البته این فقط نظر ایشان نیست، بلکه نظر بنی‌صدر و شبکه‌های رادیویی وتلویزیونی ضد انقلاب و ... نیز هم همین است. با این تفاوت که ایشان در نامه‌ی خود نوشته‌اند که شخصاً این برنامه را ندیده و فقط به گفتار دوستان اعتماد نموده‌اند(؟!) اما دشمنان لجوج خارج نشین، هم برنامه‌ها‌ را دیده‌اند و هم از گفتار ایشان الهام گرفته‌اند. لذا نسبت به ایشان عادلانه‌تر و زیرک‌تر عمل نموده‌اند.

الحمدلله، نظر سید حسن خمینی و امثالهم یکی از شاخصه‌ها و ملاک‌های شناخت چهره‌ی اسلامی و انقلابی حضرت امام (ره) نبوده، نیست و نخواهد بود و دلیلی نیز وجود ندارد که مردم مجبور باشند امام را از پشت عینک و زاویه‌ی دید ایشان و دوستانشان ببینند و بشناسند.

بهتر است اگر ایشان (و بقیه) این چهره‌ی حضرت امام (ره) را نمی‌پسندد، شناخت خود از اسلام ناب محمدی (ص)، ولایت‌پذیری و روحیه‌ی انقلابی و اسلامی خود را مخدوش ببینند و نه چهره‌ی حضرت امام خمینی (ره) را که برای همگان شناخته شده است.

بدیهی است که ابعاد و انوار وجودی حضرت امام خمینی (ره) بسیار بسیط بود و می‌توان در هر مقوله‌ای (ایمان، اخلاق، عرفان، فقه، احکام، شعر و ...) به جلوه‌ای از آن روح بلند نظاره کرد و منور شد، و آن چه در برنامه‌ی «شاخص» نشان داده شد، بخشی از چهره‌ی ایمانی و اسلامی ایشان در عرصه‌ی دفاع از حریم انقلاب اسلامی، روشنگری و هدایت اذهان عمومی و برخورد با کفار، منافقین، مشرکین و بالاخص ناکثین، مارقین، قاسطین و خوارج بود. حال اگر این چهره و مواضع حضرت امام خمینی (ره) به مذاق و امیال آنها خوش نمی‌آید ...! و البته برای مردم این ناخوشایندی تازگی ندارد، در همان زمان هم بسیاری ناخوشایند بودند.

الحمدلله به برکت وجود مؤمنین وفادار و امانت‌دار و نیز پیشرفت تکنولوژی، همه‌ی فرمایشات حضرت امام (ره) در قالب صوت و تصویر به صورت مستند موجود است و دیگر میدانی برای استخدام «ابوهریره‌»های زمان وجود ندارد تا از قول ایشان حدیث و سخن جعل کنند. لذا بهتر است ایشان نیز باور کنند که آن چه در برنامه‌ی شاخص پخش شد، تصویر، بیان و مواضع خود حضرت امام (ره) بود.

در خاتمه لازم به ذکر است که مردم می‌دانند که سید حسن خمینی (ره) کیست؟ و می‌دانند که ایشان نمی‌توانند هیچ داعیه‌ای نسبت به حضرت امام (ره) داشته باشند، به غیر از قرابت و متبرک گردیدن به لقب مبارک ایشان، که خواه نا خواه سبب شناخته شدن می‌گردد. و این قرابت و استفاده از لقب ایشان، دلیل نمی‌گردد که ایشان گمان نمایند وارث فهم، مواضع و خط امام هستند و ایشان باید بدانند که حفظ حرمت به خاطر قرابت و لقب نیز حد و مرزی دارد که اگر رعایت نکنند، خود مسبب عواقب آن خواهند بود.

بدیهی است که مخاطب امام (ره) مردم بودند و وارث انقلاب در خط امام نیز مردم هستند نه یکی از اقربا و دوستان ایشان. و مردم به خوبی امام خود را می‌شناسند و با دفاع از حریم ولایت در خط امام باقی مانده‌ و می‌مانند و هیچ نیازی هم به معرفی ایشان از امام ندارند.  مضاف بر این که ایشان نه تنها در زمان حیات امام سنی نداشتند تا امام و انقلاب را درک کنند، بلکه مانند نسل‌های بعدی نیز معرفت درست و کاملی حاصل ننمودند تا دست کم معرف خوبی برای ایشان باشند.

کلمات کلیدی:  سیاسی