پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

ما تا به حال هیچ انسان عاقلی را ندیدیم که علاقه داشته باشد زندگی‌اش همیشه همراه با درد و رنج باشد و اگر مشکلی پیش آمد، برای رفع آن اقدامی ننماید، چه رسد به این که مؤمن نیز باشد؛ آیا شما خودتان تا به حال دیده‌اید؟!

بنابراین، اینها همه حرف و انشاء برای ایجاد ذهنیت و تخیلات نادرست علیه افراد عاقل و مؤمن می‌باشد! تمامی تلاش بشر در طول عمرش برای این است که نیازهایش را مرتفع نماید، از رنج‌ها و غم‌ها عبور کند و به لذت و رفاه نسبی برسد.

الف – در این دنیا هیچ کار آسانی نداریم. حتی نفس کشیدن نیز کار آسانی نیست، چنان که اگر کمی هوا آلوده شود و یا تنفس با مشکل مواجه شود، به سختی‌های آن پی می‌بریم. برای آن که بنده و شما و دیگران، یک لیوان آب تمیز و گوارا بنوشیم، به غیر از آن چه در زمین و آسمان رخ می‌دهد، صدها هزار نفر کار کرده و می‌کنند – و البته تحصیل علم نیز کار ساده‌ای نیست – حفظ سلامت و دفع بیماری و رفع نیازها نیز همه مشکل هستند، و عبادت و اطاعت و تقوا نیز آسان نمی‌باشد؛ چنان کفر، شرک و بت‌پرستی، به مراتب سخت‌تر است.

ب – پاداش‌های آخرتی خداوند متعال نیز ویژۀ بندگان مؤمنش می‌باشد و نه همگان. وقتی حتی یک پلک زدن و یا نگاه کردن نیز ثبت می‌شود و همگان مقابل نعمات و موهبات الهی "مسئول = مورد سؤال و پاسخگو" هستند، و هر کسی به اندازه مثقال ذره‌ای، خوبی یا بدی [خیر و شرّ] خود را می‌بیند؛ پس هیچ حال و کاری، بدون نتیجه نخواهد ماند.

«وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا» (الإسراء، 36)

ترجمه: از آنچه به آن آگاهى ندارى، پيروى مكن [بر آن چه نمی‌دانی، ایستادگی نکن]، چرا كه گوش و چشم و دل، همه مسئولند.

«وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَإِنْ كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا وَكَفَى بِنَا حَاسِبِينَ» (الأنبیاء، 47)

ترجمه: ما ترازوهاى عدل را در روز قيامت برپا مى كنيم؛ پس به هيچ كس كمترين ستمى نمى شود؛ و اگر بمقدار سنگينى يك دانۀ خردل (كار نيك و بدى) باشد، ما آن را حاضر مى‌كنيم؛ و كافى است كه ما حساب كننده باشيم!

ج – بهشت و مقام قرب الهی، جایگاه "آدم خوب با کار خوب است"، یعنی کسی که ایمان آورده و به عمل صالح نیز پرداخته است.

بنابراین، هر کسی به بهشت نمی‌رود، هر چند در این دنیا رنج‌ها کشیده باشد، کارهای خوب کرده باشد و حتی جان و مالش را در راه اهداف دنیایی پسندیده، هزینه کرده باشد و مثلاً در راه دفاع از وطنش کشته شده باشد و ... . چنان که یک چینی، ژاپنی، فرانسوی و خارجی کافر نیز از وطنش دفاع می‌کند و کشته می‌شود.

بلکه اگر کسی کافر و مشرک باشد، چون اعتقادی به توحید و معاد نداشته، اصلاً آدم نشده است، چه رسد به این که آدم خوبی شده باشد و به بهشت برود؛ لذا تمامی کارهای خوبش نیز "حبط" می‌شوند و از بین می‌روند. او برای دنیا کار کرده و دنیا نیز فانی است.

«وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ» (الأعراف، 147)

ترجمه: و كسانى كه آيات، و ديدار رستاخيز را تكذيب (و انكار) كنند، اعمالشان نابود مى‌گردد؛ آيا جز آنچه را عمل مى‌كردند پاداش داده مى‌شوند؟!

معامله با خدا:

اما، کسی که مؤمن است، هر درد، رنج و زحمتی که می‌کشد، برای خدا، جلب رضایت او و تقرب به اوست. حال خواه زحمت وضو و اقامه نماز باشد، یا زحمت رعایت تقوا از هر حیث، یا زحمت کسب حلال، یا دفاع از کشورش در راه خدا، و جهاد و قتال فی سبیل الله و شهادت، و یا حتی بیماری و مرگ در بستر.

چون این مؤمن جهت خودش خدا بوده و کارهایش همه "لوجه الله" بوده است، خداوند متعال، عادل و البته رحیم، جواد و کریم، خودش خریدار شخص او، جان و مال او و تمامی مواضع، اعمال و زحماتش می‌گردد و البته بسیار هم گران می‌خرد، به قیمت مالکیت بهشت.

«إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ» (التوبه، 111)

ترجمه: حقاً که خداوند از مؤمنان، جانها و اموالشان را خريدارى كرده، كه (در برابرش) بهشت براى آنان باشد؛ (به اين گونه كه:) در راه خدا پيكار مى‌كنند، مى‌كشند و كشته مى‌شوند؛ اين وعدۀ حقّى است بر او، كه در تورات و انجيل و قرآن ذكر فرموده؛ و چه كسى از خدا به عهدش وفادارتر است ؟! اكنون بشارت باد بر شما، به داد و ستدى كه با خدا كرده‌ايد؛ و اين است آن پيروزى بزرگ!

●- چنان که بیان گردید، نه درد و رنج هر کسی خریدار دارد و نه هر نوع درد و رنجی خریدار و  پاداش دارد؛ بلکه خداوند متعال بهترین خریدار هر شخصی است که در راه او قدم بردارد و خریدار هر زحمت، درد، رنج، سختی و تألمی است که برای بندۀ مؤمنش پیش می‌آید، تا جایی حتی اگر کمی تبّ کند، بابتش گناهانی از او آمرزیده می‌شود، و یا اگر تبسمی به پدر و مادر و یا یتیمی داشته باشد، و یا مسکینی را طعام دارد، نعمات بهشت را به او می‌دهند، چون کار را برای خدا انجام داده است و انتظار عملی متقابل، هر چند به اندازه یک تشکر را نیز نداشته است و می‌گویند:

«وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا * إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا * إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا» (الإنسان، 8 تا 10)

ترجمه: و غذاى (خود) را با اينكه به آن علاقه (و یا نياز) دارند، به «مسكين» و «يتيم» و «اسير» مى‌دهند * (و مى‌گويند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مى كنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهيم * ما از پروردگارمان از روزى مى‌ترسيم كه در آن چهره درهم كشيده مى‌شود و كار شديد و سخت مى‌گردد.

اهل خسران:

اما متقابلاً، عده‌ای اهل خسران هستند. خسران با ضرر فرق دارد. ضرر همان سود نکردن از سرمایه‌گذاری و تلاش در طی مدتی معین است، اما "خسران"، از دست دادن اصل و فرع [سرمایه و سود با هم] است. چنان که اهل خسران، هم عمر، زندگی، نعمات و موهبات الهی را از دست می‌دهند و هم هیچ سودی نمی‌برند و راهی جهنم می‌شوند.

پس، خیلی‌ها هستند که در این دنیا متحمل رنج‌ها و سختی‌هایی می‌شوند و در آن دنیا نیز معذب می‌گردند، به اینها "خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ" می‌گویند:

«وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ» (الحج، 22)

ترجمه: بعضى از مردم خدا را تنها با زبان مى‌پرستند (و ايمان قلبيشان بسيار ضعيف است)؛ همين كه (دنيا به آنها رو كند و نفع و) خيرى به آنان برسد، حالت اطمينان پيدا مى‌كنند؛ اما اگر مصيبتى براى امتحان به آنها برسد، دگرگون مى‌شوند (و به كفر رومى آورند)! (به اين ترتيب) هم دنيا را از دست داده‌اند، و هم آخرت را؛ و اين همان خسران و زيان آشكار است!

خاسرترین‌ها:

بالاخره خسران نیز درجات دارد و خداوند متعال می‌فرماید:«خاسرترین کسی است کار نادرست انجام می‌دهد و گمان دارد که بهترین کار را انجام داده است»!

«قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا * الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا» (الکهف، 103)

ترجمه: بگو: «آيا به شما خبر دهيم كه زيانكارترين (مردم) در كارها، چه كسانى هستند؟ * آنها كه تلاشهايشان در زندگى دنيا گم (و نابود) شده؛ با اين حال، مى‌پندارند كار نيك انجام مى‌دهند!».

●●●- بنابراین، چنین نیست که هر رنج و زحمتی در دنیا برای هر کسی، به نفع آخرت او تمام شود، و خداوند متعال تنبلی و عدم تلاش را از هیچ کسی نمی‌پسندد.

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

در احادیث بسیاری فرموده‌اند: «رنج و سختی‌های که انسان در دنیا تحمّل می‌کنه، در زندگی آخرت تأثیرات و فوایدی دارد»؛ لذا برخی زندگی با رنج را دوست دارند ...؛ آیا درست است؟!

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/belief/11080.html 

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن