ایکس – شبهه: در این سؤال به دو نکته مهم توجه شده است:

الف – ارتباط با امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف:

معنا و مفهوم «ارتباط» این نیست که لابد بین ساعتی از روز یا شب با هم جلسه گذاشته و مذاکره می‌کنند یا احیاناً تلفنی با هم صحبت می‌کنند. ولی شکی نیست که ارتباط مؤمن با اولیای امرش هیچ لحظه‌ای منقطع نمی‌گردد و خداوند رحمان و رحیم و حجتش لحظه‌ای مؤمن و متوکل را به حال خود رها نمی‌نمایند.

اگر کسی توجه داشته باشد به وضوح درک می‌کند که وقتی اقامه نماز می‌نماید، با خدا ارتباط پیدا می‌کند، وقتی کسی قرآن تلاوت می‌نماید، با وحی مرتبط می‌گردد، وقتی کسی توسل می‌کند، با هر چهارده معصوم ارتباط برقرار می‌نماید، وقتی کسی دعایی، نماز شبی و تهجدی دارد، حتماً و بدون تردید در محضر خدا و مورد لطف و عنایت او قرار می‌گیرد، پس چرا باید به ولی فقیه که می‌رسد، القا می کنند و اصرار دارند که در این امر تردید نماییم؟! چرا باید اجازه دهیم که به ما القا کنند که «همه باید به ولی فقیه متصل باشند، اما او خودش به جایی متصل نیست؟!» و چرا باید وقتی خود را متصل می‌بینیم و بر اساس همین باور، یقین، امید و انگیزه حرکت می‌کنیم، گمان نماییم که ایشان ارتباطی ندارند؟

وقتی خداوند سبحان همه بندگانش را متذکر می‌گردد که بدانید: «وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِير – و او با شماست هر کجا که باشید و الله به آن چه می کنید بصیر است. (الحدید،4)» و به همگان می‌فرماید: «وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيد - ما از شاه‌رگ [انسان] به او نزديك‌تريم (ق،16)» و نیز به همگان می‌فرماید: «ادعونی استجب لكم – مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم (غافر، 60)»، و می‌فرماید: «وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ - و كسانى كه در راه ما كوشيده‏اند به يقين راه‏هاى خود را بر آنان مى‏نماييم و در حقيقت‏خدا با نيكوكاران است. (العنکبوت، 69)» و نیز وعده می دهد: «وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا - و هر كس از خدا پروا كند [خدا] براى او راه بيرون‏شدنى قرار مى‏دهد. (اطلاق، 2)»، پس چرا باید گمان نماییم که همه ما چنین ارتباطاتی داریم، اما ارتباط ایشان که همه بزرگان به علم، تقوا، ورع، بصیرت و مسئولیت خطیرشان اذعان دارند، منقطع است و یا بعید بدانیم که خدا راه را به او بنماید؟

مگر امام زمان، حضرت مهدی که سلام خدا بر او و خاندانش باد، به همه شیعیان و دوستانش نفرمود:

«إِنَّا غَیْرُ مُهْمِلِینَ لِمُرَاعَاتِکُمْ وَ لَا نَاسِینَ لِذِکْرِکُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَکُمُ الْأَعْدَاءُ فَاتَّقُوا اللَّهَ جَلَّ جَلَالُهُ وَ ظَاهِرُونَا عَلَى انْتِیَاشِکُمْ مِنْ فِتْنَةٍ ...»

ترجمه: ا در رعایت حال شما کوتاهى نمى‏کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده‏ایم، و اگر جز این بود از هر سو گرفتارى به شما رو مى‏آورد و دشمنانتان، شما را از میان مى‏بردند، تقوا پیشه سازید و به ما اعتماد کنید و چاره این فتنه و امتحان را که به شما رو آورده است از ما بخواهید ... .

پس چرا گمان نماییم و اجازه دهیم به ما القا کنند که این رابطه تنگاتنگ بین تک تک ما با امام زمانمان (عج) برقرار است، ولی فقیه، مرجع، مجتهد یا ولایت فقیه منقطع است؟

ب – ارتباط ویژه فقیه با امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف:

البته که یک فقیه، مجتهد، مرجع تقلید و بالتبع «ولی فقیه» که از میان تمامی فقها برای زعامت جامعه و اداره و رهبری حکومت اسلامی منتخب شده است، ارتباط ویژه‌ای نسبت به سایر آحاد مردم، مؤمنین و متقین با امام زمان (عج) دارد. این ارتباط در این حد است که وجود مبارک امام مهدی (ع) درباره‌ی ضرورت و لزوم پیروی از آنان و نیز نحوه‌ی رابطه ویژه خود با آنان می‌فرمایند:

«وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیهِم» (وسائل الشیعه، ج 27)

ترجمه: اما [در] وقایعی که رخ خواهد داد (مسائل مستحدثه)، پس در مورد آنها به راویان احادیث ما (فقها) رجوع کنید که آنان حجت من بر شما و من حجت خداوند بر آنان هستم.

اما چنان چه بیان شد، معنا و مصداق ارتباط این نیست که حتماً رو در رو باشد. مگر این همه ما دعا کردیم، توسل کردیم، گرفتار شده و رجوع کردیم ...، و خدا به واسطه ی حجتش (ع) دعای ما را مستجات نموده، مشکل‌مان را مرتفع نموده و راه کاری جلوی پای گذاشته، با ملاقات رو در رو بوده است؟

ب – پس آیا ضعف های موجود [العیاذ بالله] متوجه امام زمان (عج) است؟

اگر به ساختمان سؤال یا شبهه دقت نمایید، به گونه‌ای طراحی شده که مخاطب ناخودآگاه گمان نماید در این بحث یا باید امام زمان (عج) را محکوم نماید و یا دست کم حجت او بر مردمان، یعنی«ولی فقیه» را(؟!) در صورتی که هر دو گمان خطاست.

مگر ضعف‌ها، نواقص و کاستی‌ها در دوران حکومت شخص پیامبر اعظم (ع) یا امیرالمؤمنین (ع) به آنها بر می‌گشت که اکنون هر چه ضعف و نقص است متوجه ولی فقیه باشد؟

پیامبر اکرم (ص)، ائمه معصومین (ع) و نواب خاص یا عام امام زمان (عج) که فقها باشند و از جمله «ولی فقیه»، راهنما و راهبر هستند و نه مجری. مگر امام معصوم (ع) یا ولی فقیه، وزیر، وکیل، استاندار، شهردار، مدیر کل یا ... می‌باشند که هر ضعفی در امور بود به آنها برگردد؟!

بدیهی است که کار به دست خود مردم و مسئولین منتخب بی واسطه (رئیس جمهور و نمایندگان) یا با واسطه (سایر منتصبین) است.

نه امام زمان (عج) نیروهای اجرائیش را از میان ملائک انتخاب نموده و از آسمان به زمین می‌آورد و نه ولی فقیه. نه امام زمان (عج) مشکلات را با یک نگاه گوشه چشم مرتفع می‌نماید و نه ولی فقیه. نیروهای اجرایی و بازوان رهبر [چه معصوم و چه غیر معصوم] همین مردم هستند. پس اگر مردم و مسئولین، آن طور که باید مؤمن، متعهد، بصیر، پر تلاش و تابع نبودند، مطامع زودگذر شخصی را به اهداف کلی نظام ترجیح دادند، منافع نظام و جامعه را فدای منافع شخصی یا خزبی خود کردند، به تنبلی، خوش‌گذرانی، اسراف، لهو و لعب، رشوه، رانت‌خواری ... و در یک کلمه معاد را فراموش کرده و به «بی‌تقوایی» روی آوردند، نه تنها مشکلی حل نمی‌شود، بلکه چه بسا حضرت علی (ع) نیز خانه نشین گردد و کربلا نیز واقع شود و کفار بر مسلمین مسلط گردند.

اما اگر با امید، نشاط، باور، ایمان، بصیرت و مجاهدت از رهبر معصوم (ع) یا نایب عام ایشان «ولی فقیه» تبعیت کردند، آن وقت هم مشکلات یکی پس از دیگری مرتفع می‌گردد، هم کمال معنوی و رفاه مادی حاصل می‌شود، هم دشمنان هر چقدر که به ظاهر قوی باشند «هیچ غلطی نمی‌توانند بکنند» و هم زمینه برای ظهور حضرتش مساعدتر می‌گردد. چنان چه اگر دقت کنیم اذعان خواهیم داشت که ثبات، دوام و اقتدار روزافزون نظام جمهوری اسلامی ایران نیز حاصل زحمات تابعین بود و نه حاصل کار مرفهین بی درد، یا اصحاب لهو و لعب، یا مسئولین خود بین دنیاگرا، یا نق زن‌های بی‌خاصیت، یا آنهایی که به قول امام زمان، حضرت مهدی (عج)، پر و بال پشه از دینداری آنها محکم‌تر است.

«قَدْ آذانا جُهَلاءُ الشّیعَهِ وَحُمَقاؤُهُمْ، وَمَنْ دینُهُ جِناحُ الْبَعُوضَهِ أَرْجَحُ مِنْهُ» (احتجاج، ج2، ص289)

ترجمه: همانا نادانان و كم خردان (احمق‌های) شیعه و كسانى كه پر و بال پشه از دین دارى آنان برتر و محكم تر است، ما را آزار مى دهند.

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل لولیک الفرج

کلمات کلیدی:  سیاسی