ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: نه فقط جاودانگی، بلکه همه صفات کمالیه یا به تعبیر قرآنی، همه‌ی اسمای حُسنی، اسما و صفات الهی هستند، چنان چه فرمود:

«اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى» (طه، 8)

ترجمه: خدايى كه جز او معبودى نيست [و] نام‌هاى نيكو به او اختصاص دارد.

و نیز با ذکر چند اسم (صفت) فرمود:

«هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» (الحشر، 24)

ترجمه: اوست الله [که] خالق، نوساز، صورت‌گر [است، كه] بهترين نام‌ها [و صفات] از آن اوست آنچه در آسمان‌ها و زمين است [جمله] تسبيح او مى‏گويند و او عزيز حكيم است. 

پس، همه اسما و صفات کمالیه به او اختصاص دارد و البته او این کمال (هستی) را مبتنی بر علم، حکمت، مشیّت و اراده خود و به تناسب ظرفیت وجودی هر مخلوقی، در آنها متجلی می‌نماید. لذا در عالم حیات، هیچ اسم (نشانه) یا صفت کمالی وجود ندارد که اسم و صفت الهی نباشد که از جمله آنها جاودانگی (باذن الله) می‌باشد.

هر چه کمال است را به ذهن آورده و بشمارید، خواهید دید که همه‌ی آنها اسما (نشانه‌ها) و صفات الهی هستند که در صور مختلف تجلی یافته و شناخته شده‌اند. حیات، علم، حکمت، زیبایی (جمال و جلال)، قدرت، غنا، حکمت، رأفت، مدیریت و ربوبیّت ... و هر چه هست، اسم و نشانه‌ی اوست.

ابدیت نیز از صفات اوست و همان‌گونه که سایر اسما و صفاتش را در مخلوق تجلی داد، ابدیت را نیز در هر که بخواهد تجلی می‌بخشد. انسان باذن‌الله می‌تواند مرده را نیز زنده کند.

پس، اگر گفته شد که صفت کمالیه از آن خداوند متعال است و جاودانگی از اسما و صفات الهی است، چنین نیست که در دیگران تجلی نیافته باشد، بلکه ابدیت او قائم به خودش است، اما ابدیت دیگران قائم به اراده‌ی اوست؛ چنان چه حیات، علم، حکمت و قدرت او قائم به خودش است، اما در دیگران قائم به اوست. از این رو در عین حال که فرمود در حیات اخروی در بهشت یا جهنم خلود (جاودانگی) وجود دارد، فرمود: همه فانی هستند. و «كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ» نیز اشاره و تصریح به همین معناست و نیز تصریح کرد که همگان به اذن او خلود و جاودانگی دارند:

«وَأُدْخِلَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلاَمٌ» (ابراهیم، 23)

ترجمه: و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند به بهشت‌هايى درآورده مى‏شوند كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است كه به اذن پروردگارشان در آنجا جاودانه به سر مى‏برند و درودشان در آنجا سلام است.

کلمات کلیدی:  قرآن   معاد