پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

این پرسش شامل دو بخش می‌باشد که یکی پرسش نیست، بلکه خبر از وسعت کشف شدۀ جهان و آفریده شدنش برای انسان است، و دیگری معنای "به حق" خلق شدن جهان می‌باشد که ارتباطش به هم مشخص نشده است(؟!) و در واقع فقط بخش دوم را می‌توان پرسش محسوب نمود.

الف – ابتدا دقت شود که اولاً مقصود از وسعت کشف شده از جهان، فقط همین جهان ماده است که قابل کشف علمی در علوم طبیعی می‌باشد و چه بسا در آینده وسعت بیشتری نیز کشف شود – ثانیاً اندازه‌ی فاصله به نسبت زمین محاسبه شده است – و ثالثاً میزان اندازه‌گیری نیز سرعت نور می‌باشد، بنابراین نسبت به سرعت‌های کمتر یا بیشتر، این اندازه‌ها متفاوت می‌گردد.

ب – تصریح آیه این است که آن چه در زمین هست را برای شما خلق کردیم: «هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا – اوست آن که هر چه در زمین هست را برای شما خلق کرده است / البقره، 29»، و از سایر آیاتی که به خلیفة الله بودن انسان و نیز "مسخر بودن – رام بودن" آن چه در زمین و آسمان‌هاست وجود دارد، برای انسان تصریح دارد، این استنتاج عقلی به عمل می‌آید که پس همه چیز برای انسان خلق شده است:

«وَسَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِنْهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ» (الجاثیه، 13)

ترجمه: او آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است همه را از سوى خودش مسخّر شما ساخته؛ در اين نشانه‌هاى (مهمّى) است براى كسانى كه انديشه مى‌كنند!

ج – البته مقصود از انسان در این آیات، انسان کامل و نیز هر انسانی می‌باشد که در مسیر رشد و کمال قرار گرفته است، نه هر بشر دوپایِ راست قامت، ناطق و ابزارسازی که به حسب ظاهر انسان شناخته می‌شوند! چنان که فرموده است برخی چون جمادی (سنگ) هستند، برخی فقط حیات نباتی دارند و "شجره خبیثه" هستند و برخی دیگر از حیوان نیز پست‌تر و گمراه‌ترند. اما در عین حال، تمامی اینها نیز می‌توانند از این نعمات و امکانات استفاده کنند و "آدم" بشوند.

د – فرمود انسان و جن را خلق نکردم، مگر برای این که مرا عبادت کنند: «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ / الذاریات، 56»، یعنی هدایت، رشد و نیل به کمال آنها مرهون پرسش، بندگی و اطاعت از من می‌باشد؛ اما بدیهی است که بندگی و اطاعت برای موجودی که برخوردار از عقل، قلب، اختیار، اراده و انتخاب می‌باشد، مستلزم "معرفت – شناخت" است و شناخت نیز مستلزم کسب "علم"، یا همان نشانه شناسی و تفکر در این نشانه‌ها می‌باشد. چنان که در آیۀ مذکور و آیات دیگر فرمود که این نشانه‌ها، برای کسانی قرار داده که فکر می‌کنند: «إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ».

از این‌رو، خداوند متعال دو کتاب خلقت و وحی را پیش روی انسان گشود و آن چه در زمین و آسمان‌هاست را "مسخر – رام – قابل شناسایی و مطالعه" نمود، تا آدمی با عقلی که به او موهبت شده و به نور علم می‌بیند، در این نشانه‌ها تفکر کند و به نتایج "معقول، نه فقط محسوس" برسد.

«هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ مَا خَلَقَ اللَّهُ ذَلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ» (یونس علیه السلام، 5)

ترجمه: او كسى است كه خورشيد را روشنايى، و ماه را نور قرار داد؛ و براى آن منزلگاه‌هايى مقدّر كرد، تا عدد سالها و حساب (كارها) را بدانيد؛ خداوند اين را جز بحق نيافريده؛ او آيات (خود را) براى گروهى كه اهل دانشند، شرح مى‌دهد !

امروزه دانشمندان تازه به این نتیجه رسیده‌اند که "علم" یعنی نشانه شناسی؛ و ادبیات قرآنی مشخص است که "عالَم" همان "علامت‌ها" و "عِلم" همان شناخت علامت‌ها  (نشانه شناسی) می‌باشد؛ و البته "نشانه" وقتی نشانه است که آدمی را به سوی صاحب نشانه هدایت نماید؛ لذا فرمود: هر چه در زمین و آسمان‌هاست، نشانه (آیات) است. منتهی رسیدن از نشانه به صاحب نشانه نیز مستلزم تفکر در آنهاست و "فکر" یعنی کار ذهن روی معلومات، جهت معلوم و روشن کردن مجهولات.

به یک قضیۀ ریاضی مثل جدول ضرب، حساب و معادلات یک یا چند مجهولی توجه نمایید که اگر "معلوم"هایی وجود نداشته باشند، هیچ مجهولی معلوم نمی‌شود. اگر بپرسند: «چند ضرب در چند، چند می‌شود؟»، هیچ پاسخی ندارد، اما وقتی چند معلوم [مثل: دو ضرب در سه] داده می‌شود، می‌توان با تفکر روی معلومات، مجهول را نیز معلوم نمود و پاسخ متقن و قطعی داد.

آفرینش به حق:

●- خداوند متعال خودش حق است «هُوَ الْحَقَّ»، یعنی هستی و کمال محض است، سبحان است و از هر گونه نیستی، نقص، عیب و کاستی مبرا و منزه است؛ پس قول و فعل او نیز حق است؛ آن چه می‌آفریند "حق" است، آن چه می‌فرماید "حق" است، آن چه نازل می‌کند و می‌فرستد نیز "حق" است. لذا در قرآن کریم نسبت به تمامی این موارد، به کلمه "حق" تصریح شده است، مانند دین حق، رسول حق، ولایت حق «الْوَلَايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ»، مرگ حق است، حساب و کتاب حق است، قیامت و مکافات عمل حق است ... و بالاخره به حق آفریده شدن هر آن چه در زمین و آسمان‌ها وجود دارد.

●- "به حق آفریده شدن"، یعنی بدان که اولاً هر چه هست، آفریده شده (مخلوق) است و خالق دارد و هیچ چیزی خود به خودی پیدا نشده و از نیستی به هستی نیامده است و ثانیاً بدان که همه چیز علیمانه و حکیمانه و بالتبع قانونمند و نظام‌مند و هدفدار خلق شده است؛ و هیچ چیزی به باطل، پوچ و برای بازی و سرگمی خلق نشده است، چنان که فرمود:

«وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ * مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ» (الدّخان، 38 و 39)

ترجمه: ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان اين دو است به بازى (و بى هدف) نيافريديم * ما آن دو را جز بحق نيافريديم؛ ولى بيشتر آنان نمى‌دانند!

در واقع می‌فرماید: به زمین و آسمان‌ها و هر چه در آنها هست نگاه کن، می‌بینی که هیچ چیزی غیر علیمانه، غیر حکیمانه، به باطل، پوچ و برای بازی آفریده نشده است، و هر موجودی جایگاه و نظم خودش را دارد و نقش معینی در نظام آفرینش ایفا می‌کند. حال به خودت نگاه کن که هم مخلوقی، هم میان مخلوقات زندگی می‌کنی و هم مستثنا از آنها نمی‌باشی؛ پس خلقت تو نیز نظام‌مند و هدفمند می‌باشد و هدف غایی، رسیدن تو به رشد و کمال مطلوب و مقام خلیفة اللّهی است، لذا در نشانه‌های من تفکر کن تا به نتایج و شناخت معقول برسی، خودت را بی‌ارزش و پوچ و حیات را بازی فرض و تخیل نکن. همه چیز "به حق" و برای شناخت، ایمان، حرکت کمالی و سعادت تو آفریده شده است؛ پس وقت و عمر  شریف را به بازی و بازیگری نگذران که مغبون و معذب خواهی شد:

«إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ»

- مسلماً در آفرينش آسمانها و زمين، و آمد و رفت شب و روز، نشانه هاى (روشنى) براى خردمندان است؛

«الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ» (آل عمران، 190و 191)

- همانها كه خدا را در حال ايستاده و نشسته، و آن گاه كه بر پهلو خوابيده‌اند، ياد مى‌كنند؛ و در اسرار آفرينش آسمانها و زمين مى‌انديشند؛ (و مى‌گويند:) بار الها! اينها را بيهوده نيافريده‌اى! منزهى تو! ما را از عذاب آتش، نگاه دار!

مشارکت و هم‌افزایی (پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

مقصود از "به حق آفریده شدن جهان"، که در ضمن فرموده همه چیز را برای انسان خلق کرده است، چیست؟

پاسخ (نشانی لینک):

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10752.html

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

  

  

   

کلمات کلیدی:  قرآن   آیات قرآن