ایکس – شبهه: البته که اوضاع زندگی فردی و اجتماعی مردم باید روز به روز بهتر شود و شرایط رفاه بیش از پیش برای همگان میسر گردد و زمینه‌های شکوفایی استعدادهای مردم در هر سطح و از هر قشری که هستند مساعد گردد و معیشت مردم تأمین باشد، و البته هیچ کدام از این نعمات و کمالات نیز یک دفعه از آسمان نازل نمی‌گردد و مستلزم کار و تلاش فراوان است، اما وقتی می‌گویند: «ما انقلاب کردیم تا ...»، یعنی هدف از انقلاب این بوده است! در حالی که اصلاً چنین نیست و این ظلم به مردمی است که انقلاب کردند و ظلم به ملّتی است که هر لحظه با تحمل مشقّت‌ها این انقلاب را تداوم می‌بخشند.

الف - چه کسی گفته «ما انقلاب کردیم تا اوضاع زندگی خوب و آسان شود؟» آنها که انقلاب کردند چنین گفتند یا اینهایی که پس از گذشت چند نسل هنوز پای انقلاب ایستاده‌اند، چنین ادعایی دارند؟! و چه کسی گفته که رشد اقتصادی نداشته‌ایم؟!

این ادعا و هدف سازی کاذب برای انقلاب اسلامی، از همان ابتدای انقلاب مطرح می‌شد، اما توسط کسانی که اصلاً انقلاب نکردند و موافق این انقلاب نیز نبودند. امروز نیز عده‌ای به این شعار دروغ دامن می‌زنند و سعی در فرافکنی آن دارند، اما توسط کسانی که اصلاً با این انقلاب نبوده و با هیچ طرفدار انقلاب و مسلمان انقلابی نیز موافق نیستند. همان هایی که دل‌هایشان همیشه برای امریکا تپیده است و یا از زندگی جز نان و آب، هدف و درک دیگری ندارند. لذا این شعار یکی از ترفندهای ضدتبلیغی و جنگ روانی دشمنان انقلاب، کشور، نظام و مردم بوده و هست.

شعار مردمی که انقلاب کردند، از اول انقلاب و زمانی که هنوز شاه در ایران حکومت می‌کرد، «الله اکبر» بود و هنوز هم همین است. شعار مردم «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» بود و هنوز هم همین است. خواست خود را شعار دادند و محقق کردند و امروز نیز با هر سختی و مشقّتی که شده، در حفظ، پایداری و پویایی آن تلاش می‌کنند.

دقت شود که «انقلاب اسلامی ایران»، نه انقلاب کارگری بود، نه انقلاب رنسانسی بود، نه یک کودتای نظامی، نه انقلاب برای نان، پول و رفاه. هر چند که بهبود معیشت از ضروریات رشد و بالندگی یک کشور و ملّت است. بلکه همان گونه که از نامش پیداست «انقلاب اسلامی» بود. هیچ کس برای نان و آب و مسکن به خیابان نیامد و هیچ کس در این راه مبارزه نکرد و هیچ کس نیز برای لقمه‌ای چرب تر به شهادت نرسید. اگر چه ثبات و رشد مستلزم قوت و قدرت اقتصادی در کنار سایر قوت‌هاست.

از این رو در همان سال‌های اول انقلاب عده‌ای که هیچ گاه با انقلاب همراهی نکرده بودند، همین شعار را ترویج می‌کردند و مرتب می‌گفتند که ما انقلاب کردیم تا چنین و چنان شود، اما انقلاب برای ما کاری نکرد. سیمان، آهن و میل گرد رایگان یا ارزان نداد و ....! امام نیز در پاسخ‌شان فرمود: «نگویید انقلاب برای ما چه کرده است، بگویید شما برای انقلاب چه کرده‌اید»؟

مردم وقتی انقلاب کردند، می‌دانستند که هدف شدیدترین حملات و تهاجمات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... قرار می‌گیرند و البته طبعاً نتیجه این تهاجمات، تحمیل فشارهای گوناگون در عرصه‌ها و شئون متفاوت زندگی مردم بود و هست.

ب – البته به رغم تمامی مشکلات طبیعی و تحمیلی، مملکت به لحاظ زندگی و رفاه مادی نیز رشد فراتر از تصوری داشته است، به حدّی که چشم دشمنان را کور کرده است؛ و البته یک عده «خودزن» نمی‌خواهند قبول کنند (خوب نکنند). و حال آن که هر کسی به دور از شعار زدگی، غرب زدگی، استعمار زدگی و ...، موقعیت ایران قبل از انقلاب و پس از انقلاب را مطالعه کند، به این رشد و پیشرفت اذعان خواهد کرد، چنان چه حتی دشمنان خارجی به آن اذعان دارند.

این رشد و شکوفایی و موفقیت‌ها در حالی به دست آمده است که لحظه‌ای ما را به خود وانگذاشتند. امام (ره) اول انقلاب می‌فرمود: «اگر با ما کاری نداشتته باشند، ما 20 سال دیگر هواپیما هم می‌سازیم»، اما اکنون به رغم آن که نه تنها 20 سال، بلکه یک لحظه نیز ما را رها نکردند و مرتب با تحمیل جنگ داخلی، جنگ خارجی، ترور، فتنه، تحریم اقتصادی و ...، با ما جنگیدند، ما جنگنده، ماهواره، فضاپیما، ناو، زیردریایی، انواع داروها، نانو، صنایع هسته‌ای و ... نیز می‌سازیم.

بدیهی است که پیشرفت و رفاه، صاعقه نیست که تا کسی گفت «الله اکبر»، یک دفعه از آسمان نازل گردد، بلکه جبران چند قرن خواب غفلت و تنبلی و  200 سال استعمار مستقیم و بالتبع عقب افتادگی،  زمان توأم با تلاش روزافزون می‌خواهد. انقلاب شخص نیست که بخواهد کاری کند، انقلاب همین مردم هستند و:

«وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى * وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى * ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاء الْأَوْفَى» (النّجم، 39 تا 41)

ترجمه: و اينكه براى انسان جز حاصل تلاش او نيست * و [نتيجه] كوشش او به زودى ديده خواهد شد * سپس هر چه تمام‌تر وى را پاداش دهند.

ج – در مورد نابسامانی‌ها و بحران اقتصادی و گرانی نیز باید توجه داشت که هر چند بحران و گرانی موجب فشار و اذیت می‌گردد و هر چند عوامل درونی نیز دارد و حربه‌ای برای جنگ احزاب داخلی نیز شده است و هر جناح برای مطرح کردن خود و عوام فریبی سعی دارد جناح دیگر را عامل و مقصر نشان دهد، اما مگر فقط مخصوص ایران است که سبب آن را انقلاب اسلامی بدانیم؟! در امریکا، اروپای غربی و شرقی، به ویژه کشورهایی چون: ایتالیا، اسپانیا، یونان، انگلیس، فرانسه و آلمان، چند انقلاب اسلامی رخ داده است که به این وضعیت افتاده‌اند؟! چرا نرخ بی‌کاری‌شان به صورت روزافزون بالا می‌رود؟ چرا تورم به صورت تصاعدی شکل می‌گیرد؟ چرا صدها بانک قدرتمند اعلام ورشکستگی کردند؟ چرا عظیم‌ترین کارخانجات یا شرکت‌های بزرگ چند صد میلیاردی و چند ملیّتی گروه گروه کارگران و کارمندان خود را اخراج می‌کنند؟ چرا هر روز به تعداد بی خانمان‌ها در امریکا و اروپا اضافه می‌شود؟ آیا آنان نیز انقلاب کرده‌اند؟ آیا سرعت رشد منفی اقتصاد آنها به مراتب بیشتر از سرعت رشد مثبت اقتصاد ما نیست؟

پس چرا سعی می‌کنند با ضد تبلیغ و جنجال به اذهان عمومی ما القا می‌کنند که ایران تافته جدا بافته‌ای از جهان است، اگر اقتصاد جهانی سقوط کامل نیز کند، نباید هیچ تأثیری در اقتصاد ایران داشته باشد؟ مضافاً بر این که فشارها و تحریم‌ها نیز باید بحران اقتصادی در ایران را مضاعف کند.