قرآن شناسی از قرآن مجید /14
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا * (الفرقان، 1)
پربركت است آن كه فرقان (جداكنندهى حقّ از باطل) را بر بندهى خويش فرو فرستاد تا براى جهانيان هشدار دهنده باشد.
●- ابتدای آیه، درس خداشناسی است و سپس اشاره به چرایی نزول قرآن مجید و مخاطبانش دارد.
میفرماید: «آن که قرآن را فرو فرستاد، خودش تبارک است». بارک، برکت، تبارک و مبارک، به معنای “خیر محض و پایدار” میباشد؛ پس چون تمامی خیرها، حتی خیر قرآن مجید، از اوست و پایداری هر خیری به اوست، فرمود: تبارک [خیر محض و پایدار]، نازل کنندۀ این کتاب میباشد.
سپس میفرماید که او “فرقان” را فرستاد، یعنی جدا کنندۀ حق و باطل، ارزش و ضد ارزش، درست و غلط، راه هدایت از راه انحراف و گمراهی. او این کتاب را برای هشدار و بیم دادن از عاقبت بد تمامی جهانیان در هر عصر و نسلی فرستاده است، هر چند که فقط عدهای به آن رجوع میکنند و عدۀ کمتری ایمان آورده و عمل میکنند.
اما کسانی که قرآن بخوانند، در آیاتش تفکر و تعقل کنند، به آن ایمان بیاورند و عمل کنند، به برکت (خیر پایدار) میرسند.
www.x-shobhe.ir
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «قرآن شناسی از قرآن»