«ایکس - شبهه»: اگر چه میرحسین موسوی دلش خواسته چنان تصور کند و چنین اظهار نماید، اما واقعیات بنا به دلخواه ایشان تفسیر نمی‌گردد و دلیلی نیست که چون او چنین گفته، چنین هم باشد. بلکه در خصوص اظهارات او یا باید اذعان نمود که یا از کمترین «اطلاعات» و نیز «عقل سیاسی» برخوردار نمی‌باشد، و یا آن که با عمد و قصد می‌خواهد از هر جریانی به نفع فتنه‌ی خود سوء استفاده نماید.

در هر حال، انقلاب مردم تونس هیچ شباهتی به «فتنه‌ی سبز» ندارد، اما وجه تمایزهای بسیار اساسی و تعیین کننده‌ای دارد که ذیلاً به اهم برخی از آنها اشاره می‌شود:

-          مردم تونس و مصر به قصد استقرار نظام سیاسی و حکومت اسلام قیام کرده‌اند، اما جریان به اصطلاح سبز، برای اسقاط و براندازی نظام اسلامی ایجاد شد. لذا بالتبع تفاوت‌های ذیل نیز پدیدار گردید:

-          رهبران انقلاب تونس و مصر با نظام، دولت و ...، مخالف بودند و با اذعان صریح به ضدیت با آنها به میدان آمدند، اما رهبران فتنه در ایران، با اذعان به قبول داشتن نظام، التزام عملی به قانونی اساسی کشور و نیز به نام کاندیدای ریاست جمهوری همین نظام و ... به میدان آمدند. اما قصد براندازی داشتند! که در اصطلاح سیاسی به این حرکت، توطئه‌ی منافقانه بر علیه حکومت و ملت اطلاق می‌گردد.

-          در قیام و انقلاب مردم تونس و مصر، مردم و شخصیت‌های سیاسی و مذهبی با هم متحد شدند، اما در فتنه‌ی مزبور قدرتمدارها، رانت‌خوارها، گروهک‌ها، تروریست‌ها، بهایی‌ها و مفسدین با هم متحد شدند.

-          لذا آن چه در تونس و مصر رخ داده می‌دهد «قیام» نامیده می‌شود و آن چه در ماجرای «فتنه‌» رخ داد، یک «شورش» نامیده می‌شود. لذا ماهیت حرکت آنها «انقلابی» است، اما ماهیت حرکت اینها «آنارشیستی» بود.

-          انقلاب تونس و مصر به شدت موجب نگرانی و ناراحتی استکبار جهانی [آمریکا، انگلیس، آلمان، فرانسه، اسرائیل و صهیونیسم بین الملل] گردیده است، اما «فتنه‌ی سبز» به شدت موجب امیدواری، خوشحالی و جسارت بیشتر آنان بر علیه کشور گردید.

-          قیام مردم تونس و مصر از اذهان عمومی برخاسته و از مطالبات مردم مسلمان و بالتبع اسلام‌خواه، الهام و خط می‌گیرد، اما فتنه‌ی سبز، برخاسته از توقعات یک عده زیاده خواه بود برخاست و از بیگانگان [اعم از حکومت‌ها، سازمان‌ها، رسانه‌ها و ...] خط می‌گرفت.

-          شعار و نماد مردم تونس و مصر «الله اکبر – لا اله الا الله» است، اما شعار و نماد آن فتنه، فقط یک رنگ به نام «سبز» بود(؟!)

(دقت شود که رنگ‌ها هیچ تفاوت یا ارجحیتی نسبت به یکدیگر ندارند، مگر آن که نمادی باشند و مفهومی را منتقل کنند. لذا اگر مفهوم بین‌المللی «کودتاهای رنگین» یا به اصطلاح دیگرش «مخلمی» را از این رنگ برداریم، مفهومی جز حماقت ندارد. مگر می‌شود که عده‌ای را بی‌دلیل به طرفداری یک «رنگ» دعوت نمود؟!)

-          در تونس و مصر مردم بر علیه رژیم حاکم وابسته به آمریکا قیام کرده‌اند، اما در ماجرای «فتنه»، عده‌ای وابسته به بیگانه، به نام همین حکومت اسلامی به میدان آمدند، طرفداران خود را تهییج کردند و عده‌ای از اراذل و لشوش را برای آشوبگری به صورت مزدور استخدام کردند و در تظاهرات روز قدس، بعد از ظهر عاشورا و ...، بر علیه خواست عمومی مردم و نفع بیگانگان تظاهرات کردند.

-          در آنجا مردم برای آزادی در رجوع به قرآن و اجرای احکام فردی اسلام مثل نماز، حجاب و ... قیام کردند، اما در ماجرای فتنه نمایشگاهی از مخالفت با احکام و ارزش‌های اسلامی بر پاشد.

-          در خاتمه این که همه‌ی حرکت‌های مردم تونس و مصر در این قیام به ضرر منافع صهیونیسم بین‌الملل است، اما در آن فتنه، حتی شعارهای زبانی نیز صریحاً به نفع آمریکا و اسرائیل و صهیونیسم بود.

ملاحظه: نظر به این که آن چه از تفاوت‌ها ذکر شد، مستند به حوادثی است که همه‌ی مردم به چشم دیدند و در ضمن امثال: اوباما (آمریکا)، کوردن و بلر (انگلیس)،‌ مرکل (آلمان)، سارکوزی (فرانسه)،‌ نتانیاهو (اسرائیل)، مریم رجوی (منافقین)،‌ آشوبگران مزدور بازداشت شده (اراذل و لشوش)، مفسدین فراری (اعم از سرمایه‌داران، جاسوسان، رقاصه‌ها و ...) مستقیم حمایت خود را اعلام کردند، معلوم می‌شود که به اصطلاح «فتنه‌ی سبز» نه تنها هیچ وجه تشابهی با انقلاب و قیام مردم تونس و مصر ندارد، بلکه در تضاد کامل است. و البته شباهت‌های بسیاری در اهداف، ماهیت، مردمی بودن و ... با انقلاب اسلامی ایران در سال 57 دارد (البته نه این که منطق باشد، بلکه شباهت‌های بسیاری دارد) و اطلاعیه‌ی آن سردمدار فتنه (البته داخلی) و نیز کنار یک‌دیگر قرار دادن عکس‌ها در سایت‌های دیگر، و حرکت‌های تبلیغاتی شبکه‌ای چون VOA  فقط یک حرکت تبلیغاتی جهت عوامفریبی است. البته همراهی رسانه‌های بیگانه و سایت‌های مزدور در تصویر‌سازی برای این اطلاعیه و ادعاها نیز دلیل دیگری بر هم هدفی و خط گرفتن از یک مرکز است.

کلمات کلیدی:  سیاسی   قیام