مناجات شعبانه / ۱۹

فرصت زیادی برای بهره مندی از این ماه و مناجات شعبانیه باقی نمانده است؛ پس هر چند کم و کوتاه متصل شویم.

إِلهِي لَمْ أُسَلَّطْ عَلَى حُسْنِ ظَنّى قُنُوطَ الأَياس، وَلَا انْقَطَعَ رَجَائِي مِنْ جَمِيلِ كَرَمِكَ. إِلْهِي إِنْ كَانَتِ الْخَطَايَا قَدْ أَسْقَطَتْنِي لَدَيْكَ فَاصْفَحْ عَنَّى بِحُسْنِ تَوَكَّلِي عَلَيْكَ إِلهِي إِنْ حَطَّتْنِى الذُّنُوبُ مِنْ مَكارِمِ لُطْفِكَ، فَقَدْ نَبَّهَنِي الْيَقِينُ إِلَى کرم عَطْفِكَ. إلهى إِنْ أَنا مَتْنِي الْغَفْلَةُ عَنِ الاسْتِعْدادِ لِقائِكَ فَقَدْ نَبَّهَتْنِي الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِ آلَائِكَ. خداوندا! بر خوش بینی ام ناامیدی و یأس را چیره نسازم و امیدم از زیبایی کرمت نبرد. خدایا! اگر خطاهایم مرا از نظرت انداخته به خاطر حسن اعتمادم بر تو از من چشم پوشی کن ،خدایا اگر گناهان از جایگاه مکارم لطفت مرا پائین آورده اما یقین به کرم عنایتت هشیارم نموده. خدای من اگر غفلت از آماده شدن برای دیدارت به خوابم فرو برده ولی معرفت به نعمتهای کریمانه ات مرا بیدار ساخته است.

 

به دو نکته ی سیار مهم توجه نماییم اول آن که گمان نکنیم امید و توکل و متقابلاً ناامیدی و بدبینی نسبت به خداوند سبحان، صرفاً یک مبحث عقلی و اعتقادی میباشد؛ بلکه بسیاری از حُسن ظنّها و کارهای خوب و متقابلاً غفلتها و برخی از گناهان سبب بسیاری از نعمات و یا نقمات میگردد. دوم آن که از این دعا می آموزیم خود را فقط یک انسان ،بد گناهکار و مطرود نبینیم این ناشکری است؛ بلکه در این راز و نیاز و ناحتـی نـاز بندگی برای خداوند سبحان به عنایات او به خودمان توجه کنیم بگوییم باور و محبت که دارم؛ حسن اعتماد که دارم امید و توکل که دارم؛ نعمات بسیاری که به من دادی را که میشناسم و شاکرم ... پس همینها را سبب بخشش گناهانم و نظر کریمانه مضاعفت به من قرار ده.

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   «مناجات شعبانیه »   شعبان