x-shobhe: شاخص مهم «نه شرقی، نه غربی» که حضرت امام (ره) با تأسی به قرآن کریم و دین مبین اسلام محمدی (ص) تعیین و بیان فرمودند، متوجه «تعلق و وابستگی» است و نه روابط. هدف جلوگیری و نفی سلطه‌ی بیگانه است و نه گسستن همه‌ی ارتباطات و انزوای سیاسی. لذا اگر به یاد داشته باشید و یا مطالعه نموده باشید، در همان دوران که مبحث ارتباط جمهوری اسلامی ایران با برخی از کشورهای غربی و حتی زمزمه‌ی ارتباط با آمریکا پیش آمده بود، عده‌ای کاسه‌های داغ‌تر از آش، به بهانه‌ی انقلابی بودن [که امروز همه‌ی آنان طرفدار آمریکا و بعضاً وابسته و حتی جاسوس نیز هستند]، سر و صدایی راه انداختند که این خلاف اسلام و نظر امام (ره) است و کار را به جایی رساندند که امام (ره) ورود به صحنه را لازم دیدند و بدین مضمون فرمودند: «ما با هر کشوری به غیر از اسرائیل که وجودش را به رسمیت نمی‌شناسیم و آفریقای جنوبی تا وقتی رژیم نژاد پرستی (آپارتاید) بر آن حاکم است، ارتباط برقرار خواهیم کرد» و حتی آمریکا و شوروی آن موقع و انگلیس را استثناء ننمودند.

البته شکی نیست که این ارتباط، همان طور که ایشان فرمودند، مقام معظم ولی فقیه مکرر تأکید کرده‌اند و مسئولین ذیربط ما نیز بر آن اذعان دارند، نباید به شکل یا زمینه‌ساز تعلق، وابستگی، استعمار و استثمار مستقیم یا غیر مستقیم گردد. بلکه باید ارتباط متقابل با حفظ احترام و رعایت استقلال، عزت و شأنیت باشد.

لذا، قرار نیست که با سوء تفسیر از شعار اصیل «نه شرقی، نه غربی»، ایران دیواری به دور خود بکشد و خود را خفه کند! این همان خواست دشمن و منطبق با سیاست‌های آمریکا و انگلیس است.

اما در روابط بین‌الدول و یا به تعبیر امروز بین‌الملل (روابط خارجی) نیز باید دقت نمود که هر دولتی مترصد منافع خود است و هیچ دولتی دلش برای دولت دیگری نسوخته است و هر دولتی بر اساس منافع‌اش عمل می‌نماید. اگر ما نیز از فلسطین، لبنان و همه‌ی مظلومان و مستضعفین عالم دفاع می‌کنیم، چون منافع ما در گروی اندیشه و اهداف اسلامی ماست «سیاست ما عین دیانت ماست» و آزادی سرزمین‌های اسلامی و رهایی مسلمین و مستضعفین جهان از یوق بردگی آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه و ...، منافع ما را که نهایت آن زمینه‌سازی برای حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) می‌باشد، محقق می‌نماید.

البته در روابط بین دول، دولت‌ها چرخش‌ها، خلف وعده‌ها، عدم پرداخت بدیهی‌ها یا سیاسی‌کاری‌های متفاوت و گاه متضادی دارند که الزاماً هر یک از آنها دلیلی برای قطع روابط نیست، بلکه باید با صلابت، قدرت و زیرکی سیاسی ایستادگی و احقاق حق نمود و آنها را در مقابل مواضع نادرست، مجبور به اتخاذ مواضع درست نمود. و کشور ما همین رفتار را با سایر دول و حتی آمریکا هم دارد.

اما در خصوص جو حاکم مبنی بر روابط ما با چین یا روسیه، که ساخته‌ی آمریکا و نشر یافته توسط وابستگان داخلی او و ستون پنجم می‌باشد، باید دقت نمود ترفندی است که بیشتر از دور دوم انتخابات دامن زده شد.

آمریکا و عمال سیاسی داخلی‌اش، بسیار مایلند که اولاً تقسیم و مقابله‌ی قدرت در جهان متوجه به دو جبهه‌ی «اسلام» و «آمریکا» نباشد. چرا که این جو و واقعیت به خودی خود به ضرر آمریکا و به نفع جهان اسلام است. لذا بسیار سعی دارند که القا کنند اگر در ایران عده‌ای طرفدار آمریکا هستند، عده‌ای دیگر نیز طرفدار روسیه هستند! و مخالفت‌ها با آمریکا کار روسیه است و نه ضدیت با اهداف اسلام. تا جهان اسلام نیز خود را مقابل آمریکا نبیند.

اگر دقت کرده باشید، در روز جهانی قدس که سی سال است برگزار می‌شود، هنگامی که مردم شعار می‌دادند: «مرگ بر آمریکا – مرگ بر اسرائیل – مرگ بر اسرائیل»، گروه سازماندهی شده‌ای، بر اساس دیکته‌های شب‌های قبل در شبکه‌هایی چون بی‌بی‌سی – رآو و ...، شعار مرگ بر شوروی یا نه فلسطین و نه لبنان می‌دادند!

دوماً آمریکا می‌خواهد برای دشمنی مردم مسلمان ایران با خودش، آلترناتیو دیگری ایجاد نماید تا از این دشمنی کاسته شود. لذا سعی دارد تا رابطه با روسیه را به عنوان «وابستگی» به روسیه القا کند، تا مردم هم با روابط سیاسی، اقتصادی، تجاری و ... دولت خود مخالفت کنند، هم دشمنی هم مرز داشته باشند، هم از شدت دشمنی‌شان با آمریکا کاهش یابد ... و در نهایت آمریکا بهره‌های سیاسی خود از این «جنگ نرم» را ببرد.

سوماً آمریکا می‌خواهد با اتهام وابستگی دولت احمدی‌نژاد به روسیه یا چین (؟!)، خودفروشی‌های برخی از چهره‌های سیاسی که امروزه منفور افکار عمومی مردم ایران هستند را توجیه نماید.

سود و زیان ما در ارتباط با کشورهای دیگر، اعم از سعودی، آمریکا، انگلیس، آلمان، روسیه، چین و ... همین است که می‌بینیم. هیچ کشوری رابطه‌ی برادری یا پسر خالگی با ما ندارد. همگی به دنبال منافع خود هستند و ما نیز باید به دنبال منافع خود باشیم و مراقب باشیم که دیگران برای ما دوست و دشمن ساختگی معرفی نکنند و ما را به دام نقشه‌های سیاسی خود گرفتار ننمایند.

می‌گویند: روابط ما با روسیه چه فایده‌ای داشته است؟ سؤال می‌کنیم که با آلمان یا فرانسه چه فایده‌ای داشته است؟ بدیهی است که اگر مسئولین سیاسی ما زبون، بی‌عقل، ترسو و وابسته نباشند، حتی از ارتباط با آمریکا (نه وابستگی) نیز هراسی ندارند و می‌توانند همه‌ی چرخش‌ها را تحت کنترل داشته باشند و با عمل‌ها و عکس‌العمل‌های به جا و درست، اهداف و منافع کشور را محقق نمایند.

در خاتمه اضافه می‌شود که با اذعان همه‌ی دول خارجی و از جمله آمریکا، گستردگی ارتباطات بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران در چند ساله‌ی اخیر، ترس و نگرانی و دغدغه‌ی شدیدی برای آمریکا و انگلیس ایجاد کرده است و به همین دلیل مرتب سم‌پاشی و شبهه‌پراکنی می‌کنند و متأسفیم که بسیاری از مدعیان سیاسی و حتی مدعیان خط امامی در داخل نیز با آنان هم هدف، هم صدا و هم نوا می‌شوند و حال آن که عملکرد زبونانه‌ی آنان در دوره‌ی صدارتشان نه تنها فراموش نشده است، بلکه هنوز عواقب سوء خودش را بر نظام و ملت تحمیل می‌کند.

گاه کشوری بر تعهد خود عمل نمی‌نماید که آن راه‌کارهای اقتصادی و سیاسی خودش را دارد، اما گاه معاهده‌ی ننگینی منعقد می‌گردد – فعالیت‌های هسته‌ای به تعویق می‌افتد – ارائه‌ی همه‌ی اسامی دانشمندان تعهد می‌شود – سر کشی به هر کجا [حتی خانه‌ی رهبر] که آمریکا شک کند که مبادا در آنجا چیزی باشد تعهد می‌شود – با بنیاد سوروس رابطه‌ی جاسوسی برقرار می‌شود – از داخل شورای امنیت ملی به انگلیس و 5+1 خط داده می‌شود که چگونه فشار را زیاد کنند ... و در نهایت برای براندازی همگاهنگی و هماهنگی و در واقع جیره‌خواری می‌شود! عاملین این جنایت‌ها به هنگام صدارت و توطئه بر علیه استقرار نظام و استقلال کشور، به یاد امام (ره) و شعار او نبودند، اما اکنون فریاد «وا اماما» سر می‌دهند!

این است آن چه امام (ره) فرمود: نه شرقی، نه غربی. نه این که فلان کشور هنوز فلان قرارداد خود را عمل نکرده است، پس چرا با آن قطع ارتباط نمی‌کنیم(؟!)

به راستی چرا این سیاسیون یا بهتر بگوییم «رمال‌های سیاسی»، وقتی اوبامای آمریکایی، نتانیاهوی اسرائیلی، سارکوزی فرانسوی، رجوی منافق و سایر جنایتکاران و مفسدان داخلی و خارجی از آنان و اهداف و اعمال جنایت‌آمیزشان دفاع می‌کنند، سخنی از امام (ره) و شعار «نه شرقی، نه غربی» به میان نیاورده و نمی‌آورند؟!

چرا به رغم تأکیدات مکرر مقام معظم ولی فقیه، حتی حاضر نیستند که مرز خود را با آنها معین و جداسازی کنند؟!

کلمات کلیدی:  سیاسی