آیا با توجه به این که پیامبر اکرم (ص) فرمودند «انّی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق؛ من تنها برای تکمیل فضائل اخلاقی مبعوث شده‌ام» و در پاسخ صحابی فرمود: «دین یعنی حسن اخلاق»، می‌توان نتیجه گرفت که «کسی که اخلاق دارد، نیازی به دین ندارد». لطفاً کامل توضیح دهید. (دانشجو/شیراز)
ایکس – شبهه – پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: ایشان نفرمودند: «تنها یا فقط»، بلکه فرمودند: من برای اتمام (اکمال) مکارم اخلاقی مبعوث شده‌ام.
در هر حال اگر تعریف و تعیین مصادیق «دین و دینداری» و «اخلاق و متخلق بودن» درست تبیین و شناخته شود، پاسخ سؤال روشن می‌شود.
دین یعنی چه و دیندار کیست؟
آیا دین یعنی اسلام، مسیحیت یا سایر ادیان و اگر مقصود اسلام است، آیا دین یعنی نماز و روزه و حج و زکات و دیندار کسی است که احکام را به جای آورد؟! پس چرا فرمودند که دینداری به زیادتی نماز نیست؟ چرا خوارج که معروف به نماز و نماز شب و روزهای واجب و مستحبی، و حتی جهاد و زهد بودند، خوارج نامیده شدند و نه مؤمنین؟
دین، یعنی مجموعه‌ای از اعتقادات و دستورالعمل‌های منطبق با آن. بخش اول که «نظری» می‌باشد را اصطلاحاً امروزه جهان‌بینی نیز می‌گویند و بخش دوم که «عملی» است، شریعت (قوانین، حقوق، احکام) نامیده می‌شود.
این یک تعریف جامع و ثابت از «دین» است، حال خواه این دین اسلام باشد یا مارکسیسم یا پست مدرنیسم.
دین اسلام بر مبنای جهان بینی و اعتقادی «لا إله الا الله» و «إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَيْهِ رَاجِعونَ» استوار است و بر این مبنا، بایدها و نبایدهای خاص خود را دارد و سایر ادیان و مکاتب نیز تعریف و قوانین جداگانه‌ای دارند.
پس، انسان به هیچ دلیل یا بهانه‌ای نمی‌تواند بی‌دین باشد. این شعارها یا عملیات‌هایی که در جهت دین‌گریزی یا دین‌ستیزی صورت می‌پذیرد نیز در واقع «اسلام‌گریزی و اسلام‌ستیزی» است تا مردم را از دین اسلام، به دین خود بکشانند. پس همه دین دارند، حتی کفار. چنان چه فرمود به کفار بگو: دین شما برای خودتان و دین من برای خودم: «لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ» (لینک)
اما، دین نزد خدا اسلام است و متدین کسی است که به لحاظ اعتقادی و عملی پایبند و مقید به معارف و احکام اسلامی باشد.
اخلاق یعنی چه و متخلق کیست؟
آیا اخلاق یعنی: مهربان بودن، لطیف بودن، خوشرو بودن، همیشه لبخند زدن ... و چه بسا توسری‌خور و ذلیل بودن؟ چنان چه به مردمان القا کردند که عیسی مسیح علیه‌السلام خوش اخلاق بود و اگر این طرف صورتش را سیلی می‌زدند، می‌گفت: لطفاً یکی هم به آن طرف بزنید! خیر. این حماقت و ذلت و ضلالت است. قطعاً چنین نیست. لازم است آدمی در مسائل شخصی و روابط اجتماعی خود، گاه به جای مهربانی، شدت برخورد داشته و «اَشِداءُ عَلَی الکُفّار» باشد – گاهی لازم است به جای لطافت، محکمی داشته باشد یا به جای خوشرویی، تند خویی نماید.
چه کسی گفته است که هر لبخندی خوب است؟ چه بسا کسی بی‌جا لبخند بزند و انعطاف بی‌مورد نشان دهد، که حتماً عواقب سویی در بر خواهد داشت.
آیا در تعاملات زندگی و به ویژه در عالم سیاست از این موارد بسیار ندیده‌ایم؟ آیا می‌توان گفت: لبخندهای بی‌جا و خسارت‌بار فلان وزیر یا وکیل در این کشور یا آن کشور، حتماً خوب و نشانه‌ی فضیلت اخلاقی است و احیاناً ایستادگی فلان وزیر و وکیل در مقابل دشمنان اسلام و مملکت و مردم، حتماً «بداخلاقی» است؟ خیر. اصلاً چنین نیست و این یک فریب بزرگ است.
اخلاق، یعنی موضع‌گیری. و موضع‌گیری هر کسی در هر موردی نیز اخلاق اوست. این موضع‌گیری یا اخلاق، یک یا چند مورد را شامل نمی‌گردد، بلکه انسان دائماً و در هر دم و لحظه، در حال موضع‌گیری است و به تناسب موضع (اخلاق) خود، عملی را انجام می‌دهد و یا فعلی از او صادر می‌گردد.
از این رو، موضع‌گیری در قبال «توحید، نبوت، معاد، عدل و امامت» - موضع‌گیری در قبال رسالت، وحی، قرآن و هم چنین مقابل نماز، حج، جهاد و هم چنین مقابل پدر و مادر، همسر، محرم و نامحرم، کسب و معاش و ...، همه عین اخلاق و عین دین است.
نشنیدیم که فرمود: «سیاست ما عین دیانت ماست»، حرف درستی است و سیاست هر کسی عین دیانت خود اوست و اخلاق (موضع‌گیری) هر کسی نیز عین دیانت اوست.
پس اگر خداوند متعال در هدف از بعثت انبیا و رسل علیهم السلام فرمود:
«هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ» (الجمعة، 2)
ترجمه: اوست آن كه در ميان درس ناخواندهها پيامبرى از خودشان برانگيخت كه آيات او را بر آنها مىخواند و پاكشان مىسازد و كتاب و حكمتشان مىآموزد، و حقاً كه از پيش در ضلالت آشكارى بودند.
و فرمود:
«لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ...»
ترجمه: به راستى [ما] پيامبران خود را با دلايل آشكار فرستاديم و با آنها كتاب و ميزان [امام و امکان سنجش حق و باطل] نازل نموديم تا مردم به عدل و انصاف برخيزند
و فرمود:
«إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا» و «وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا» و «وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ» ... همه همان اصلاح، اتمام و اکمال موضع‌گیری و اخلاق در تمامی شئون حیات و زندگی فردی و اجتماعی می‌باشد و اگر پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، در یک جمله فرمود که «من برای اتمام (اکمال) اخلاق مبعوث شده‌ام»، نه تنها هیچ منافاتی با آن آیات ندارد، بلکه بیان آنهاست.
پس، بی‌دین وجود خارجی ندارد، منتهی گرایش به دین حق و یا دین باطل متفاوت است و به همین تناسب، اخلاق (موضع‌گیری) حق و باطل متفاوت می‌شود.
در نتیجه: کسی که دین (حق) ندارد، اخلاق درستی نیز ندارد و متقابلاَ کسی که اخلاق درست و کاملی ندارد، دین درست و کاملی نیز ندارد. لذا این تصور که کسی اخلاق داشته باشد، ولی دین نداشته باشد، از اساس خطاست.
- تعداد بازدید : 2523
- 14 بهمن 1392
- نسخه قابل چاپ
- اشتراک گذاری
کلمات کلیدی: قرآن مبعث
هدف از بعثت انبیا و رسولان – حضرت محمد صلوات الله علیه و آله / پيامبران [نیز] امت‌ها را بدون راه روشـن، و نشانه پابرجا (امامت)، سرگـردان و رهـا نگذاشتند. 
آیا خداوند از طریق کلمات قرآن را بر پیامبر نازل کرد؟ چونکه آیات متشابه در قرآن فراوان است یعنی خداوند زمانی که می‌فرماید یدالله فوق ایدیهم منظور قدرت خداست و افراد کمی معتقدند که خداوند دست دارد؛ با این دید، آیا این گفته خداوند که قرآن را ما بر محمد نازل کردیم و قرآن کلام خداست، تشابه نیست؟ چون که خداوند لب ندارد که صحبت کند! و زبان‌های مختلف را انسان اختراع کرد، یعنی ما می‌دانیم که انسان در ابتدا نقاشی می‌کشیده بر دیوار غارها و .... و قادر به سخن گفتن نبوده پس زبان‌های مختلف جهان اختراع انسان است و دلایل بسیار دیگر که خداوند از خلق و خوی و کارهای انسانی مستثنی است. پس خدا چگونه صحبت می‌کند؟ (دانشجوی علوم قرآنی) 
