خداوند سبحان را دوست داشته باشیم، با معرفت و عاشقانه بخوانیم -1
خداوند سبحان را دوست داشته باشیم، با معرفت و عاشقانه بخوانیم /1
«يَا غافِرَ الْخَطايا، يَا كاشِفَ الْبَلايا، يَا مُنْتَهَى الرَّجايَا، يَا مُجْزِلَ الْعَطايَا، يَا واهِبَ الْهَدايَا، يَا رازِقَ الْبَرايا، يَا قَاضِىَ الْمَنايا، يَا سَامِعَ الشَّكَايا، يَا بَاعِثَ الْبَرايا، يَا مُطْلِقَ الْأُسارىٰ» (جوشن کبیر)
ای درگذرنده از خطاها، ای برطرف کننده بلاها، ای اوج امیدواری‌ها، ای بسیار دهنده عطاها، ای بخشنده هدایا، ای روزی‌رسان آفریده‌ها، ای برآورنده آرزوها، ای شنوای گلایه‌ها، ای برانگیزنده بندگان، ای آزادکنندۀ اسیران.
●- این که شناخته‌ایم و ایمان آورده‌ایم که عالَم هستی همه آفریدۀ اوست و او خالق، مالک، قادر، ربّ، واحِد و اَحد می‌باشد، همه بُعد نظری و اعتقادی ماست، اما مهم ارتباط و چگونگی ارتباط با خداوند سبحان می‌باشد.
آن معبودِ محبوب را باید با معرفت (شناخت بیشتر) و عاشقانه بخوانیم. با اسم‌های گوناگونش بخوانیم، با ذکر الطاف و نعماتش بخوانیم، تا ضمن ارتباطی نیکوتر و زیباتر، علم و معرفت (شناخت) خودمان نیز ارتقا یابد.
دعاهایی که اهل عصمت علیهم السلام می‌نمودند و به ما تعلیم داده‌اند، همه ضمن خواندن آگاهانه و صمیمانۀ او، درس توحید و خداشناسی [به ویژه توحید افعالی] می‌باشند و خداوند منّان چنین ندایی را پاسخ می‌دهد.
- تعداد بازدید : 448
- 14 اردیبهشت 1401
- نسخه قابل چاپ
- اشتراک گذاری
کلمات کلیدی: حدیث امروز «خداوند را دوست داشته باشیم» دعا
س – چرا خدا دعای ما را مستجاب نمی‌کند و اگر مصلحت نیست، چرا به مصلحت نمی‌کند؟ 
