریکا، انگلیس، فراماسون و صهیونیست بین الملل، از همین عوامی‌ها و تعصبات کور، سوء استفاده کرده و امثال القاعده، طالبان، داعش، بوکوحرام و ... را ایجاد می‌کنند و به جان مسلمانان می‌اندازند، که میزان کشتار، قتل عام، کودک کُشی، ربایش زنان و دختران آنان در میان اهل سنّت، به مراتب بیشتر از شیعیان بوده و می‌باشد.

●- اگر به تاریخ مراجعه شود، معلوم می‌گردد که "وهابیت" را انگلیس به وجود آورد، سپس بین آنها با حکومت سعودی وحدت ایجاد کرد و سپس آنها تمامی مسلمانان همان حجاز [عربستان سعودی] را که اکثر قریب به اتفاق آنان اهل سنّتی بودند، کافر خواندند و جان و مال و نوامیس آنان را بر خود حلال کردند و آن کشتار وحشتناک و عجیب را به راه انداختند! و به همین علت به آنان "تکفیری" گفته می‌شود؛ چون به جز خود همه را کافر می‌دانند و قتل آنان را برخود لازم و ثواب می‌دانند. اما مسلمانان –چه شیعه و چه سنّی- هرگز چنین باورهای خرافی نداشته و ندارند.

●- تردید نداشته باشید که اگر در منابع اهل سنّت، یک حدیث مبتنی بر ثواب قتل شیعیان وجود داشت، و اگر اهل سنّت چنین عوامی‌ها را باور می‌کردند، اکنون این امت عظیم شیعه وجود نداشت، چرا که همیشه اکثریت غالب مسلمانان، اهل سنّت بوده‌اند.

●- تا قبل از دوران امامان باقر و صادق علیهما السلام، چیزی به عنوان "اهل سنّت فعلی" وجود نداشت، چنان که اولین امام مذهب آنان که "ابو حنیفه" می‌باشد و به او "امام اعظم" می‌گویند، خود شاگرد امام صادق علیه السلام بوده است؛ بلکه تا پیش از آن، دسته‌بندی‌ها مبتنی بر جناح‌های سیاسی و سپس نظری بود؛ چنان که در عصر پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین و امام حسن و ... علیهم السلام نیز چنین جناح‌بندی‌های سیاسی و قبیله‌ای وجود داشت.

●- در دوران امام باقر و به ویژه امام صادق علیهما السلام، فرصت محدودی برای تبیین مجدد دین اسلام و تدوین احکام (فقه) ایجاد شد، و از میان شاگردان امام صادق علیه السلام، چند نفری خود را در سطح اجتهاد دیدند و اعلام فقاهت و اجتهاد کردند؛  چون برخی از آنان اجتهادهای متفاوتی داشتند، مسلمانان را به چند دسته تقسیم کردند و گفتند: «طرفداران فقه ابوحنیفه، طرفداران فقه شافعی یا مالکی و حنبلی، و طرفدارن فقه جعفری. اما بعدها حکومت‌هایی که اصلاً مسلمان نبودند، باب فقه و اجتهاد را در میان اهل سنت تعطیل اعلام کردند و همین چهار مجتهد را "چهار امام مذهب" خواندند و این فِرق ایجاد شد.

●- اگر چه امامان این چهار مذهب، به خاطر قرار گرفتن در همان خطوط سیاسی، خلفا را قبول دارند و برایشان احترام قائلند و می‌گویند: «ما حق نداریم راجع به آنان قضاوت کنیم و باید در مقابل عملکردشان سکوت کنیم، چون همه صحابه بوده‌اند»؛ اما نه تنها هیچ کدام علیه امامان علیهم السلام نبوده‌اند، بلکه همیشه با احترام ویژه از آنان یاد کرده‌اند. ابوحنیفه می‌گوید: «اگر دو سال نزد امام صادق علیه السلام درس نخوانده بودم، هلاک می‌شدم» و محمد ادریس الشافعی، امام شافعیان، در آن قصیدۀ بلندش می‌گوید: «اگر حبّ علی و آل علی رافضی بودن است، من خود اول رافضی هستم"!

●- در هیچ یک از منابع حدیثی و حتی مباحث نظری اهل سنت [با تمامی اختلافات]، هیچ اشاره‌ای به دشمنی با شیعیان نشده است، چه رسد به ثواب بودن کشتن آنها! و البته احادیث و مطالب بسیار ارزنده‌ای در مقام، جایگاه و مناقب اهل بیت علیهم السلام نوشته‌اند.

●- "وهابی"ها، نه شیعه هستند و نه سنّی، بلکه یک گروه انگلیس نهاد هستند که اکنون به حکومت و ثروت رسیده‌اند و ما نباید آنها را یکی از مذاهب اسلامی بدانیم، چنان که علما و بزرگان اهل سنّت، در زمرۀ اولین کسانی بودند که آنها را رد کردند. آنها دشمنان جدی اسلام و مسلمین هستند؛ اما مسلمانان اهل سنت [به غیر از عوامان خرافاتی و متعصب]، هیچ دشمنی و لجاجتی با اهل تشیع ندارند.

*- یکی از روحانیون اهل سنت از اتباع "ترکیه – دیاربکر" به من گفت: «نام بیشتر پسران و مردان ما، حسن و حسین و دختران ما فاطمه است و ما با روضۀ امام حسین علیه السلام که پدرانمان برای مامی‌خواندند بزرگ شده‌ایم – ما امثال معاویه، یزید و شمر را لعن می‌کنیم و ...»!

بنابراین، هرگز این دروغ‌ها را باور نکنیم که مسلمانان اهل سنّت، دشمن شیعیان هستند – یا همگی طرفداران امثال معاویه و یزید و سایر جنایتکاران در طول تاریخ اسلام می‌باشند – کشتن شیعیان را ثواب می‌دانند و ...؛ اینها همه دورغ‌های انگلیسی است، هر چند که هنوز هم در میان اهل سنت و اهل تشیع، عوامِ بی‌سواد، خرافاتی و متعصب، وجود دارد.

وحدت

"وحدت میان مسلمانان"، امر الهی و حکم خداوند متعال در قرآن کریم می‌باشد که هر عقل سلیمی آن را تصدیق می‌کند:

«وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ» (آل عمران، 103)

- و همگی به ریسمان خدا [= قرآن و اسلام، و هرگونه وسیله وحدت دیگری‌]، چنگ زنید، و پراکنده نشوید! و نعمت (بزرگِ) خدا را بر خود، به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید، و او میان دلهای شما، الفت ایجاد کرد، و به برکتِ نعمتِ او، برادر شدید! و شما بر لبِ حفره‌ای از آتش بودید، خدا شما را از آن نجات داد؛ این چنین، خداوند آیات خود را برای شما آشکار می‌سازد؛ شاید پذیرای هدایت شوید.

●- آیا مسلمانان اهل سنّت، همراه با شیعیان در جنگ تحمیلی، با ارتش صدام تکریتی که تحت حمایت امریکا، متحدان اروپایی و نوکران عربی‌اش بود، نجنگیدند و آن همه شهید و مجروح نداشتند؟!

آیا مسلمانان اهل سنّت، هم سنگر با مسلمانان اهل تشیع، در عراق و سوریه، با گروه تروریستی داعش به رهبری امریکا و حمایت اروپا و ترکیه نجنگیدند؟!

●- آیا مسلمانان شیعه و سنّی، امروزه نظام سلطه به سرکردگی شیطان بزرگ امریکا که خاک، مال، جان و سرمایه‌های کلان مادی و معنوی جمیع مسلمانان را هدف قرار داده‌اند، رها کنند و با گرایش به خرافات و تعصبات کور، به جان هم بیفتند؟!

●- بنابراین، انسان عاقل و مسلمان [چه شیعه و چه سنّی] باید با دانش، با بینش (بصیرت)، با تقوا، با سیاست و در عبادت حق تعالی با اخلاص باشد تا طعمه نگردد، در خدمت شیاطین قرار نگیرد و آب به آسیاب دشمنان اسلام و مسلمین نریزد.

●- مقصود از "وحدت میان مسلمانان"، این نیست که یا شیعه‌ها سنّی شوند و یا سنّی‌ها شیعه شوند، بلکه مقصود این است که در امور کلیِ حیات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی خود و در مقابله با دشمنان واحد خود، اینها هم وحدت داشته باشند، پشت هم باشند، در یک صف قرار گیرند، نه این که به خاطر جزئیات به جان هم بیفتند!

امام خامنه‌ای:

«اگر ملّتهای کشورهای اسلامی در همه‌ی این منطقه‌ی وسیع - که یک کسر بسیار بزرگی از جمعیّت دنیا را تشکیل می‌دهند - نه در جزئیّات، [بلکه‌] در جهت‌گیری‌های کلّی با یکدیگر همراه باشند، دنیای اسلام به اوج ترقّی و تعالی خواهد رسید؛ [اینکه‌] در مسائل کلّی کنار هم دیده بشوند؛ همین دیده شدن در کنار هم تأثیر دارد. اینکه رؤسای کشورهای اسلامی یا روشنفکران کشورهای اسلامی علیه یکدیگر حرف بزنند - ولو فقط حرف باشد - دشمن را جَری می‌کند؛ به دشمن امید می‌دهد؛ همچنان‌که واقعیّت امروز، همین است. همین‌قدر که ما ولو در اظهاراتمان کنار یکدیگر قرار بگیریم، عظمت می‌بخشد به دنیای اسلام؛ عظمت می‌بخشد به شخصیّت امّت اسلامی.‌» (19/10/1393)

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان

پرسش:

می‌گویند: «چگونه وحدت داشته باشیم، در حالی که یک پیرزن سنّی گفت: مولوی ما گفته، هر کسی یک شیعه را بکشد، در قیامت رسول خدا (ص) ایستاده تا او را به بهشت ببرد»؟!

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/politic/11299.html

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی