قرآن شناسی از قرآن مجید /12
لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبَابِ مَا كَانَ حَدِيثًا يُفْتَرَى وَلَكِنْ تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ كُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (یوسف علیه السلام، 111)
در سرگذشت آنها درس عبرتى براى صاحبان انديشه بود! اينها داستان دروغين نبود؛ بلكه (وحى آسمانى است، و) هماهنگ است با آنچه پيش روى او (از كتب آسمانى پيشين) قرار دارد؛ و شرح هر چيزى (كه پايۀ سعادت انسان است)؛ و هدايت و رحمتى است براى گروهى كه ايمان مىآورند!
●- در قرآن حکیم، از تاریخ گذشتگان، قصههای بسیاری بیان شده است؛ از حضرات آدم و حوا (ع) گرفته تا هابیل و قابیل، تا تاریخ برخی از انبیا و رسولان الهی (ع)، تا تاریخ اقوام، مواضع و سرگذشت آنان و ...؛ اما مقصود نقل تاریخ و یا قصهگویی نیست، بلکه همه درس و عبرت است، همه قصۀ خودمان است، همه تفصیل وقایع است برای هدایت؛ که البته فقط برای مؤمنان مؤثر واقع میشود. بنابراین، قصص قرآنی را با نگاه درس و عبرت و نیز تعلیم و تربیت خود و جامعه بخوانیم. قصه یوسف (ع) و برادران حسود، یاحضرت موسی (ع) و قوم او و اقوام نوح، عاد، ثمود و لوط و فرعونیان و ...، همه قصه خودمان است.
www.x-shobhe.ir
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «قرآن شناسی از قرآن»