x-shobhe: نظر قطعی این است که اولاً اطلاعات رسیده به شما نسبت به توانمندی‌های کشور (به ویژه در صنعت نفت) بسیار ضعیف و حتی غلط است و ثانیاً آن چه از ناتوانی مهندسین و کارگران ایرانی (به ویژه در صنعت نفت) فرمودید نیز به هیچ وجه صحیح و منطبق با واقعیات ثبت شده نیست و ثانیاً «چرا ما باید خود را این قدر ذلیل ببینیم»؟‌!

متأسفانه کشور عزیز ما بیش از دو قرن تحت یوق مستقیم استعمار قرار داشت. مدتی روسیه – مدتی انگلیس و سپس آمریکا و باید اذعان نمود که در این مدت نه تنها استقلال، اراضی و سرمایه‌های این کشور را به یغما بردند، بلکه سعی نمودند تا هویت «ایرانی» را نیز لگد مال کنند. تا آن جا که حتی سگ یک گروهبان آمریکایی، نسبت به همه‌ی دانشمندان، علما،‌ مسئولین کشوری و لشکری و ... ایرانی شرف داشته باشد! (کاپیتولاسیون).

برای تحقق عمیق‌تر و روزافزون اهداف استعماری، سعی کردند تا به صورت مستقیم و غیر مستقیم و با توسل به هر حیله و ابزاری به فکر و ذهن تک تک آحاد این مملکت القا کنند که: شما هیچ نمی‌دانید و هیچ نمی‌توانید و اگر ما نباشیم، شما یا از فرط گرسنگی می‌میرید و یا هم دیگر را قطعه قطعه کرده و می‌خورید... .

باید اذعان نمود که متأسفانه اذهان عمومی بسیاری از مردم نیز این خواری و ذلت را پذیرفته بود. تا آن جا که حتی برخی از سیاستمداران انقلابی ما، به رغم سرنگونی رژیم پهلوی، استقلال کشور و گرفتن قدرت در دست، گمان می‌کردند که هم چنان باید ذلیل و نوکر بمانند. همان‌هایی که حضرت امام (ره) راجع به طرز فکر آنان فرمودند: «...می گفتند: نمی شود بدون آمریکا نفس کشید. ولی ماچند سال است که بدون آمریکا نفس می کشیم...».

در هر حال شرایط تغییر یافت. آن قدر امام (ره) به مردم و به ویژه جوانان که سابقه‌ی ذلت و بردگی را در گذشته‌ی خود نداشتند، فرمودند: اگر باور کنید که می‌توانید، می‌توانید - شما خودتان جوان‌هایی هستید که می‌توانید همه کارها را انجام بدهید .مخترعین ما می‌توانند در سطح بالا اختراع بکنند ، مبتکرین ما می‌توانند در سطح بالا ابتکار بکنند ، به شرط ای نکه اعتماد به نفس خودشان داشته باشند .(1/8/1362) ...، که این باور ایجاد شد.

امروز کشور در بسیاری از رشته‌ها و صنایع جزء هشت یا ده کشور اول دنیاست. به صنعت هواپیماسازی، انرژی هسته‌ای، بیوتکنولوژی، صنایع پزشکی، صنایع نظامی، صنایع هوا فضا و ... دست یافته است و مهارت‌های خود را به گونه‌ای به عرصه‌ی نمایش می‌گذارد که دشمنان مجبور به اقرار و اعتراف می‌گردند.

در میان تمامی مهارت‌ها، مهارت‌های تخصصی ایران در صنعت نفت نیز زبانزد است. حفر هزار حلقه چاه نفت که فقط سه حلقه از آنان دچار انفجار یا حریق شود، در دنیا بی‌سابقه است. مهار آتش‌سوزی چاه‌ها در اعماق دریا و یا خشکی، آن هم در شرایط جنگی، (مانند چاه اهواز که در سال 1372 توسط منافقین به آتش کشیده شد و یا مهار چاه 24 نفت شهر در همین هفته‌های گذشته» برای همه‌ی دانشمندان این صنعت حیرت برانگیز بود و ... . حال چه اصراری داریم که این قدر خود کم بین باشیم که بگوییم ما نفت روی زمین خود را نمی‌توانیم خاموش کنیم؟! حتی اگر نتوانیم، نباید اجازه دهیم که چنین حقارتی را به ما تحمیل کنند. چه رسد به این که می‌توانیم و شاهدید که در هیچ کجای دنیا این پیشنهاد ایران مورد تمسخر واقع نگردید، مگر چند سایت حقیر داخلی که هنوز عادت به بزرگی «ارباب» و کوچکی خود را از سر نیانداخته‌اند.

امروز این ما هستیم که ادعاهای آمریکا و غرب را به خاطر ناتوانی‌هایش مسخره و استهزاء می‌کنیم. وقتی شعار از دمکراسی می‌دهند، می‌گوییم شما که جز جنگ‌افروزی کاری بلد نیستید – وقتی شعار از اداره‌ی اقتصاد جهانی می‌دهند، می‌گوییم شما یک بحران اقتصادی در کشور خود را نمی‌توانید مهار کنید – وقتی شعار از قانونمندی می‌دهند، می‌گوییم: شما به لحاظ آمار قتل و جنایت و تجاوز و ناامنی فردی و اجتماعی، سرآمد همه‌ی کشورهای جهان و حتی عقب‌افتاده‌ترین کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین هستید .... . اما آنان خجالت نمی‌کشند و باز هم مدعی‌اند! ولی ما باید از ادعای آن چه در توان داریم نیز خجالت‌زده باشیم؟!

لابد می‌دانید، آمریکایی که مدعی حرف آخر در صنعت و به ویژه صنعت نفت است، به ناتوانی خود اقرار نمود و توسط رئیس‌جمهورش اوباما، از کشورهای جهان استمداد طلبید! یعنی اقرار دارد که کشورهایی هستند که از مهارت‌های بیشتری برخوردار هستند.

کلمات کلیدی:  سیاسی