پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): ما یک بحث ترجمه کلمه، جمله یا متنی زا یک زبان به زبان دیگر داریم، که اغلب (به خاطر کمبود کلمات جایگزین و گاه بی‌دقتی) ناقص است. لذا همیشه این متن به زبان مؤلف است که اصالت دارد.

به عنوان مثال: در بسیاری از ترجمه‌ها، مقابل این که خداوند متعال رحمت دارد، مغفرت دارد، صفح دارد، عفو دارد و محو دارد؛ نوشته شده «بخشش دارد و می‌بخشد»، در هر حالی که هر کدام از این کلمات معنای خود را دارد. یا کلمات "تَوفی و مَمات"، هر دو به "مرگ" ترجمه می‌شود، اما هر کدام معنای خود را دارند.

از جمله‌، ترجمه «يَغُضُّوا - ‌يَغْضُضْنَ» به بستن می‌باشد! خب آدمی اگر چشمش را ببندد که نمی‌تواند راه برود یا کاری انجام دهد و مانند یک کور می‌شود! پس معنایش بستن نیست، بلکه جمع کردن، پایین انداختن و ... می‌باشد، در یک کلام، یعنی "چه مرد و چه زن، چشم‌چرانی و هیزی نکنید".

اما یک موقع کلمه، جمله، آیه یا مطلبی را شرح می‌دهیم تا درک معنا شود، مثل این که شرح داده شود که حالا دیدن با نگاه کردن چه فرقی دارد و هیزی چگونه نگاهی است؟! اگر چه این شرح به تفسیر نزدیک است، اما تفسیر باز کردن کامل یک گزاره است، حال خواه تفسیر یک کلمه باشد، یا یک غزل‌، یا یک آیه و یا هر گزاره‌ی دیگری.

عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است 

عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما 

روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد

زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما (حافظ)

آیات مورد بحث:

خود شما در ترجمه‌ی آیه مرقوم نموده‌اید که «چشمان خود را ببندید و فروج خود را حفظ کنید»؛ و خود شما مرقوم نموده‌اید که ترجمه آیه به «چشمان خود را ببندید "تا" فروج خود را حفظ کنید، خطاست»، یعنی می‌دانید که این کلمه "تا" به عنوان علت و معلول (چشم بستن برای حفظ عفت)، نه در آیه آمده است و نه در هیچ ترجمه‌ای! پس چرا خودمان یک ترجمه‌ی نادرست بنماییم و سپس بگوییم که این خطاست؟!

● – اگر چه انسان دارای وجودی تجزیه شده و قوای منفک نیست و هر کار و حالتش در کارها و حالات دیگرش اثر دارد، [مثل اثر خوراک یا دیدن بر نیرو و تحریک شهوت]، اما در آیات مذکور، به چند امر به صورت مستقل تصریح شده است؛ هر چند که در یک دیگر تأثیر مستقیم دارند و بیان نشده که این کار را بکنید، "تا" آن کار بشود.

یک – کنترل نگاه و هیزی نکردن

به مردان مؤمن فرمود: «يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ» و به زنان مؤمنه فرمود: «يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ».

نگاه شهوت آلود، چه همسر محرم باشد و چه به نامحرمان و حتی نگاه شهوت‌آلود به همجنس و یا کودکان، نه تنها تحریک کننده است، بلکه یک رذیله‌ی اخلاقی و رفتاری است، چرا که تعدی و ظلم به خود یا دیگران می‌باشد و یقیناً آثار سوء و تبعات ناخوشایند و ضررهای مادی و معنوی بسیاری برای فرد و جامعه دارد.

ممکن است خانمی بسیار محجبه باشد، اما در نگاه کسی بسیار زیبا و جذاب به نظر آید و او نگاه هوس‌آلود (ریبه) به او بکند - یا زنی چنین نگاهی به صورت یا هیکل مردی داشته باشد - یا دیگری نگاهش به پنجره و خانه‌ی همسایه بیفتد – یا دیگری به تماشای عکس، فیلم و کلیپ اقدام نماید و ...! پس، چه تحریکی در پی باشد و یا نباشد و چه این تحریک، اقدامی برای ارضا داشته باشد یا نداشته باشد، فرمود: چشم‌ها را از نگاه به نامحرم، فرو بندید و هیزی نکنید.

دو – حفظ عفت

به مردان فرمود: «وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ» و به بانوان فرمود: «وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ»؛ یعنی آلت و شرمگاه خود را حفظ کنید؛ و بدیهی است اگر چه مقصود اصلی همان محافظت خود از زنا می‌باشد، اما هر گونه رابطه جنسی حرام را شامل می‌گردد، لذا لفظ "محافظت" را آورد که عام‌تر از پرهیز از زنا ‌باشد. چه بسا مرد یا زن خودارضایی کنند – چه بسا دو نامحرم یا حتی دو همجنس، به شرمگاه یکدیگر نگاه هوس آلود کنند و یا هر کار دیگری را که سبب تحریک یا ارضا شود انجام دهند و ...؛ پس فرمود: "فروج خود را از تحریک و ارضای حرام حفظ کنید".

سه – یک دستور جداگانه برای دختران و بانوان ابلاغ نمود، و آن هم مربوط به حد مجاز دیده شدن زیبایی‌ها، زینت‌ها و جاذبه‌های جنسی آنان است.

فرمود این زیبایی‌ها، زینت‌ها و جاذبه‌ها در معرض دید همگان قرار ندهید – خود را به نمایش نگذارید و سبب تحریک جنسی نامحرمان نگردید.

یک موقع مردی به دختر یا زن نامحرمی، با نگاه هوس‌آلود نگاه می‌کند، خب در اینجا فرمود که اینگونه نگاه نکنید و هیزی نکنید؛ اما یک موقع دختر یا خانمی، خودش، زیبایی‌ها، زینت‌ها و جاذبه‌های جنسی‌اش را در معرض دید همگان قرار می‌دهد! فرمود این کار را انجام ندهید و البته گروه‌های محرم را نیز بیان نمود؛ اگر چه نگاه به آلت برای آنان نیز ممنوع و حرام است.

اگر دقت کنیم، فقط پوشش نامناسب نیست، بلکه می‌فرماید: زنان، حتی در راه رفتن نیز دقت کنند، چنان که اگر قدم‌ها را محکم به زمین بکوبند، اندام آنها به حرکت در می‌آید، جلب نظر و تحریک می‌کند و ...، چنین نکنند.

شهوت

اسلام که دین برگزیده‌ی خداوند متعال برای سلامتی جسم، روح، روان و نیز رشد و کمال بندگانش می‌باشد، نه تنها به "شهوت جنسی"، نگاهی مانند مسیحیت یا رهبانیت و مرتاض‌ها ندارد، بلکه آن را موهبت الهی و لازمه‌ی حیات دنیوی بر می‌شمارد، تا جایی که می‌فرماید: «حب شهوات گوناگون، از جمله شهوت جنسی، برای انسان زینت داده شد و خوشایند قرار داده شد: (زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ ... / آل عمران، 14).

بنابراین، روابط جنسی که مستلزم شهوت جنسی می‌باشد، مانند خوردن و آشامیدن، یک نیاز ضروری برای حیات بشر است و چون برای ارضای تمامی نیازهای روحی یا جنسی، لذت قرار داده شده تا رغبت به آن ایجاد شود، "شهوت جنسی"، هم خودش لذت شدیدی دارد و هم ارضایش.

منتهی خداوند علیم و حکیم، همان‌طور که حدود هر امری فردی و اجتماعی [از خوردن و آشامیدن گرفتن، تا تجارت، تعاون، جنگ، صلح و ...] را تبیین و ابلاغ نموده است، حدود عوامل تحریک جسنی، حدود تحریک جنسی و نیز حدود و حقوق روابط جنسی را نیز تبیین، وضع و ابلاغ نموده است.

مشارکت و هم‌افزایی (موضوع  و نشانی لینک متن یادداشت، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

آیا در سوره نور می‌فرماید: «چشمان خود را [از نگاه به نامحرم] ببندید "تا" فروج شما حفظ بماند [یا بتوانید حفظ کنید»؟ به نظر چنین ترجمه و تفسیری درست نیست.

پاسخ (نشانی لینک):

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10493.html

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

   

  

      

 

کلمات کلیدی:  قرآن   سوره نور