x-shobhe: اگر چه ظاهر سؤال بسیار ساده مطرح شده است، اما به مسئله‌ی بسیار مهمی اشاره دارد و موضوع باید از زوایای متفاوت مورد بحث قرار گیرد. لذا لازم است در نکات ذیل کاملاً تأمل و تدبر گردد:

الف – به گویندگان بفرمایید: شما باید ابتدا به فکر و قلب خود مراجعه نمایید تا ابتدا برای خودتان مشخص گردد که مشکل اصلی شما چیست؟ این است که چرا جمهوری اسلامی ایران به فلسطین و لبنان کمک می‌کند؟ یا این که چرا به سایر مسلمانان کمک نمی‌کند؟ چرا که ریشه‌ی پیدایش این دو سؤال، جو تبلیغاتی راجع به آنها و بالتبع پاسخ‌شان متفاوت است.

آمریکا بسیار سعی کرد تا با توسل به انحای روش‌ها و ابزار تبلیغاتی دو مقوله‌ای که به نفع سیاست‌هایش بود را به اذهان عمومی ایرانیان القا کند و چون موفق نشد، سعی کرد دست کم شعار مبنی بر این دو مقوله را در گفتارها شایع نماید و متأسفانه برخی از جریان‌های معاد، لجوج و وابسته‌ی داخل نیز به او سرویس دادند. مقوله‌ی اول: ایجاد عناد و اختلاف بین مردم مسلمان ایران و مردم مظلوم فلسطین و لبنان بود، چنان یک گروه 2 تا 3 هزار نفری را سازماندهی کرد تا در روز قدس و در میان خیل چند میلیونی مردم، شعار «نه غزه، نه لبنان» سردهند. و مقوله‌ی دوم: ساختن یک آلترناتیو مقابل دشمنی ایرانیان با آمریکا، انگلیس و اسرائیل بود و به همین دلیل بسیار سعی دارد که القا کند: اگر وابستگی عده‌ای از سیاستمداران شما به آمریکا افشا شده است، باید بدانید که عده‌ای دیگر نیز طرفدار و وابسته به روسیه هستند و طرفدار اسلام وجود ندارد! آهنگ و قصد سؤال فوق نیز منطبق بر همین سیاست است و کاری با پاسخ ندارند.

ب – حمایت دولت‌ها و ملت‌ها از دیگران انواع متفاوت دارد که عمده‌ی آنها عبارتند از: حمایت سیاسی – حمایت اقتصادی و حمایت نظامی. به طور معمول حمایت‌های جمهوری اسلامی ایران، حمایت سیاسی است و البته گاهی نیز به تناسب شرایط و امکانات، حمایت اقتصادی نیز می‌نماید. اما باید دقت نمود که هرگونه حمایتی باید منطبق با سیاست‌های داخلی و خارجی نیز باشد و نمی‌تواند صرفاً و نشأت گرفته از احساسات باشد.

ج – حال از آن گویندگان بپرسید: شما نسبت به کدام کمک ایران به مسلمانان فلسطین یا عدم کمک ایران به سایر مسلمانان علم و اطلاع دارید که با قاطعیت حکم می‌کنید، ایران به آنها کمک می‌کند و به دیگران نمی‌کند؟ حال اگر به نکات ذیل نیز دقت نمایید، بی‌اطلاعی یا خود را به نادانی زدن که مبین قصد و غرض سوء‌ آنان است، بیشتر روشن می‌شود:

ج/1: مگر پس از پیروزی انقلاب اسلامی، کشور عراق میلیون‌ها مسلمان شیعه را از کشورش اخراج ننمود و ایران به رغم مشکلات عدیده‌ی خود آنها را پناه نداد و مگر سایر کشورها و سازمان ملل از هر گونه کمکی (طبق قوانین) خودداری ننمود؟

ج/2: مگر در همان دهه‌ی اول انقلاب به دنبال حملات شوروی و سپس آمریکا به افغانستان، چهار میلیون افغانی به صورت قانونی و غیر و قانونی به ایران مهاجرت نکردند و تحت پوشش حمایتی قرار نگرفتند؟!

ج/3: مگر به رغم آن که کویت بسیار صدام را مورد حمایت قرار داد، به دنبال حمله‌ی نظامی عراق به کویت، مسلمانان کویت به ایران مهاجرت نکردند و تحت پوشش و حمایت قرار نگرفتند؟

ج/4: مگر به دنبال حمله‌ی نظامی آمریکا به عراق، تعدادی بسیاری از عراقی‌ها به ایران مهاجرت نکردند و مگر گروه‌های امداد و پزشکی ایران راهی عراق نگردید؟

ج/5: در آن هنگام که یوگسلاوی تفکیک شد و با چراغ سبز آمریکا، نسل کشی مسلمانان بوسنی هرزگوین به دست صرب‌ها آغاز شد و آن جنایات و تجاوزاتی که در طول تاریخ بشر کم‌سابقه است اتفاق افتاد، چه کشور، دولت یا سازمانی به غیر از دولت و نهادها و مردم جمهوری اسلامی ایران از مسلمانان بوسنی حمایت کردند؟

ج/6:  به هنگام جنگ میان آذربایجان و ارمنستان، کدام کشور یا دولتی به کمک مسلمانان آذربایجان شتافت و با مناطق وسیعی برای جنگ‌زدگان، مجروحین و ... ایجاد نمود؟

ج/7: کدام کشوری به اندازه‌ی جمهوری اسلامی ایران، کمک‌های مواد غذایی، پزشکی و ... را به قحطی‌زدگان سودان ارسال نموده است؟

ج/8: مگر جمهوری اسلامی ایران کمک‌های خود را برای زلزله زدگان هائیتی و مصیبت‌دیدگان سونامی را – اگر چه مسلمان نیستند – گسیل ننمود؟ و همین‌طور در بسیاری از کشورهای فقیر غیر مسلمان مراکز امداد رسانی، بیمارستان صحرایی و ... ایجاد ننمود؟!

البته اگر همین فهرست‌ها را برای مخالفان بشمارید، خواهند گفت: اصلاً چرا به دیگران کمک می‌کند، مگر خودش احتیاج ندارد؟!

د: دقت داشته باشید که گاهی دشمن سعی می‌کند از همین روحیه و سیاست ارزشمند نظام اسلامی «کمک به مستضعفین و مظلومان» که از سوی دیگر مبین قدرت بین‌المللی اوست سوء استفاده نماید و با ترفندهای عجیب و قریب وارد شده و کشور را دچار بحران نماید! به عنوان مثال:

اگر به خاطر داشته باشید و یا مطالعه نمایید متوجه خواهید شد که در دوران حمله‌ی نظامی آمریکا به عراق، جو بسیار عجیبی ایجاد نمودند که اگر ایران مسلمان و دشمن آمریکاست، اکنون باید به کمک صدام بشتابد و با آمریکا بجنگد! البته این ترفند به خاطر آن بود که ایران جنگ نظامی با آمریکا را خود آغاز نماید و با توجه به شرایط سیاسی آن موقع و طرفداری همه‌ی افکار عمومی از حمله‌ی نظامی آمریکا به عراق به بهانه یافتن سلاح‌های کشتار جمعی، فرصتی ایجاد شود تا آمریکا هم زمان ایران را نیز به اشغال نظامی خود درآورد!

و یا وقتی آمریکا گروه نظامی «القاعده» به رهبری سرمایه‌دار معترض سعودی «بن لادن»‌ از سودان به چچن اعزام داشت تا به بهانه‌ی تجزیه‌طلبی و استقلال مسلمانان چچن، جنگی با روسیه به راه اندازند، جو عجیبی به راه افتاد که ایران باید نیروی نظامی به چچن اعزام کند! تا همین امر سبب گردد که روسیه از تمامی مرزهای گسترده‌ی شمالی خود به ایران حمله نظامی کند. تا آمریکا و انگلیس نیز موفق شوند ضمن تلاش برای براندازی نظام، تمامی مناطق نفت‌خیز جنوبی را به اشغال نظامی درآورند.

در خاتمه به نکته‌ای اساسی‌تر اشاره می‌گردد: مسئله‌ی فلسطین و اشغال سرزمین‌های اسرائیلی توسط رژیم غاصب، با شرایط مسلمین در تمامی دنیا متفاوت است. اسرائیل پایگاه نظامی آمریکا (صهیونیسم بین‌الملل) در منطقه می‌باشد که شعار به اصطلاح در پی تحقق شعار «از نیل تا فرات» است. قصد نهایی آمریکا از وجود و تقویت اسرائیل، ایجاد خاورمیانه‌ی جدید [که ایران هم جزء آن است] به محوریت و سرپرستی اسرائیل است. و به اذعان خودشان، بزرگ‌ترین و قوی‌ترین دشمن و دغدغه‌ی اسرائیل، نه تنها در منطقه، بلکه در تمامی جهان، جمهوری اسلامی ایران به رهبری ولایت و حمایت مردم است. حال به غیر وظیفه‌ی دینی، اگر فقط به صرف نگاه سیاسی و ضرورت دفاع از کشور توجه کنیم، آیا باید ایران نهایت سعی خود را در مهار رژیم اشغالگر بنماید یا خیر؟ این همان موضعی است که آمریکا، انگلیس و صهیونیسم بین‌الملل با آن مخالفند و وابستگان داخلی آنها نیز در با دامن زدن به «جنگ روانی یا همان جنگ نرم» مترصد تضعیف آن هستند.

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی