«ایکس – شبهه»: به نظر می‌رسد که جناب دستغیب، به ویژه پس از فتنه‌ی گذشته، اصلاً در فضای ایران زندگی نمی‌کنند و در گوشه‌ی انزوای سیاسی، هنوز در اوهام خویش مشغولند و با تخیلات خود شادند!

الف - او در این نامه‌ی به اصطلاح سرگشاده‌ی خود، که البته مخاطبش مجلس خبرگان نبود، بلکه رسانه‌های غربی و رسانه‌های وابسته بود، نوشته است:

«بیش از یک سال از واقعه‌ی ۲۲ / ۳ / ۸۸ می‌گذرد و هم چنان عدّه‌ی زیادی از مردم به دنبال مطالباتشان می‌باشند. آیا ما خبرگان رهبری به وظیفه‌ی دینی، شرعی و عرفی خود که همان اجرای دقیق قانون اساسی، یعنی حرکت سه قوّه و تذکّر به خلاف قانون است عمل کرده‌ایم؟»

بدیهی است که منظور ایشان از «مردم» واقعاً مردم مسلمان و سایر هم وطنان ایرانی نمی‌باشد، چرا که به یقین از موضع آنها که نه تنها در 9 دی، بلکه در دوره‌های متفاوت به صورت تجمعات چند ده میلیونی به نمایش گذاشته شد اطلاع دارند، بلکه ایشان جزء همان گروهی که همیشه خودشان را ـ اگر چه فقط یک یا چند نفر باشند – مردم می‌دانند و مردم می‌خوانند قرار دارند.

ب - اگر منظور ایشان همان گروه اول، یعنی «مردم» باشد، باید به ایشان حق داد. جداً مردم بیش از یک سال است که به دنبال مطالبات خود هستند. مردم می‌گویند: چرا یک نفر که سابقه‌ی معلومی داشت، باید بتواند کاندیدای ریاست جمهوری شود؟ چرا یک نفر که قانون اساسی و اصول اساسی آن را قبول ندارد، باید امضاء کند که متلزم به مفاد آن است و مردم را فریب دهد، اما محاکمه نشود؟ چرا به عده‌ای اجازه داده می‌شود که به آرای چند ده میلیونی مردم اهانت کنند و بزرگ‌ترین پیروزی انتخاباتی جمهوری اسلامی ایران را در اذهان عمومی جهانیان خدشه‌دار کنند و این شیرینی بزرگ را به کام ملت تلخ کند و زمینه‌ را برای امید دشمنان به دخالت در امور داخلی فراهم کنند ...، ولی محاکمه و مجازات نشوند؟!

مردم سؤال می‌کنند: چرا وقتی یک نفر آدم لجوج و عنود، منافع ملی کشور ما را در منطقه و جهان به مخاطره می‌اندازد، دستگیر و محاکمه نمی‌شود؟ چرا وقتی گروهی جریان کودتای مخملی را سازماندهی کرده و برای اجرای آن عملیات می‌کنند، اعدام نمی‌شوند؟! مردم می‌پرسند: چه فرقی بین حرکت «سبز»ها در بعد از ظهر عاشورا و به آتش کشیدن آیات قرآن یا پرچم‌های عزاداری ابا عبدالله الحسین (ع)، با قرآن سوزی آمریکا به دعوت کشیش صهیونیست (تری جونز) وجود دارد و مردم ما همان‌طور که در اعتراض به قرآن‌سوزی، راهپیمایی کردند، در 9 دی نیز مواضع خود را نشان دادند. پس چرا قوای سه گانه حرکتی نمی‌کنند و آنها را دستگیر و محاکمه نمی‌نمایند؟!

مردم می‌پرسند: آیا هم نوایی و هم سویی با اوباما، نتانیاهو، سارکوزی، مرکل، کوردن ... و سایر صهیونیست‌ها بر علیه نظام و منافع جمهوری اسلامی ایران جرم است یا نه؟ پس چرا دستگیری و محاکمه‌ای صورت نمی‌پذیرد؟!

مردم سؤال می‌کنند: آیا زمینه‌سازی برای حضور منافقین، طراحی و اجرای قتل‌های زنجیره‌ای دیگر به نام نظام اسلامی، فریب و کشتن افرادی چون ندا آقا سلطان و تهیه خوراک برای رسانه‌های بیگانه جرم است یا خیر؟ مردم می‌پرسند: به راستی تکلیف کشته شدن حدود 36 نفر از مردم و نیروی انتظامی و بسیجی‌ها چیست؟! چرا مقصرین با وقاحت تمام مانند اسرائیلی‌ها که هزاران نفر را می‌کشند و بدان افتخار و اقرار هم می‌کنند، اما برای یک کشته‌ی خود جیغ و داد شیطانی به راه می‌اندازند، نه تنها دستگیر و محاکمه نمی‌شوند، بلکه با وقاحت تمام مکرر آزادی دستگیر شدگان را مطالبه می‌کنند؟! به راستی آتش زدن اتوبوس‌ها، بانک‌ها، گیشه‌های تلفن، پایگاه‌های بسیج ... و تخریب اموال عمومی جرم است یا نه؟

مردم سؤال می‌کنند: چرا نه تنها مجرمین دستگیر نمی‌شوند، بلکه یکی پس از دیگری به انگلیس و آمریکا و آلمان فرار می‌کنند و پس از اخذ پناهندگی بر علیه نظام جمهوری اسلامی ایران مصاحبه می‌کنند و پیگیری قضایی نمی‌شوند؟!

راستی ملاقات با رئیس بنیاد سوروس (طراح و مجری کودتاهای رنگین در آسیای میانه و ...) و هماهنگی برای براندازی جرم است یا خیر؟ به راستی تکلیف شخصی به نام موسویان که در شورای امنیت به انگلیس خدمت می‌کرد چه شد؟ آیا این از موارد جاسوسی هست یا نه؟ نقش سفارت انگلیس در هدایت فتنه و مرتبطین با آن سفارت چه بود؟ چرا دیگر پیگیری نشد، مگر اینها از مصادیق جاسوسی نیستند؟! چرا اعضای گروه جی‌7 دستگیر و محاکمه نمی‌شوند... و صدها سؤال و مطالبه‌ی دیگر، که مردم با جدیت تمام پیگیری می‌کنند و هیچ وقت فراموش نخواهند کرد.

مردم می‌گویند: چرا امثال دستغیب باید آزاد بچرخند و هر چه دلشان خواست بگویند و اذهان عمومی مردم را مشوش و مکدر کنند، و تازه مدعی شوند که آزادی نیست؟!

مردم می‌گویند: چرا قوای سه گانه و رسانه‌ها اجازه می‌دهند که فتنه‌گران پشت نقاب اپوزسیون سیاسی پنهان شوند؟! اینها سیاسی نیستند، بلکه مجرم و جنایتکار هستند و باید بابت جرم‌هایشان محاکمه و مجازات شوند. آیا جرم‌ها  و جنایت‌هایی که با دخالت مستقیم و یا با سازماندهی و زمینه‌سازی امثال موسوی، کروبی، خاتمی، خوئینی‌ها، نبوی و ... (چه در دوران فتنه و چه قبل و بعد از آن) صورت گرفته است، توسط افراد دیگری هم صورت می‌گرفت، آزاد بودند؟!

آقای دستغیب، لطفاً گاهی از خانه‌ی ذهن و اوهام بیرون بیایید و در جمع مردم حاضر شوید تا بدانید که مطالبات مردم چیست؟ البته این مردم، بر عکس آن چه شما انتظار دارید، بسیار قانونمند و ملتزم به «ولایت فقیه» هستند. و به همین علت از خود سعه‌ی صدر نشان می‌دهند، وگرنه هم چون موارد دیگر خودشان می‌دانند که چه باید بکنند.

ج – دستغیب در این نامه‌ی گشاده‌ی خود نوشته است: «آیا بعد از یک سال توانسته‌ایم در نظام یک آرامش نسبی خالی از رعب و وحشت ایجاد کنیم؟»

البته ایشان با توجه به خود و هم پالکی‌ها باید انصاف دهند که الحمدلله این نظام به پشتوانه‌ی رهبری و مردم آن قدر قوی و با صلابت است که کسی در آن رعب و وحشت ندارد. هر کسی هر غلطی می خواهد می‌کند و هر حرفی بخواهد می‌زند و خبری هم نمی‌شود! از جمله خود ایشان و بزرگوارانشان.

به ایشان باید پاسخ داد: به کوری چشم دشمنان آن جو رعب و وحشتی که شما می‌خواستید ایجاد کنید، هیچ وقت ایجاد نشد و اغتشاشات عده‌ای مزدور در ایجاد رعب و وحشت نیز به جایی نرسید و الحمد لله آرامش این مردم را که ناشی از ایمان آنهاست (الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ -الرعد -28) حتی جنگ نیز به هم نریخت، چه رسد به شما و اداها و دست و پا زدن‌های بی‌ثمرتان برای براندازی! لذا این مردم همیشه در آرامش بوده و هستند و این شمایید که هیچ‌گاه آرامش نداشتید و اگر توبه نکنید و ادامه دهید، تا ابد نیز آرامشی نخواهید دید.

«وَ إِذا قيلَ لَهُمْ تَعالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ وَ رَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَ هُمْ مُسْتَكْبِرُونَ» (الحج - 5)

ترجمه: و هر گاه به آنها گويند بياييد تا رسول خدا براى شما از حق آمرزش طلبد سر بپيچند و بنگرى كه با تكبر و نخوت روى مى‏گردانند.

آقای دستغیب، آنان که با مزدوران و اراذل و لشوش قرارداد شورش می‌بستند (میدان انقلاب شبی یک میلیون، میدان آزادی شبی هشت‌صدهزار، میدان هروی شبی ششصد هزار تومان و ...)، همه به انگلیس فرار کردند و اراذل نیز مانند گذشته دستگیر شده و اقرار کردند، لذا نظم و آرامش برقرار شد. البته نه در قلب و نفس شما که هم چنان مضطرب و مشوش است.

د – ایشان نوشته‌اند: «چرا به این بزرگواران، آقایان مهندس میرحسین موسوی و جناب حجّت الاسلام و المسلمین کروبی و یاران آنها این همه تهمت زده می‌شود، در حالی که هیچ دادگاهی آن را به اثبات نرسانده و هنوز هم به دنبال تهمت زدن به این و آن هستند، در صورتی که می‌دانند که اینها به هیچ وجه راه‌گشا جهت حفظ نظام نیست.»

به ایشان باید گفت: اگر از هاله‌ی اوهام بیرون بیایید، می‌فهمید که دیگر آنان به خودشان نیز «بزرگواران» نمی‌گویند، چرا که چنان چه امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند: فتنه‌گران به جان هم می‌افتند و آخرین‌شان، اولین آنها را دشنام می‌دهد و اولین‌شان، آخرین را دشنام می‌دهد. پس شما نیز بی‌خود خودتان را خرج بزرگواری آنها نکنید و اسم شریف ، شهید آیت الله دستغیب که همیشه به دنبال مکتب سیدالشهداء حسین بن علی (ع) بود را با پیروی از مکتب بزرگورانی چون موسوی و کروبی، خراب نکنید. که البته این سعی شماست، ولی موفق نمی‌شوید و نام ایشان در میان ملت مسلمان و انقلابی ایران همیشه پرآوازه و عزیز باقی خواهد ماند.

آقای دستغیب، شما که به اصطلاح اهل علم هستید، لابد کم و بیش یک چیزهایی خوانده‌اید و می‌دانید که «اقرار العقلاء صادق»، یعنی اگر عاقلی نسبت به خودش اقراری کرد، حرفش صادق و مورد قبول است. لذا یا باید آن بزرگوران خود را عاقل ندانید و یا اقرارشان به تلاش برای فتنه و براندازی را صادق بدانید.

کدام تهمت و کدام اثبات؟! اگر آن قدر بی‌بصیرت شده‌اید که عملکرد و جرم‌های بزرگورانتان را که مقابل چشم همگان صورت گرفت و برای همه محرض گردیده است را ندیده‌اید، دست کم اطلاعیه‌هایشان را خودتان بخوانید یا به حرف‌هایشان گوش دهید یا بخواهید شما را هم گاهی در محافلشان راه دهند، تا اقراراتشان را مستقیم دریافت کنید.

د – در خاتمه کوردلی، بی‌خبری، بغض و دشمنی ایشان در جمله‌ی ذیل بیش از پیش به همگان ثابت می‌شود:

«کسی به مسجد تعرض نمی‌کند جز همین نظامی‌ها و الا مردم عادی که نمی‌آیند به مسجد تعرض کنند. این نیروهای به اصطلاح لباس‌شخصی یا بسیجی، این‌ها هستند که به مسجد تعرض می‌کنند.»

جداً باید به ایشان حق داد. مردم عادی که به مسجد حمله نمی‌کنند. مگر عده‌ای کافر، منافق، گروهکی، ستون پنجمی، مزدور، جنایتکار، خائن و تروریست. و کسی هم جرم آنها را تطهیر نمی‌کند و گناه را به گردن دیگران نمی‌اندازد، به جز هم پالکی‌ها و هم سلک‌های آنان.

اکنون جای دارد که در پاسخ مثبت به اعتراض ایشان، شکایتی از سوی نظامیان، بسیج و مسلمانان به دادگاه ویژه‌ی روحانیت تسلیم شود و از ایشان دلایل و مستندات دال بر دخالت نظامیان و بسیجیان در حمله به مساجد و به آتش کشیدن آنها خواسته شود و اگر دلیلی یا سندی نداشت، محکوم و مجازات شود؟‌ این است مطالبه‌ی مردم.

بغض و عناد ایشان با اصل نظام و نهادهای آن قدر است که وقتی حق را با چشم خود می‌بیند، باز هم انگشت اشاره را به طرف نظامی‌ها و بسیجی‌ها و ملت مسلمان می‌‌گیرد! آخر این همه حماقت و رذالت پاسخی دارد که برخی گله‌مند می‌شوند که چرا کسی پاسخ نمی‌دهد؟! همان بهتر که خود گوید و خود خندد.

البته امیدواریم که ایشان طی یک  اطلاعیه اعلام کنند که این اراجیف به دروغ به ایشان نسبت داده شده است، وگر نه دستگیری و محاکمه‌ی ایشان ضروری خواهد بود. چون به همه تهمت زده‌اند. حتی تهمت تخریب و به آتش کشیدن مساجد توسط نظامیان و بسیج!

 

کلمات کلیدی:  سیاسی