پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

بیان ایشان در این موضوع به شرح زیر می‌باشد:

«وحدت و اتّحاد مسلمانها یک امر تاکتیکی نیست که حالا بعضی خیال کنند به خاطر شرایط خاصّی ما بایستی با همدیگر متّحد باشیم؛ نه، یک امر اصولی است؛ هم‌افزایی مسلمانها لازم است. (2/8/1400)»

●- "وحدت"، یعنی یکی شدن، و یک مجموعه، هیچ‌گاه یکی نمی‌شوند، مگر آن که هدف و جهت‌گیری آنها یکی [واخد] باشد، و بالتبع همه به صورت متحد در یک راستا حرکت و فعالیت کنند و با هم‌افزایی،  مجموعه را به سمت اهداف و هدف نهایی پیش ببرند.

●- بنابراین، اولاً وحدت یک کار جمعی است و ثانیاً تحقق هر نوع وحدتی، محور واحد می‌خواهد و بدون جمع و متصل شدن به محوری واحد، تحقق وحدت محال است؛ چنان که خداوند متعال چه در وحدت اهل کتاب و چه در وحدت مؤمنان، "محور وحدت" را معرفی می‌نماید.

در دعوت اهل کتاب به وحدت، می‌فرماید:

«قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» (آل عمران، 64)

- بگو: «ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است؛ که جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزی را همتای او قرار ندهیم؛ و بعضی از ما، بعضی دیگر را -غیر از خدای یگانه- به خدایی نپذیرد.» هرگاه (از این دعوت،) سرباز زنند، بگویید: «گواه باشید که ما مسلمانیم!»

و در دعوت مؤمنان و مسلمانان به وحدت، می‌فرماید: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا - و همگی به ریسمان خدا [= قرآن، اسلام، خط ولایت الهی و هرگونه وسیله وحدتی‌]، چنگ زنید، و پراکنده نشوید! / آل عمران، 103»

توحید:

پس، محور اصلی و نخستین وحدت، همان "توحید" می‌باشد.

در تعریف "توحید" گفته‌اند: «یکتاپرستی»، که مستلزم شناخت خداوند متعال به یکتایی و پرستش او به تنهایی (شریک نگرفتن) می‌باشد.

*- اما پرستش یعنی چه؟! ابتدا به خودمان توجه کنیم و سپس به جامعه. پرستش یعنی تمامی قوا و توان‌های انسان موحد در مملکت وجودش، جهت خدایی یابد. اینگونه نباشد که عقل، حقیقتی را تصدیق کند – قلب چیزهای دیگری را محبوب غایی بگیرد – نفس به مشتهیات حیوانی امر کند – و عمل نیز میان آنها پراگندگی داشته باشد.

در مملکت بیرون [جهان خارج از وجود] نیز همین‌طور است. اگر در جامعۀ مسلمانان، گروهی "الله اکبر" گویان، روی به غرب بیاورند، گروهی روی به شرق، گروهی به ملی‌گرایی (ناسیونالیته) بر مبنای مرزهای جغرافیایی، گروهی به تفاوت‌های نژادی و ...، نه تنها هیچ وحدتی حاصل نمی‌گردد، بلکه دشمنان واحد، از همین پراکندگی، برای نفوذ، ایجاد اختلاف و حتی رویارویی سوء استفاده خواهند نمود، چنان که تا کنون چنین کرده‌اند.

وحدت اصولی یا تاکتیکی

بنابراین، لازمۀ "توحید" که اولین اصل از اصول اعتقادی اهل کتاب و مسلمانان می‌باشد، و تحقق موحد و مسلمان بودن، ایجاد "وحدت" در درون و بیرون می‌باشد. لذا وحدت یک اصل است.

به لحاظ نظری و اعتقادی، اصول دین که تحقیقی است و تقلید در آن جایز نیست؛ "توحید، نبوت و معاد" می‌باشد؛ اما این دسته‌بندی، به مباحث شناختی اختصاص دارد، وگرنه اسلام و مسلمانی، اصول دیگری هم دارد. به عنوان مثال: نماز یک اصل است، چنان که روزه و جهاد نیز اصل می‌باشند، و هم چنین برادری، تعاون، قسط و ... .

از جمله این اصول، "وحدت مسلمانان" در هر عصر و نسل، و در سرتاسر جهان می‌باشد؛ که تفرقه و جدایی بین آنان، سبب تضعیف قوا و نابودی‌شان می‌گردد، چه رسد اختلاف و رویارویی آنها با یک دیگر، به جای تجمیع قوا و رویارویی با دشمنان در نظامات کفر و ظلم.

«وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ» (الأنفال، 46)

- و (فرمان) خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید! و نزاع (و کشمکش) نکنید، تا سست نشوید، و قدرت (و شوکت) شما از میان نرود! و صبر و استقامت کنید که خداوند با استقامت کنندگان است !

*-  دقت شود که ابتدا اطاعت از خدا و رسولش را به عنوان محور "وحدت" بیان نمود، و سپس به دوری از اختلاف امر فرمود.

"وحدت"، گاهی تاکتیکی و مشروط است. ممکن است دو حکومت، دو کشور، دو حزب، دو شرکت، و یا دو ملت، با هم اختلافات اصولی و ریشه‌ای هم داشته باشند، اما به صورت تاکتیکی بر سر موضوعات و اهداف واحدی، با یکدیگر وحدت کنند.

به عنوان: تشکیل اتحادیه اروپا، یک وحدت تاکتیکی، در جهت اهداف مشترک سیاسی و اقتصادی می‌باشد؛ وگرنه به خون هم تشنه‌اند، چنان که در جنگ‌های جهانی اول و دوم معلوم شد – اتحاد امریکا و اروپا، به ویژه علیه اسلام، مسلمانان، جمهوری اسلامی ایران، و در دفاع از اسرائیل و ایجاد و حمایت گروه‌های تروریستی چون داعش – اِعمال تحریم – یکپارچگی سیستم بانکی در جهت کنترل و فشار بر مخالفان که تسلیم نمی‌شوند و ... همه "وحدت تاکتیکی" می‌باشد؛ چنان که شاهدیم در امور امنیتی، اطلاعاتی، جاسوسی، عوارض گمرکی و حتی ناتو، به اختلافات اساسی و جدی رسیده‌اند.

●- اما "وحدت اسلامی"، یک امر تاکتیکی، موقت و مشروط به شرایط فعلی، منافع زودگذر و یا برای مقابله با دشمنان و دشمنی‌های مقطعی نمی‌باشد، بلکه یک اصلی است که خداوند متعال، به آن توصیه ننموده، بلکه امر فرموده است.

●- هیچ انسانی، بدون دین و بی‌ولایت نیست؛ منتهی تفاوت این است که برخی به دین کفر می‌گروند و ولایت طاغوت عصر خویش را گردن می‌نهند، اما موحدان، مؤمنان و مسلمانان، به دین إلهی می‌گروند و ولایت الله جلّ جلاله را برمی گزینند.

بنابراین، "وحدت مسلمانان"، به لحاظ نظری و عملی، یک "اصل" است و تاکتیکی نیست؛ لذا اگر مسلمانانند - اگر می‌خواهند مسلمان زندگی کنند و مسلمان از دنیا بروند و در معاد مسلمان محشور شوند – اگر می‌خواهند جامعۀ مسلمانان را قوت، قدرت و عزت بخشند – اگر می‌خواهند در مقابل دشمنانی که نابودی آنان و تاراج تمامی هستی آنها را هدف گرفته‌اند، قدرتمند و پیروز باشند؛ باید به "وحدت" برسند.

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال و انتشار.

پرسش:

منظور از این سخن مقام معظم رهبری که می‌فرمایند: «وحدت اسلامی یک امر اصولی است نه امر تاکتیکی و مخصوصِ شرایط خاص»‌، چیست‌؟

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/politic/11314.html

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی